o แม้เรื่องรัก ยากนัก จักลืมได้ ความเสียใจ มากมาย เกินจะเอ่ย ก็ความรัก เคยให้ คนเคยเคย ที่มาเลย ลืมกัน ว่าสัญญา .. o ในเมื่อรัก หมดใจ ได้แค่นี้ หมดไมตรี ก็คง หมดเลยหนา ไม่ต้องมี หวนคิด ถึงสัญญา แต่ก่อนมา อ้อนออด พรอดรักกัน .. o ไม่เป็นไร ลืมได้ ลืมไปเถิด ก็แค่เกิด แผลใหม่ ในใจฉัน ที่เคยหลง ปักใจ ให้ใจกัน คนไม่มั่น ความรัก เป็นหลักใจ ... o ไม่เป็นไร ถึงเจ็บ คงสักพัก แล้วก็คง ตั้งรัก ยึดใจไหว ก็แค่เจ็บ จิ๊ดจี๊ด ในหัวใจ ยังอยู่ไหว หากได้ ใช้เวลา .... o เอาเถอะนะ รู้ซะ สบายมาก อย่าลำบาก ห่วงฉัน นั้นเลยหนา แค่เพิ่มแผล ในใจ เธอให้มา เดี๋ยวได้ยา รักใหม่ คงหายดี.. 27/08/55 15:30
บอกไม่ได้หรอก ว่าเจ็บแค่ไหน รู้แต่เพียงหัวใจมันอ่อนล้า สิ่งที่บอกเธอได้คงเป็นน้ำตา ที่ไหลออกมาซะมากมาย ขอโทษนะที่ต้องเป็นอย่างนี้ ก็ไม่ได้อยากมีน้ำตาเป็นสาย บังคับใจแล้วแต่มันดื้อไม่หาย และฉันก็อายที่ร้องไห้ให้เธอเห็น เธอไม่ผิดหรอกกับการจากลา แต่ถ้าไม่ให้เจ็บคงทำได้ยากเย็น ขอโทษที่ทำให้เธอต้องมาเห็น ไม่ต้องกลัวพรุ่งนี้จะเป็นคนใหม่ที่ไม่มีน้ำตา และจะบอกลาให้เธออย่างดีใจ
อยู่มั่นคง เนิ่นนาน ไม่เลือนหาย หายเลือนไม่ นานเนิ่น คงมั่นอยู่ราวเรื่องพัน สั่นไหว ใจได้รู้ รู้ได้ใจ ไหวสั่น พันเรื่องราว หนาวเน็บแห้ง ซ่อนซ้อน หลอนหลอกพร่านพร่านหลอกหลอน ซ้อนซ่อน แห้งเน็บหนาวเจ็บลืมเลือน หลงลาง จางเรื่องราว ราวเรื่องจาง ลางหลง เลือนลืมเจ็บ เน็บหนาวสิ้น ใจขอ รักไร้สิ้น สิ้นไร้รัก ขอใจ สิ้นหนาวเน็บสลายสิ้นรัก สิ้นยอม รัก ปวด เจ็บเจ็บ ปวด รัก ยอมสิ้น รักสิ้นสลาย
ยังไม่เข็ดหรอกนะกับความรัก ก็แค่คนอกหัก..แต่ไม่นานก็หาย เก็บไว้เป็นบทเรียน..จะได้จำไว้จนตาย ว่าที่เคยเจ็บแบบที่เรียกว่าใจสลาย..สุดท้ายก็อยู่ได้ด้วยตัวเอง ก็ยังคงมองหาใหม่กับความรัก ยังอยากรู้จักมากขึ้นอีกกว่านี้ ยังหวังที่จะมีคนรักที่ดีดี สุดท้ายนี้....ขออวยพรทุกคนที่มีรักดีในใจ
ปล่อยเธอไปกับเขา เพราะรู้ว่าเราไม่มีค่า แค่เจ็บปวดมีน้ำตา เท่านั้นแหล่ะที่จะกล้าให้มันเป็น เปิดโอกาสให้เธอกับเขา ปล่อยตัวเองให้เป็นเงาที่ซ่อนเร้น มองเธออย่างเงียบๆอย่างที่เป็น เก็บแววตาไม่ให้เห็นว่าห่วงใย เก็บความลับนี้ไว้ในส่วนลึก แล้วเล่นสนุกกับความรู้สึกที่หวั่นไหว ทำร้ายตัวเองซักครั้งคงไม่เป็นไร มันจะได้รู้ตัวว่าควรเป็นใครในสายตาเธอ
ลืมแล้วหรือสัญญาเมื่อครั้งก่อน ที่ออดอ้อนคำหวานหว่านความฝัน จะขออยู่คู่เคียงนิจนิรันดร์ มิมีวันพรากไกลให้ร้าวราน เพียงผ่านไปมินานพานลืมคำ ปล่อยให้ช้ำร่ำไห้ไร้สงสาร สุดจะฝืนกลืนกล้ำทรมาน กับวันวานผลาญใจให้ระทม ต้องทนทุกข์อกตรมขนาดไหน ไยทิ้งไปให้ช้ำสุดขื่นขม คำสัญญาเก่าก่อนดั่งลอยลม ถูกพลิ้วปมพัดหายไกลลับตา ยามห่างไกลใจหวั่นสั่นสะท้าน ยอดดวงมานห่างหายให้ห่วงหา สุดระทมหมองไหม้ในอุรา โปรดรู้ว่าข้าคอยแสนน้อยใจ หากเมตตาปราณีและสงสาร อย่าปล่อยให้ทรมานนานได้ไหม คำสัญญาเก่าก่อนช่างลืมไป แม้ห่างไกลใจข้ายังเฝ้าคอย เจ้ารู้ไหมข้าคิดถึงจนร้าวลึก ยิ่งตกดึกยิ่งเศร้าจนเหงาหงอย สุดแสนว้างว้าเหว่ให้เลื่อนลอย คอย คอย คอยคนไกลได้กลับมา อธิฐานผ่านนภาราตรีนี้ ให้คนดีคืนกลับเรือนเคหา ขอ ลม ฝน บนฟ้าเดือนจันทรา โปรดเมตตาปราณีที่ข้าคอย ณ พื้นดินถิ่นนี้ที่หนาวแล้ว ขอดวงแก้วคืนกลับอย่าคิดถอย คืนกลับมาเถอะนะแม่ยอดกลอย กลับสู่รอยพื้นดินสูดกลิ่นไอ ลมพัดผ่านพื้นดินกลิ่นไอเก่า นั่งจับเจ่าเฝ้าคอยข้างคันไถ รอไออุ่นคนเคยที่ห่างไป กลับคืนสู่บ้านไร่ตามคำวอน ลมเหมันต์พัดมาพาหนาวสั่น ใจหวาดหวั่นกั้นกลัวหัวถึงหมอน อกสะท้อนทุกข์ทนจนร้าวรอน อยากขอพรเพื่อให้เจ้าคืนมาฯ จากเสาร์ที่เศร้าใจ เดือนมกรา ๕เดือนอ้าย
ก็ไม่รู้ว่าผิดตรงไหน เธอจึงทิ้งไปอย่างไร้เหตุผล ความผูกพันเธอลืมง่ายดายฃะจน ไม่คิดว่าเป็นคนเคยรักกัน หรือเพราะความห่างไกลของเรา จึงทำให้เกิดเงาของเขาแทนฉัน ไม่คิดว่าความไว้ใจจะทำลายความผูกพัน ไม่คิดว่าเธอนั้นจะหักหลังกันเอง
เมื่อพระพรหมสรรค์สร้างทางรักร้าว คงถึงคราวเดินออกนอกใจเขา แม้จะเหลือเพียงรักลางเลือนเงา กอดแต่ความว่างเปล่าร้าวเกินทน มาทีหลังหวังไปไกลเกินจริง เมื่อทุกสิ่งรู้กันฉันสับสน เขาคนนั้นฉันคนนี้ก็เป็นคน รักเธอจน..ตัดไม่ขาดสวาทวาย ศีลธรรมค้ำจิตคิดแล้วถอย แม้จะเหลือร่องรอยความเสียหาย เจ็บแค่นี้คงไม่ถึงกับตาย หากต้องพ่ายตราบาปตราบชีวี ขอโทษนะ!ที่รักจักต้องห่าง ฉันขอเดินอ้างว้างข้างศักดิ์ศรี ตัวสำรองกองไว้นะคนดี จากกันที..ที่เคยรักหักใจลา รักให้เป็นเช่นนี้ดีกว่าฝืน ทนกล้ำกลืนต่อไปใจเหนื่อยล้า ขอบคุณนะที่รักตลอดมา ขอมีค่า..บนทางใจ..ใช่สำรอง
14 กุมภา แก้วตามาลาจาก น้ำตาพรากเธอมาจากไม่บอกกล่าว ไม่ยอมบอกเหตุผล บอกเรื่องราว คงถึงคราวต้องเศร้าไปอีกนาน อยากจะบอกเธอว่าเสียใจ ฉันผิดอะไรทำไหมไม่บอกฉัน ต้องการจากลาก็บอกกัน ตัวฉันนั้นจะยอมทำใจ.
ความรักเอยล่องพลิ้ว....ปรารถนา ลมโบกโปรยเสน่หา......พัดเข้า รักจริงจากใจมา...........ฤเปล่า หรือแค่รักหยอกเหย้า..ร่ำให้โหยหาฯ สงสารใจหน่อยบ้าง......สงสาร โปรดอย่าสร้างทรมาน..ซ่อนซ้ำ ช้ำรักแรกขอวาน.....แทบขาด ใจนา ขืนรอบสองคงช้ำ....แทบสิ้นขาดใจฯ วานวาสนาอย่าสร้าง.....ซ้ำสอง เคยเจ็บน้ำตานอง.........รวดร้าว สงสารหน่อยอย่ามอง....เพียงผ่าน เสน่หาเอยอย่าก้าว...ตอกย้ำอีกเลยฯ
หากเราสองต้องพรากกันไกลห่าง มีบางอย่างอยากขอจะได้ไหม เพื่อระลึกนึกถึงเมื่อครั้งใด ซาบซึ้งใจอย่างนั้นตลอดกาล เป็นคำขอสุดท้ายที่อยากขอ หวังเพียงต่อเวลามาสมาน บาดแผลลึกเจ็บนั้นทรมาน เพียงต้องการยืดระยะให้ออกไป กอดฉันเถิดคนดีอย่าหนีก่อน จะไม่ย้อนคำถามยังรับไหว เพียงต้องการสิ่งนั้นชโลมใจ กอดเอาไว้นานนานอย่าค้านเลย แม้ทั้งรู้ว่ารักต้องขาดลอย เกินเอื้อมสอยคืนมาอย่างเปิดเผย อยากจะเก็บรู้สึกที่เคยเคย ไว้เขนยกอดนอนทุกวันคืน ก่อนอำลากันไปนานแสนนาน กอดประสานไออุ่นไร้ขัดขืน คงจะช่วยให้ฉันได้หยัดยืน หลังจากตื่นไร้เงาที่แล้วมา การร่ำลากันไว้ในคืนนี้ คงจะดีช่วยกอดเช่นปรารถนา ลดความแรงเสียใจก่อนร้างลา ที่แล้วมาด้วยผิดฉันเสียใจ กอดฉันเถิดที่รักโปรดปราณี ก่อนจะหนีกันห่างหายไปไหน หวังใช้กอดยอดรักดวงฤทัย เก็บไว้ในรู้สึกตลอดกาล 31 มกราคม 2556
"ฉัน อยากเจอแต่ไม่อยากเจ็บ เธอ อยากเก็บแต่ไม่อยากรักษา ฉัน คอยใส่ใจให้เวลา เธอ บอกไร้ค่าไม่สำคัญ ฉัน ใช้ความจริงใจให้เสมอ เธอ บอกฉันเพ้อเจ้อละเมอฝัน ฉัน มองหาแต่เธอทุกๆวัน เธอ ไม่เคยเห็นฉันในสายตา ฉัน พยายามให้เธอมีความสุข เธอ เฉพาะตอนทุกข์ถึงมาหา ฉัน คิดถึงเธอทุกเวลา เธอ เรียกมันว่า "คิดไปเอง
ยังไม่ลืมดวงแดแม้ไกลกัน
สายสัมพันธ์แสนซึ้งตรึงใจข้า
เคยรักกันแน่นเหนียวครั้งเกี้ยวพา
ที่ทักมาจากใจใช่หลอกลวง **
พี่แต่งกลอนบางครั้งยังนั่งเศร้า
เป็นเพราะเจ้าคนดีที่ชอบหวง
มีคนรักทีไรเจ็บในทรวง
ดูไม่ห่วงไม่รักไม่ทักทาย **
พี่ไม่ลืมคำกลอนเคยอ้อนรัก
เคยสมัครชื่นชมสมใจหมาย
มาเดี๋ยวนี้แก้วตามากลับกลาย
ทิ้งให้ชายเงียบเหงาเศร้าระทม **
เมื่อไม่พบคนดีพี่จึงรู้
ว่ายอดชู้หลบไปใจขื่นขม
ปล่อยให้พี่ร้าวรวดปวดระบม
แม้ตรอมตรมเพียงไหนไม่เคยลืม
กุหลาบแดง เคยได้ หลายปีผ่าน ทวนเหตุการณ์ วานวัน นั้นสดใส แทนคำรัก ที่บอก ออกจากใจ จะอื่นใด สุขสันต์ นั้นมิปาน หวังว่าสุข คงสม ภิรมย์หมาย ด้วยมิคลาย คำมั่น แม้วันผ่าน หากลิขิต ของฟ้า พาร้าวราญ เจ็บดวงมาน เกินจัก หักใจลง กุหลาบแดง ดอกสุดท้าย จำได้มั่น แม้ว่าวัน นี้ยุ่ย เป็นผุยผง แต่ภาพตาม ความหลัง ยังมั่นคง อยู่ยืนยง อย่างผ่าน เพียงวานวันมองกุหลาบ สีแดง แทงใจช้ำ หวนคิดถึง ถ้อยคำ ที่จำมั่น นับหลายปี ที่เหงา เศร้าอนันต์ แล้วใครกัน นั้นไหน เข้าใจเรา อยากจะลืม ความหลัง ที่ฝังลึก ความรู้สึก สับสน ปนหมองเหงา รับความจริง ปล่อยวาง ให้บางเบา แล้วใครเล่า เขาหมาย ช่วยคลายตรม กุหลาบแดง วันนี้ มีไหมหนอ แอบคอยรอ เราหวัง ยังสุขสม แต่คิดไป ใจหนอ ท้อระทม ใจที่ซม มีไหม ใครเยียวยา
ก็รู้ว่าไม่สมควร ที่ใจตัวเองต้องมาเรรวนเช่นนี้ ไปแอบชอบคนที่เจ้าของเค้ามี ไปแอบทำอะไรที่เหมือนมีใจ ตัวเราเองก็รู้อยู่เต็มอก ว่านรกมันร้อนรุ่มดั่งไฟเผา เคยเรียนรู้มาแล้ว ก็ไม่ใช่เบา ยังอยากเอาตัวเราไปเล่นกับไฟ เขาจะรู้บ้างหรือเปล่านะ ว่าฉันก็ห้ามใจตัวเองแทบไม่ไหว กับการไปแอบชอบของของใคร มันเกิดจากหัวใจ ที่สมองไม่ได้สั่งการ แต่เขาดันห้ามใจเก่งกว่า เลยบอกกับฉันว่า หยุดก่อนดีไหม ความสัมพันธ์นี้ มันผิดเกินไป หยุดกันไว้ เพียงแค่มองตา และแล้วหัวใจก็ร่วงหล่นอีกหน เหมือนกระดาษถูก ขยำ ยับย่น ให้สั่นไหว อาการแบบนี้ อกหัก อีกหรือไร ทำไมหัวใจมันชาๆ
เจ็บ...หัวอกที่หลงรักคนอย่างเธอ มากจนเพ้อละเมอร้องอยู่หลายหน ที่เธอทำให้ปวดร้าวและทุกข์ทน รักเปรอปรนเจือพิษร้ายทำลายใจ ปวด...หัวใจยามเธอเอ่ยคำรัก ร้าวระบมเกินจะหักใจไปไหน เจียนจวนแล้ว...ใกล้หยุดจังหวะใจ ตายดีไหมจะได้พ้นคนอย่างเธอ เพราะฉันเองก็เผลอไผลให้ใจรัก ฉันถูกผลักลงหลุมแลหลงเพ้อ มาชวนฉันให้รักให้ละเมอ ช้าแล้วเธอ...ฉันมิอาจจะถอนใจ เป็นแค่เพียงคนรักยามขาดแคลน ได้ควงแขนตอนแฟนเธอนั้นเผลอไผล แค่รักลับมิอาจบอกใครออกไป ชู้...นั่งไง....ตำแหน่งนี้...มิอยากครอง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ