ยากตัดใจให้ลืมความคิดถึง สุดลึกซึ้งจึงพร่ำร่ำเรียกหา กัดกร่อนให้ไหวหวั่นสั่นกายา ทุกเวลาปวดร้าวเศร้าเหลือใจ ใจจะขาดบาดลึกด้วยแผลนั้น จะกี่วันกี่คืนที่ทนไหว คิดถึงเขาเข้าแล้วหมดทรวงใน แล้วเมื่อไหร่จะรู้ความเป็นจริง อะไรหนอทำให้ใจปวดร้าว คิดถึงเขาขนาดถูกซึมสิง สลัดแล้วไม่หลุดจุดแอบอิง หรือเกรงกริ่งสิ่งใดไฉนฤา ความคิดถึงมิใช่เช่นความรัก ยากจะหักใจลืมเสน่หา ความใกล้ชิดสนิมสนมตลอดมา ก่อคุณค่าความจริงใช่สิ่งลวง ยามไกลห่างต่างกันแค่แดนดิน ลมพัดกลิ่นระเรื่อชวนห่วงหวง แนวลมพัดหนาวมาพาหนาวทรวง สุดแสนห่วงด้วยใยความผูกพัน ต่อแต่นี้รู้ซึ้งความคิดถึง จึงรำพึงรำพันเกินสิ่งฝัน ถ้าโชคดีมีวาสนากันและกัน คงมีวันผูกพันตราบชีพวาย ๑ มกราคม ๒๕๕๖
รงค 1 ม.ค. 2556 19:45 น. - ID 146418 
6123
0
0
1 มกราคม 2556 20:11 น. - comment id 1253164
ชอบจัง... :)
1 มกราคม 2556 23:33 น. - comment id 1253166
ยามคิดถึงพาใจหวิวๆหวั่น เธอและฉันเคยเคลียคลอ ต่อทางฝัน ไม่มีแล้ว เธอไปไกลใจแทบพัง ทุกวันนั่ง เหม่อมองมาตรงหน้าจอ หวังจะเห็นเธอกลับมาบอกรักฉัน คงแค่ฝัน เรื่องลมๆ เธอห่างหาย สองปีแล้ว จากไปไหน คิดถึงไม่คลาย จะให้รอ ถึงเมื่อไร เธอจะมา....
2 มกราคม 2556 00:56 น. - comment id 1253167
รักเธอเสมอ
2 มกราคม 2556 23:37 น. - comment id 1253217
สวัสดีค่ะคุณรงค มิได้เป็นอาจารย์ที่ไหน คงจะเข้าใจผิด เป็นผู้ผ่านมาอ่านที่บ้านนี้เสมอๆค่ะ เจอบทกลอนของคุณ คนหัวอกเดียวกัน จึงอยากจะเพ้อบ้าง...เผื่อเขาคนนั้น จะผ่านมาเจอค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
