
..........................................................
ฟ้ายังคงเป็นฟ้าที่ว้าเหว่
เมฆยังลอยร่อนเร่ไร้ที่หมาย
ลมอ่อนล้าระโหยเพียงโชยชาย
โลกยังคงเดียวดายอยู่เช่นเดิม
เท้าที่ย่างทางที่เดินยิ่งเหินห่าง
เมื่อรักมีช่องว่างที่กว้างเพิ่ม
แสงศรัทธาวับแวมที่แต้มเติม
ก็กลับเริ่มหรี่ร้าง..จางจากใจ..
.........................................................