13 กรกฎาคม 2550 00:07 น.

เหนื่อย

กี่ราตรีที่กล้ำกลืนฝืนดวงตา
ต้องหลบหน้าจากหัวใจที่เศร้าหมอง
ตายังโศกใจยังเศร้าเคล้าเนืองนอง
ด้วยใจปองยังหวังเธอกลับมา

เหนื่อยเหลือเกิน...ที่ต้องทนอยู่อย่างนี้
เหนื่อยเหลือที่จะต้องหลอกใจครวญหา
ทำกล้ำกลืนหลีกหนีใจจากจิตพา
อยากหนีหน้าตัวเองไปไกลสุดตา

1899

love

comment

27 มิถุนายน 2550 03:30 น.

ของที่เธอไม่รัก

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

สิ่งบางสิ่งที่ผูกพันกันมานาน
เปรียบวิญญาณแห่งสายใยเชื่อมเอาไว้
แม้นจะเก่าเน่าผุสักปานใด
รักด้วยใจก็มิอาจตัดใจลง

สิ่งบางสิ่งแม้นจะเข้ามาทดแทน
ยากเหลือแสนจักทำให้ใจไหลหลง
หรือจะเก่าแต่มิชอบก็ทิ้งลง
นี่ก็คงเหมือนกันกับรักของเรา

ฉันเป็นเพียงคนที่คั่นรอเวลา
ระหว่างหาตัวจริงแบบอย่างเขา
แกล้งว่ารักแกล้งว่าชอบพอรั้งเอา
เมื่อเจอเขาเราถูกทิ้งอย่างง่ายดาย

คำพูดเธอยังจำแม่นทุกประโยค
ว่าในโลกมีแลกเปลี่ยนไม่ก็ขาย
คนสองคนคบกันได้มักกลับกลาย
เมื่ออีกฝ่ายหมดประโยชน์จะกอบโกย

ฉัน....ก็เป็นเพียงแค่คนธรรมดา
ที่ควานหาคนเห็นค่ามิใช่โหย
ไม่ต้องการความรักเพื่อกอบโกย
น้ำตาโรยไร้ค่าลงเมื่อเขามา

ของที่เธอไม่รัก By อ๊อฟ

ของบางอย่างที่เธอรัก แม้จะนานสักเพียงไหน
เก่าจนแทบดูไม่ได้ เธอก็ยังชื่นชม
ของที่เธอไม่ได้รัก สักพักเธอคงจะขว้างทิ้ง
ต่างกับสิ่งที่รักจริง เธอกลับทิ้งไม่ลง

เธอยังคงไม่ลืมเขา...เขาที่เธอนั้นฝังใจ
แม้จะนานสักเท่าไร ก็ยังคิดถึงเรื่อยมา
เธอก็คงจะเลือกเขา ถ้าเขาจะกลับมาหา
และฉันก็รู้ว่า ฉันต้องไปอยู่ดี

นึกหรือว่าจะไม่รู้ นึกหรือว่าจะไม่เห็น
รูปเก่า ๆ พร้อมลายเซ็น คนที่เธอมีใจ
ฉันที่อยู่ข้าง ๆ เธอ แค่เป็นเงาข้าง ๆ กาย
แต่ลึก ๆ ของหัวใจ ไม่ได้อยู่ในสายตา

เธอยังคงไม่ลืมเขา เขาที่เธอนั้นฝังใจ
แม้จะนานสักเท่าไร ก็ยังคิดถึงเรื่อยมา
เธอก็คงจะเลือกเขา ถ้าเขาจะกลับมาหา
และฉันก็รู้ว่าฉันต้องไปอยู่ดี

และฉันก็รู้ว่าต้องเสียน้ำตาอยู่แล้ว
ฉั น ไ ม่ ใ ช่ ตั ว จ ริ ง

1511

love

comment

22 มิถุนายน 2550 01:59 น.

ช้ำ

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

ปวดเหลือเกินแปลบปร่าอารมณ์ช้ำ
น้ำตาย้ำซับแผลให้เลือนหาย
ประโลมเจ็บบรรเทาปวดให้ผ่อนคลาย
มิกลับกลายเป็นหนองตรอมในทรวง

สะอื้นไห้เท่าไหร่มิรู้หมด
ปากที่จรดพร่ำเพ้อปานบวงสวรง
พรรณนาถึงความช้ำเพราะหัวกลวง
ทำเข่าร่วงติดดินก้นแทบพัง

ครั้งหนึ่งยังไม่พอจะมีสอง
ยิ่งตรึกตรองยิ่งเศร้าในความหลัง
เดินอย่างไรเท้าเตะตู้ดังปัง!!!
นิ้วแทบพังเลือดเกือบเล็ด...โอ้วตัวเรา

1305

love

comment

27 พฤษภาคม 2550 15:50 น.

คืออะไร

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

รัก....คำนั้นที่เธอเอ่ยเพ้อพร่ำไว้
หมายถึงสิ่งอันใดยากหยั่งเห็น
คำว่ารักของเธอนั้นมันเยือกเย็น
ใจเคยเต้นกลับอ่อนล้าหมดลมลา

การกระทำของเธอยากหยั่งถึง
บอกตราตรึงไม่เคยนอกใจหรอกหนา
ยังคงรักและคิดถึงแก้วกานดา
เก็บน้ำตาร้องไห้ให้สิ่งควร

แต่กระนั้นมันก็เพียงแค่ลมปาก
ที่เทียวฝากบากใจไว้ให้คิดหวน
บอกอย่างหนึ่งทำอย่างหนึ่งช่างเรรวน
ใจผันผวนกวนกลับทับไม่จริงจัง


รักแท้หรือแค่เหงา 
ศิลปิน : โบ สุนิตา
รักแท้หรือแค่เหงา - โบ สุนิตา

หลายครั้งที่เกิดคำถามว่าตอนนี้ฉันเป็นสุขจริงหรือเปล่า
เมื่อคนมาถามเรื่องราวระหว่างเราได้แต่ตอบไปว่าดี
แต่ลึกๆไม่แน่ใจเหมือนกัน ภาพที่เห็นดูผูกพันธ์
ที่คนนอกมองกันว่าดี ชื่นชมกันว่าดี
แต่ใจยังเต็มไปด้วยคำถาม

* เธอมองฉันเป็นตัวจริงที่หากันมานาน
หรือคบฉันหนีความเดียวดาย แค่มีกันไว้เผื่อเหงา
ไว้เผื่อได้โทรหา เผื่อไม่มีอะไรให้ทำ
เธอมองฉันมาเติมเต็มอีกครึ่งในใจ
หรือแค่คบไว้ไปวันๆ อยากให้เธอลองมองหน้ากัน
บอกให้แน่ใจ เธอตีความคำว่ารักไว้ยังไง

บ่อยครั้งนะฉันก็ยังเหงา ต่อให้เรานั้นยังจับมือเหมือนเก่า
แต่เนิ่นนานยิ่งเหมือนคุยกันไปไม่ได้ยาวเธอก็เบื่อที่จะฟัง
แต่ลึกๆมันก็มีน้อยใจ และฉันนั้นไม่เข้าใจกับคำว่ารักที่ให้กัน
รักนั้นคืออะไร เหตุใดภายในใจยังอ้างว้าง

(ซ้ำ *)

เธอมองฉันมาเติมเต็มอีกครึ่งในใจ
หรือแค่คบไว้ไปวันๆ อยากให้เธอลองมองหน้ากัน
บอกให้แน่ใจ เธอตีความคำว่ารักไว้ยังไง