14 ธันวาคม 2544 01:26 น.
dokkoon
บอกไปหลายครั้งเวลาว่างค่อยมาหา
บอกไปจนเหนื่อยล้าอย่าโทรมาเวลางาน
บอกไปไม่รู้อีกกี่ครั้งคราวหลังค่อยพบพาน
บอกไป ... คำพูดหวาน อยู่ที่บ้านค่อยพูดกัน
คราวนี้เธอไม่เคยมาหาฉันอีก
คราวนี้ไม่เคยต้องหลีกมารับโทรศัพท์จากสายนั้น
คราวนี้วันวันไม่ค่อยได้พบกัน
คราวนี้แม้ที่บ้านรอตั้งนานไม่มีใครมาอย่างที่เคย
....ทุกอย่างที่บอกไป ก็แค่ใส่ฟอร์มเอาไว้
อึดอัดแทบตายไม่อยากให้ทำตามเลย
แค่แกล้งพูดแค่แกล้งหยอกไม่อยากหรอก ขอเฉลย
อยากให้ขัดใจจังเลย ...ทั้งโทรมา และพบหากันทุกวัน
14 ธันวาคม 2544 00:57 น.
dokkoon
ฝากใจฉันไว้ในใจเธอได้ไหม
มันไม่ใหญ่เกินใจไปมากหนอ
อาศัยเพียงซอกเล็กๆในใจพอ
ฝากใจรอ .. คำขอร้อง .. ของฉันเอง
ไม่ต้องเลี้ยงไม่ต้องเล่นไม่เป็นไร
ใจกับใจมันอยู่ได้ไม่ข่มเหง
ต้องการแค่ใจใส่ใจเท่านั้นเอง
ก็ยังเกรงเธอจะให้ใจอยู่ได้หรือไม่เธอ
14 ธันวาคม 2544 00:28 น.
dokkoon
หากท้องฟ้ามีสะพานเป็นเรียวรุ้ง
เธอจะมุ่งไปไต่ฝันกับฉันไหม
หากฉันยังฝันอยู่ทุกลมหายใจ
เธอจะตามไปรักฉันไหม
ในเมฆหมอกที่ซ่อนฉันไว้ไกลเหลือเกิน คะน้า
ตามหาเธอมาจนสุดโค้งรุ้ง
ไม่รักคงไม่มุ่งมาหาให้ขัดเขิน
ทุกม่านหมอกที่ซ่อนเธอแม้ห่างไปไกลเหลือเกิน
จะก้าวเดินไต่ฝันเพื่อวันได้ครองรักไว้..
ในทุกลมหายใจของฉันและเธอ dokkoo
12 ธันวาคม 2544 21:50 น.
dokkoon
จริงอยู่ที่ความรักมีอยู่เกลื่อนโลกกว้าง
คนเราไม่ควรร้างจากรักได้
ปริมาณรักมีมากพอให้แบ่งไป
ทุกคนได้รักมาครอบครอง
ปัญหาของบางคนที่ยังโศก
เป็นเพราะโลกของเขาเศร้าหมอง
มิใช่จะให้ใครกับใครหมายจับจอง
ความรักต้องเข้าใจกันและกัน
จะจับคู่ใครกับใคร
คงไม่ใช่เหมือนจับไม้ยาวสั้น
ใจคนซับซ้อนมากกว่านั้น
คำ รัก นั่น ใช่ว่ามัน จะมีได้กับทุกคน
12 ธันวาคม 2544 21:36 น.
dokkoon
สุดท้ายของปลายรุ้ง
ไม่รู้จะมุ่งไปทางไหน
รุ้งคงพาดผ่านฟ้าไปแสนไกล
ทำอย่างใดจะเข้าใกล้สายรุ้งงาม
สงสัย.ทำไมรุ้งมีหลายสี
อยากเห็นสิ่งที่รุ้งมีที่ไต่ไปในฟ้าคราม
อยากปีนป่ายไปบนสายรุ้งอย่างไม่คร้าม
อยากเห็นความสวยงามและตามสายรุ้งไปแสนไกล
ยิ่งวิ่งเข้าหารุ้ง
สายรุ้งก็พุ่งหนีหาย
จุดเริ่มต้นยังคงแสนไกล
จุดสุดท้ายยังไม่รู้อยู่ที่ใด
หน้าส่วนตัว
622
