ฉันกับเธอมีชีวิตคนละที่ แต่ละวันของฉันคนนี้ มันอ่อนไหว เธออยู่ได้ เพราะใครคนนั้น..เข้าใจ ฉันก็ต้องอยู่ต่อไป ถึงจะขาดใครคอยดูแล อย่างดี ก็ยังมีน้ำตา คอยเป็นเพื่อน ในคราวอ่อนล้า และท้อแท้ อย่างน้อย ...มันก็แบ่งเบาฉันยามอ่อนแอ ดีกว่าบางคนที่เคยแคร์... แล้วทำได้แค่ ซ้ำเติม
อย่าให้ความรักที่มีต่อฉัน เป็นตัวกักขังเธอไว้ในกรอบหนา แทนที่จะอบอุ่น กลับทำเธอว้าวุ่นตลอดมา อยากให้เธอเปิดตา..เลิกยืดเวลาทำร้ายกัน เพราะโลกกว้างกว่านี้ หลายเท่า จึงป่วยการจะกั้นเรา ไว้ในโลกสีเศร้าใบนั้น ฉันไม่อาจลิขิตชีวิตใคร หัวใจก็เช่นกัน กับคนที่ควรค่าให้ผูกพัน ..แล้วสักวันเธอจะเจอ
เธอจะรับรู้ไหม หากฉันฝากคำใดๆผ่านกลอนบทนี้ คำที่ฝังอยู่ในใจมานานเต็มที คำที่ไม่มีโอกาสได้บอกไป เธอจะโกรธรึเปล่า หากระหว่างเราเริ่มหวั่นไหว ในนาทีที่พยายามบังคับใจ รู้ไหมฉันอยากร้องไห้ให้คำนี้เพียงคำ เธอจะรับรู้ไหม หากฉันจะเอ่ยมันไปซ้ำๆ อยากให้เป็นความรู้สึกที่เธอจดจำ โปรดรู้ว่าคำหนึ่งคำคือ...รักเธอ
ท้องฟ้าคลื้มซึมเซาเปล่าเปลี่ยวจิต ทั่วทุกทิศเมฆมัวมืดสลัว สายฟ้าแลบแปบปรายมองน่ากลัว ทรงกายตัวมองหน้าต่างที่ห่างไกล ยืนเม่อลอยเงียบเหงาเศร้าลึกๆ ทำไมนึกถึงเขาเหตุไฉน เป็นแค่เพื่อนย้ำเตือนกับหัวใจ อย่าเหลวไหลนะเจ้าเราเว้าวอน เขาเป็นเพื่อน..เพื่อนๆแล้วก็..เพื่อน ต้องคอยเตือนหัวใจเกินไถ่ถอน ยิ่งบอกห้ามเหมือนตอกย้ำให้ร้าวรอน แม้ยามนอนยังเพ้อรักเธอจัง เพียงแค่นี้ยังเจ็บไม่พอหรือ ยังดึงดื้อครุ่นคิดจนคลุ้มคลั่ง เธอเพียงหลอกให้รักไม่จริงจัง หลอกให้หวังให้รักแล้วจากลา สายฝนสาดเข้ามาน้ำตาเอ่อ ยืนละเมอเผลอใจคิดครวญหา ขอสายฝนพร่างโพมโลมวิญญา ล้างน้ำตาเป็นน้ำฝนปะปนกัน พรุ่งนี้หนาฟ้าหลังฝนเป็นคนใหม่ จะไม่สนใครๆให้โศกสันต์ จะไม่เพ้อไม่รักเธอชั่วชีวัน จะไม่ฝันไม่ครวญหาให้อาวรณ์../
ในตำนานเล่าว่า พระเป็นเจ้าทรงเห็นชายหนึ่งเหงาเปล่าเปลี่ยวยิ่ง จึงทรงเสกหญิงสาวให้พราวพริ้งจากหนึ่งสิ่งคือซี่โครงของชายนั้น ท่านไม่ทรงเสกจากหัวของชายเพราะทรงมิหมายให้หญิงเยาะหยัน คอยข่มขู่ชายที่อยู่เป็นคู่หรือโรมรันร้าวรานให้พาลใจ ท่านไม่เสกจากเท้าของชายเพราะทรงมิหมายให้ชายเหยียบย่ำหญิง ท่านทรงเสกจากด้านข้างให้แอบอิงยกย่องหญิงเท่าเทียมคู่อยู่ข้างกาย โครงของที่ทรงใช้อยู่ใต้แขนได้แนบแน่นปกป้องภัยทั้งหลาย นอกนั้นโครงซึ่งอยู่ข้างในเพื่อจะได้รักหญิงนั้นนิรันดร
หากเธอรู้จักฉันดี เธอต้องรู้ดีว่าฉันไม่มีปัญหา ที่วันนี้เธอกำลังจะมาบอกลา เพราะฉันรู้ดีว่า การจากลานั้นต้องมาถึงซึ่งสักวัน แล้ววันนั้นก็มาถึงวันนี้ ฉันคนที่คอยห่วงใยและคิดถึง จะยังคงรักและคอยเฝ้าลำพึง บอกเธอว่าถึงอย่างไรฉันก็ไม่หยุดรักเธอ แม้เธอจะหมดแล้วซึ่งความรัก แต่ความรักของฉันนั้นยังมีให้ และจะรัก ๆ เธอตลอดไป ไม่มีสิ่งใดทำให้ฉันไม่รักเธอ
หากวันใดที่ฉันนั้นไม่อยู่ โปรดจงรู้ว่าฉันยังห่วงและคิดถึง ที่หายไปมิใช่ไม่คนึง ฉันคิดถึงเธออยู่ทุกลมหายใจ ฉันมิอยากให้วันนั้นเข้ามาถึง แต่วันหนึ่งมันต้องถึงเธอรู้ใช่ไหม ฉันมิอาจทนอยู่อยางนี้ตลอดไป เธอรู้ใช่ไหมว่าใจฉันข้างในนั้นห่วงใยเธอ อยากให้เวลาเดินไปอย่างช้า ๆ เพราะวันข้างหน้ากำลังจะมาถึง ฉันอยากมีช่วงเวลาดี ๆ นี้ไว้ให้คนึง คอยคิดถึงเธอเมื่อยามอยู่ไกล ยังเป็นห่วงเธออยู่รู้ไช่ไหม ความห่วงใยฉันมีให้เธอเสมอ ถึงอยู่ไกลใจใกล้กับใจเธอ ฉันรักเธอเสมอไม่มีวันเปลี่ยนแปลง...
หากวันใดที่ฉันนั้นไม่อยู่ โปรดจงรู้ว่าฉันยังห่วงและคิดถึง ที่หายไปมิใช่ไม่คนึง ฉันคิดถึงเธออยู่ทุกลมหายใจ ฉันมิอยากให้วันนั้นเข้ามาถึง แต่วันหนึ่งมันต้องถึงเธอรู้ใช่ไหม ฉันมิอาจทนอยู่อยางนี้ตลอดไป เธอรู้ใช่ไหมว่าใจฉันข้างในนั้นห่วงใยเธอ อยากให้เวลาเดินไปอย่างช้า ๆ เพราะวันข้างหน้ากำลังจะมาถึง ฉันอยากมีช่วงเวลาดี ๆ นี้ไว้ให้คนึง คอยคิดถึงเธอเมื่อยามอยู่ไกล ยังเป็นห่วงเธออยู่รู้ไช่ไหม ความห่วงใยฉันมีให้เธอเสมอ ถึงอยู่ไกลใจใกล้กับใจเธอ ฉันรักเธอเสมอไม่มีวันเปลี่ยนแปลง...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
