8 กรกฎาคม 2556 01:25 น.

I am trap

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

เหนื่อยเหลือเกิน...ฉันขยับไปไม่ได้
ปวดหัวใจ แขนขาชา...มิอาจไหว
เมื่อขาดคุณ..โลกพลันมืดไร้แสงไฟ
หันทางไหนก็ว่างเปล่าไร้หนทาง
ถนน...ที่จะไป...จากที่นี่
ยังพอมีอีกไหม...จักแผ้วถาง
ยิ่งนับวัน...มันช่าง...ยิ่งเลือนลาง
ตกหลุมพรางกับดักรักยากหลุดไป
ฉันเหมือนนกที่ถูกคุณจับขังไว้
ถูกเลี้ยงให้มิให้หนีหายไปไหน
เพราะอาหารคือคำรักว่าจากใจ
ส่วนกรงไซร้นั่นก็คือตัวของคุณ
ได้แต่เพียงวนเวียนในกรงนั้น
เธอลืมฉัน...ว่าต้องการรักไว้หนุน
ปล่อยฉันเถิด...ปล่อยฉันไป...หากการุณย์
หากว่าคุณไม่ต้องการจะเลี้ยงกัน
อาจจะฟังแล้วดูคล้าย..คนขี้แพ้
โปรดเห็นแก่ดวงใจที่โศกศัลย์
กับดักรักที่เธอสร้างและใช้มัน
ปลดปล่อยฉันออกจากดวงใจเธอ
หมายเหตุ : แรงบันดาลใจจากเพลง TRAP ของ Henry Lu
27 มิถุนายน 2556 03:36 น.

คนไม่ดี

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

เธอปลูกรักปักลงตรงกลางจิต
มโนคิดสร้างรักประจักษ์สม
มีเธอใกล้ใจฉันฉ่ำชื่นรื่นรมย์
มิต้องตรมให้ใจเจ็บเพราะเดียวดา

แต่วันล่วงคืนผ่านก็ประจักษ์
สิ่งฟูมฟักไม่เหมาะสมแลเสียหาย
เธอมีเมียเธอลวงหลอกให้ฉันอาย
ให้ถูกหมายตราหน้า....ผู้หญิงเล
ปล. เริ่มสร้างเพจ https://www.facebook.com/MaeMuPhuDeiywDay ติดชม หรือเข้าไปคุยได้นะคะ โพสตอบแบบนี้ไม่ค่อยคุ้นอ่า อีกอย่างต้องบิ้วอารมณ์ก่อนแต่ง+ เข้ามาคุยบ่อยไม่ไหว ทำงานเพลียจิต+เหนื่อยกายมากมาย
9 มิถุนายน 2556 03:19 น.

ฉันไม่ต้องการ

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

เจ็บ...หัวอกที่หลงรักคนอย่างเธอ
มากจนเพ้อละเมอร้องอยู่หลายหน
ที่เธอทำให้ปวดร้าวและทุกข์ทน
รักเปรอปรนเจือพิษร้ายทำลายใจ
ปวด...หัวใจยามเธอเอ่ยคำรัก
ร้าวระบมเกินจะหักใจไปไหน
เจียนจวนแล้ว...ใกล้หยุดจังหวะใจ
ตายดีไหมจะได้พ้นคนอย่างเธอ
เพราะฉันเองก็เผลอไผลให้ใจรัก
ฉันถูกผลักลงหลุมแลหลงเพ้อ
มาชวนฉันให้รักให้ละเมอ
ช้าแล้วเธอ...ฉันมิอาจจะถอนใจ
เป็นแค่เพียงคนรักยามขาดแคลน
ได้ควงแขนตอนแฟนเธอนั้นเผลอไผล
แค่รักลับมิอาจบอกใครออกไป
ชู้...นั่งไง....ตำแหน่งนี้...มิอยากครอง
24 พฤษภาคม 2556 04:24 น.

ใช่แล้วหรือ

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

รัก รัก รัก คำนี้ที่พูดมา
เพียงวาจาหว่านล้อมระรื่นหู
พี่รักน้องจริงไหมไตร่ตรองดู
คำรักชูแต่มิเคยจะแสดง
คำว่ารักมิใช่เพียงแค่ลมปาก
พูดผ่านซากร่างกายน้องย่อมแสลง
ใจไม่เต้นเพราะชาชินการสำแดง
ใยพี่แกล้งให้น้องเจ็บเพราะวาจา
การนิ่งเฉยนี่หรือคือความรัก
การหน้าหักหน้างอตอนมาหา
อยู่ต่อหน้ามิเคยพูดเอ่ยวาจา
แม้นสายตามิเคยมองจะดูแล
มือเคยจับก็ผลัดทิ้งไสเสือกส่ง
แก้มอนงค์ที่เคยหอมมิแยแส
มิเคยพาไปโรงหมอยามอ่อนแอ
ไม่แม้แต่จะกล้าพูดนี่แฟนเรา
ควรแล้วเหรอการกระทำและคำพูด
ใช่หรือสูตรความรักอันแสนเขลา
คำว่ารักมิใช่ใส่ใจเอา
ฉะนั้นเราจะรักกันไปทำไม
8 เมษายน 2556 02:05 น.

ทวง

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย


     นับแต่วันที่ฉันไร้เธอเคียงข้าง           
ร่ำไห้บ้างเพ้อพร่ำบ้างไร้เหตุผล ได้แต่เฝ้าครวญคร่ำหาเหตุใจคน             
ลุล่วงจนหลายเดือนผ่านกลายเป็นปี ไม่มีเลยเหตุผลจะรองรับ                       
ที่เธอกลับคำพูดแล้วหลีกหนี เธอเคยพร่ำ...ว่า "รักเจ้าดวงชีวี               
มิเคยมีคนรักใหม่นอกใจเธอ  ธนาคารแห่งหัวใจของพี่นี้                     
ให้คนดีมาฝากรักนะเธอเอ๋ย จงหมั่นฝากดวงใจให้งอกเงย                 
อย่านิ่งเฉยประเดี๋ยวดอกมิงอกงาม ดอกเบี้ยใจธนาคารแห่งความรัก             
จะปกปักสายใยรักจากขวากหนาม เรื่องงี่เง่าชวนทะเลาะใดก็ตาม                
จะคลายความคลายทุกข์ด้วยเบี้ยใจ" เขาพูดจนเราหลงพะวงรัก                      
หลงจมปลักไม่รู้ตัวว่าตอนไหน คำหวานหูทำตาปิดมืดบอดไป                 
ความหลงไซร้เป็นเชือกจูงหล่นโคลนตม          อยากจะรู้ว่าตอนนี้เธออยู่ไหน                
ดอกเบี้ยใจบวกความรักอันขื่นขม

ถูกเธอทิ้งต้องร่ำไห้เพราะใจตรม           

 ขอรักถมคืนหัวใจของฉันมา      

Calendar
Lovers  3 คน เลิฟเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
Lovings  เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย เลิฟ 6 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
Lovings  เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
Lovings  เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย