24 ตุลาคม 2544 07:13 น.
dokkoon
ใต้ต้นไม้ท้ายสวนญี่ปุ่น
ยังจำไออุ่นของเธอได้
ถึงแม้วันนี้เธอจาก นาน-ไกล
ไออุ่นยังไล้ในกายเรา
รอวันเธอกลับ
เธอบอกไม่ลาลับให้อับเฉา
แค่ทำงานเพื่อสร้างวันของเรา
หลายปีก็ยังเฝ้ารอเธอคืน
วันนี้ฉันอยู่ที่เดิม
นั่งเติมฝันในสวนใจสดชื่น
เสียงเพลงที่เคยฟังยังครึกครื้น
ยังหวังให้เธอคืนกลับมา
24 ตุลาคม 2544 06:57 น.
dokkoon
เคยปวดร้าวจนน้ำตาไม่ยอมไหล
กับใครที่ใจเราให้เขาหมด
ต้องทนสู้ไปบนหนทางที่เคี้ยวคด
จนรู้สึกหมดใจจะให้ใคร
วันนี้ อยากครวญใคร่ให้ดีสักหน่อย
ที่คนนี้ที่เฝ้าคอยชิดใกล้
ถึงแม้ลึกๆในหัวใจ
ก็อยากให้มีใครมาดูแล
ขอเวลาอีกสักนิด
ไม่อยากผิดไม่อยากแพ้
ไม่อยากรัก ไม่อยากหาทางแก้
ให้ฉันแน่ใจ ได้ไหมเธอ
24 ตุลาคม 2544 04:34 น.
dokkoon
เปิดโลก เปิดตา มองฟ้ากว้าง
จะพบว่า ในความอ้างว้าง ที่หดหู่
ยังมีโอกาส และสิ่งดีดี ที่น่าดู
รอคอยอยู่ หากสู้ จะได้มา
อย่าเก็บตัวไว้ในโลกสีเทา
ความหมองเศร้า ความเหงา ความอ่อนล้า
ละทิ้งเถิด แล้วเปิดใจ เปิดตา
กลับมา เริ่มต้นใหม่ ได้อีกที
22 ตุลาคม 2544 12:44 น.
dokkoon
คิดว่าเราคือผู้ชนะ
ใครจะว่าอย่างไรใจไม่หวั่น
อุปสรรค์มากอย่างไรก็ฝ่าฟัน
เพราะมีฝันที่มั่นใจทำได้จริง
ถ้ามัวคิดว่าจะแพ้
ไม่แน่วแน่ว่าจะทำได้สักสิ่ง
ถึงอย่างไรก็ต้องแย่แพ้จริงจริง
เพราะได้ทิ้ง ความเชื่อมั่นให้มันตาย
จะชนะหรือแพ้
สุดแล้วแต่ใจคิดได้
คิดชนะ จะชนะ ทุกเรื่องไป
คิดแพ้ ก็ได้แพ้ ตั้งแต่ใจ ได้คิดเลย
21 ตุลาคม 2544 12:09 น.
dokkoon
น้ำตกใสไหลลงจากที่สูง
น้ำพรูพุ่งเซาะเกาะแก่งหลายแห่งหน
น้ำตกสวยเพราะไหลซ้ำเป็นวังวน
ไหลรวมจนเป็นสมุทรสุดฟ้าไกล
ถ้าน้ำตกไม่มีต้นน้ำ
คงจะทำให้ไม่สวยใส
ไม่มีน้ำ ก็ไม่มีป่าไพร
มหาสมุทรสุดไกลคงไม่มีอะไรเหมือนกัน
ชีวิตหากต้องการความสำเร็จ
แค่งานเสร็จครั้งสองครั้งยังไม่มั่น
ต้องต่อเนื่องสรรสร้างทุกวี่วัน
จึงเชื่อมั่นนั่นแหละนะจะยั่งยืน
หน้าส่วนตัว
602
