27 ธันวาคม 2544 00:43 น.
dokkoon
จับมือกันไว้ให้มั่น
เราสัญญากันจะฝ่าไปได้ทุกแห่ง
ระหว่างทางอาจลำบากแห้งแล้ง
รวมใจกันให้แกร่งจะมีแรงก้าวต่อไป
จุดหมายปลายทางอยู่ไกลนัก
เดินบ้างพักบ้างยังพอไหว
ประสานมือประสานใจ
ไม่มีอะไรจะยากเกิน
มีเธอแหละมีฉัน
ไม่มีวันจะหยุดเท้าก้าวเดิน
ทางไกลอย่างใดก็เพลิดเพลิน
อุปสรรคเราเมิน . . . ก็เพลินกับการเดินทาง
27 ธันวาคม 2544 00:14 น.
dokkoon
สุดถนนสายนี้เรารู้ดีว่าไปสุดที่ไหน
สุดลำธารหลั่งไหลถึงจะไกลก็รู้ได้ถึงปลายทาง
สุดทะเลยากหยั่งถึงแต่วันหนึ่งก็จะวัดได้ทั้งลึก-กว้าง
สุดทางรัก คงไกลห่างยังไม่มีทางบอกได้ไกลเท่าใด
อาจสิ้นสุดที่ความสุข
อาจสิ้นสุดที่มีทุกข์โหยไห้
อาจสิ้นสุดที่ต่างคนต่างลาไกล
อาจสิ้นสุดที่หัวใจผูกพันไว้ไม่ลืมเลือน
26 ธันวาคม 2544 23:31 น.
dokkoon
บนเส้นทางสายเปลี่ยวเหงา
อาจมีเพียงเราเดินทางอยู่
สองข้างทางรกร้างไม่น่าดู
เพียงปลายทางมีเธอรออยู่ ก็จะสู้ฝ่าพงไพร
ระหว่างเส้นทางรกร้าง
มีบ้างที่หวั่นกลัวท้อแท้ได้
อุปสรรคมากมายท้าทาย
จุดมุ่งหมายมีเธอถึงจะท้อก็พักเดียว
อาจลำบากยากแค้นยิ่งนัก
แต่ก็จักเดินหน้าฝ่าไปไม่เลี้ยว
เพราะมีจุดหมายสำคัญจริงเชียว
เพียงเธอคนเดียว.ฉันไม่เลี้ยวไปหาใคร
26 ธันวาคม 2544 08:09 น.
dokkoon
ชอบอากาศหนาวทุกคราวไป
ชอบเห็นใครใครใส่เสื้อผ้าสีสดใส
ชอบกอดหมอนนอนคิดถึงคนไกล
ชอบยิ้มให้ไอหนาว.แล้วร้อนผ่าวภายใน
ชอบคิดถึงความรักแล้วอบอุ่น
ชอบคิดครุ่นถึงเธอแล้วเผลอไผล
ชอบคิดถึงวันหนึ่งที่ซึ้งใจ
ชอบเก็บภาพในใจในวันหนาว
ชอบชิดเชยเคยใกล้ชิด
อยู่ใกล้ได้สนิทอบอุ่นรุ่มร้อนผ่าว
เคียงข้างกันไม่เคยเลยสักคราว
ที่จะหนาว..เพราะเรามอบรักให้กัน
26 ธันวาคม 2544 07:55 น.
dokkoon
เขียนอะไรก็ไม่ออก
เพียงอยากบอกจากใจปีใหม่นี้
ขอให้ทุกคนมีสุขตลอดปี
เริ่มต้นดีดีทวีสุขตลอดไป
น้องพี่ในไทยโพเอ็ม
พลามัยเข้มเข็งห่างโรคร้าย
ชื่นบาน สดชื่น สุขใจ
สร้างสรรค์ งานใหม่ๆ ประดับไว้ ไทยโพเอ็ม
ขอบคุณสำหรับพรปีใหม่
ที่ใครใครมอบให้ไว้ข้นเข้ม
พรใดที่ให้ขอกลับไปเติมเต็ม
ได้เลาะเล็มแต่สุขสวัสดี
หน้าส่วนตัว
2118
