คืนหลับฝัน กับดาวพันดวง

เสี้ยว

เหนื่อยและล้า มากมาย 

ทำไมไม่เอนกายลงนอนฝัน 

ณ ที่แห่งนี้อุ่นไอละอองจันทร์ 

ในความเงียบ เสียงทุกข์จะนิ่งงัน แสนไกล 

  

มองสิ ท้องฟ้ายามค่ำ 

นั่นแสงดาวเริงระบำกลางผ้าผืนใหญ่ 

จัดแสงแสดงฉาก หากไร้สำเนียงใด 

เพียงความงามบรรเลงในหัวใจ แทนเสียงดนตรี 

  

แล้วหลับตาเถิด แค่หลับตา 

สายลมจะพาสู่ฝันหลากสี 

ให้ฟ้าห่มคลุมจากทุกข์ที่มี 

ระยะทางเท่านี้ ห่างเพียงเปลือกตา 

  

แล้วเที่ยวเล่นในฝันเสียให้พอ

เพื่อเก็บความสุขมาก่อกำแพงหนาๆ 

เผื่อไว้ตอนเช้า ตื่นมาในเรื่องจริงอีกครา 

เจ้ากำแพงที่ว่า จะกันท่าความทุกข์เอาไว้ 

  

ความจริงความฝันที่ทับซ้อน 

เพียงเอนตัวลงนอนยามอ่อนไหว

หากเหนื่อยนักกับความจริงที่เป็นไป 

หลับตาสิแล้ว ป ล่ อ ย หัวใจ...
..........................ให้พ้นไป....จาก ค ว า ม จ ริ ง