ไข้ขึ้น

อาภาภัส

เหมือนเป็นไข้  เหมือนหลงทาง  ทำไงดีนะ
ขอหยิบกระดาษและพู่กัน สร้างสายฝันให้หัวใจ ให้ อาการไข้มันลดลง
       ลืมไปอย่างหนึ่ง ฉันขอมีเครื่องดนตรีอยู่ข้างๆสักชิ้น  ขอใช้ ออแกนดีกว่านะ
    ..ทดสอบ     ก๊อง ๆๆๆ    ฟา ฟา ฟา 
      ชื่นหัวใจยิ่งนัก  แม้เพียงทายทักดังลมไม้ไหว  ใบปลิวแกว่งกล้า ราวหลุดดังใจ  ระบมทรวงใน ดุจโดนมนตรา
     อยู่คนเดียวท่ามกลางความเหงา  วาดภาพเป็นเขาที่ใจไขว่คว้า  ทั้งที่ไม่รู้ว่ามีชีวา หรือแค่ผ่านมาดุจดังสายลม
     สลัดสีใส ขมพูใยแก้ว พราวงามเพริดแพร้ว รูปหัวใจฝัน   ทบด้วยไอรักแห่งความผูกพันธ์    แล้วเพิ่มใจนั้นอยู่เคียงคู่คง     
    ป้ายสายลายฟ้า  คือสายธาราริมฝั่งสถาน  เห็นไอรักก่อเกิดตระการ    แล้วจึงจักจารจันทร์ล้อสายชล
    เงาวูบเริงไกว  ความอบอุ่นใจแซกกลางภาพผืน   เรไร ระงมในยามค่ำคืน  แต่สองใจตื่นชื่นรักละมุน
    ตระกองกอดรักสลักลงลึก แล้วลงด้วยหมึกสีแดงแสงฉาน   สัญญาปล่อยผ่านยังยินแผ่วพาน จะขอสมานหัวใจให้เธอ
    
    เฮ้อ ยิ่งวาดรูปไข้ก็ยิ่งขึ้น   ขอโทรหาเจ้าชายอาละดินหน่อย ขอยืมตะเกียงหน่อยนะ วันนี้ไข้ขึ้นจริงๆ ขอไขก๊อกกลับไปชิดเอียงอุ่นไอใครคนหนึ่งนี่ ยักษ์จะทำได้ไหม  เลือกทำเลปากอ่าวเจ้าพระยานะ เพราะตรงนั้นฟ้าใส หัวใจสว่าง มีใครคนหนึ่งนำทางสร้างรักฝากใจ  อยากให้เขารู้ไว้ว่าคิดถึงจัง
 อาภาภัส  2  กุมภาพันธ์ 2548