ฉันไม่ต้องการ

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

เจ็บ...หัวอกที่หลงรักคนอย่างเธอ
มากจนเพ้อละเมอร้องอยู่หลายหน
ที่เธอทำให้ปวดร้าวและทุกข์ทน
รักเปรอปรนเจือพิษร้ายทำลายใจ
ปวด...หัวใจยามเธอเอ่ยคำรัก
ร้าวระบมเกินจะหักใจไปไหน
เจียนจวนแล้ว...ใกล้หยุดจังหวะใจ
ตายดีไหมจะได้พ้นคนอย่างเธอ
เพราะฉันเองก็เผลอไผลให้ใจรัก
ฉันถูกผลักลงหลุมแลหลงเพ้อ
มาชวนฉันให้รักให้ละเมอ
ช้าแล้วเธอ...ฉันมิอาจจะถอนใจ
เป็นแค่เพียงคนรักยามขาดแคลน
ได้ควงแขนตอนแฟนเธอนั้นเผลอไผล
แค่รักลับมิอาจบอกใครออกไป
ชู้...นั่งไง....ตำแหน่งนี้...มิอยากครอง
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน