ลืมแล้วหรือ

รงค

ลืมแล้วหรือสัญญาเมื่อครั้งก่อน            
ที่ออดอ้อนคำหวานหว่านความฝัน
จะขออยู่คู่เคียงนิจนิรันดร์
มิมีวันพรากไกลให้ร้าวราน
เพียงผ่านไปมินานพานลืมคำ
ปล่อยให้ช้ำร่ำไห้ไร้สงสาร
สุดจะฝืนกลืนกล้ำทรมาน
กับวันวานผลาญใจให้ระทม
ต้องทนทุกข์อกตรมขนาดไหน
ไยทิ้งไปให้ช้ำสุดขื่นขม
คำสัญญาเก่าก่อนดั่งลอยลม
ถูกพลิ้วปมพัดหายไกลลับตา
ยามห่างไกลใจหวั่นสั่นสะท้าน
ยอดดวงมานห่างหายให้ห่วงหา
สุดระทมหมองไหม้ในอุรา
โปรดรู้ว่าข้าคอยแสนน้อยใจ
หากเมตตาปราณีและสงสาร
อย่าปล่อยให้ทรมานนานได้ไหม
คำสัญญาเก่าก่อนช่างลืมไป
แม้ห่างไกลใจข้ายังเฝ้าคอย
เจ้ารู้ไหมข้าคิดถึงจนร้าวลึก
ยิ่งตกดึกยิ่งเศร้าจนเหงาหงอย
สุดแสนว้างว้าเหว่ให้เลื่อนลอย
คอย คอย คอยคนไกลได้กลับมา
อธิฐานผ่านนภาราตรีนี้
ให้คนดีคืนกลับเรือนเคหา
ขอ ลม ฝน บนฟ้าเดือนจันทรา
โปรดเมตตาปราณีที่ข้าคอย
ณ พื้นดินถิ่นนี้ที่หนาวแล้ว
ขอดวงแก้วคืนกลับอย่าคิดถอย
คืนกลับมาเถอะนะแม่ยอดกลอย
กลับสู่รอยพื้นดินสูดกลิ่นไอ
ลมพัดผ่านพื้นดินกลิ่นไอเก่า
นั่งจับเจ่าเฝ้าคอยข้างคันไถ
รอไออุ่นคนเคยที่ห่างไป
กลับคืนสู่บ้านไร่ตามคำวอน
ลมเหมันต์พัดมาพาหนาวสั่น
ใจหวาดหวั่นกั้นกลัวหัวถึงหมอน
อกสะท้อนทุกข์ทนจนร้าวรอน
อยากขอพรเพื่อให้เจ้าคืนมาฯ
      จากเสาร์ที่เศร้าใจ
   เดือนมกรา ๕เดือนอ้าย