24 เมษายน 2545 08:52 น.
dokkoon
ความรักฉันเป็นเช่นบอระเพ็ด
ที่อมก็ขมเข็ดน้ำตาเล็ดยากกลืนกล้ำ
ขมเสียจนไม่อาจทนแม้สักคำ
หากต้องกล้ำกลืนเป็นประจำคงขมตาย
ที่ขมเพราะรักไม่สมหวัง
นอนนั่งคิดถึงซึ่งเธอที่ฉันหมาย
รอคอยกว่าได้พบกันใจฉันแทบวาย
แสนหวั่นไหวเมื่อไม่ใช่คนที่เธอปอง
รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่ได้รัก
พยายามจักหักห้ามใจไม่ให้หมอง
แต่อย่างไรใจมันก็ยังอยากลุ้นลอง
ขอเพียงห้องของใจได้ไหมเธอ
ทุกครั้งที่เธอปฏิเสธรักของฉัน
ความเชื่อมั่นฉันลดลงเสมอ
ยิ่งนานไปใจคิดได้แค่ฝันเพ้อ
ไม่มีทางที่เธอจะรักฉันนั่นและจริง
23 เมษายน 2545 23:16 น.
dokkoon
รักของฉันนั้นเป็นเช่นไฟป่า
ที่โหมมาแรงกล้ากลางป่าร้อน
แม้นภูผาไม่อาจกั้นให้ไฟรอน
เพลิงความร้อนเผาไหม้ได้ทุกทาง
เปรียบฉันเป็นเช่นป่าไม้
ที่อยู่ไม่ไกลไฟเพลิงกว้าง
ไม่มีที่หลบไม่มีที่ไปไม่มีหนทาง
ป่าต้องร้างเพราะเพลิงสุมรุ่มร้อนตาย
เธอเป็นเช่นไฟป่า
เห็นเธอแล้วร้อนซ่ามันมุ่งหมาย
อยากอยู่ใกล้ให้เหงาคลาย
และสุดท้ายหนีไม่พ้นหลงรักเธอ
ไฟรักมันไหม้เข้าแล้วนะ
ยากจะหนีไปไหนใจคงเก้อ
ยอมให้ไฟรักไหม้ใจรักเธอ
เสนอตัวเป็นเชื้อไฟไม่เสียดาย
23 เมษายน 2545 22:33 น.
dokkoon
ขอรักเธออีกสักครั้ง
กาดาษ
http://thaipoemcom.94.uslive.net/poemdata.asp?id=14279
อยากจะขอรักเธออีกสักครั้ง
เรื่องที่ผิดพลั้งเธอจะให้อภัยกันได้ไหม
ขอโทษนะที่ฉันตัดสินใจพลาดผิดไป
แล้วเราจะกลับมาเริ่มใหม่ได้ไหมคนดี
ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร
เพราะฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอในตอนนี้
แก้วที่แตกแล้วต่ออย่างไรก็เห็นรอยร้าวอยู่ดี
แค่ขอให้ฉันได้รักเธออีกสักทีก็พอใจ
รักเธอได้ครั้งเดียว
dokkoon
ไม่เคยให้รักใครได้สองครั้ง
เธอเองไม่ใช่ช่องว่างที่ละเว้นได้
สำหรับฉันให้อภัยได้ไม่เป็นไร
แต่การกลับมาเริ่มต้นใหม่..คิดอีกที
สำหรับความรู้สึกของฉันที่เธอรับรู้
น้ำตาที่พรั่งพรูออกไปได้เห็นนี่
แก้วแตกแหลกแล้วจะประสานให้ได้ดี
คงไม่มีวิธีที่ทำได้.ถือว่าต้องเสียไปไม่ได้คืน
หากเธอยังรักฉันอยู่
จงรับรู้กฏของฉันมั่นไม่ฝืน
รักแตกแหลกยับไม่กลับคืน
โชคดี.ที่รักยังยืน..ใจฉันไม่ต้องฝืน ยังรักเธอ ไม่เปลี่ยนแปลง
23 เมษายน 2545 21:36 น.
dokkoon
ปลอบใจตัวเอง
ตฤณ
---------------------------------------------------------------------------
ไม่เป็นไรนะ..แค่เธอไม่รัก
ไม่เป็นไรนะ..แค่เธอไม่ห่วงหา
ไม่เป็นไรนะ..แค่เธอไม่สบสายตา
ไม่เป็นไรนะ..แค่เธอรักเขามากกว่าเท่านั้นเอง
ขอบคุณนะ..ที่เคยรักกัน
ขอบคุณนะ..กับความสำคัญที่อาจจะมองไม่เคยเห็น
ขอบคุณนะ..บทเรียนที่แสนจะเป็นกันเอง
ขอบคุณนะ..แม้ฉันจะไม่เก่งแต่ก็จะดูแลตัวเองได้ดีพอ
dokkoon
คงไม่เป็นไรหากมันใช่ฉันไม่รัก
คงไม่เป็นไรหากฉันไม่ห่วงหนอ
คงไม่เป็นไรหากหลบไม่สบตาจนพอ
คงไม่เป็นไรหากฉันขอรักใครมากกว่าเธอ
รู้ไหมใจดำเหลือเกินนะ
ที่จะมาขอบคุณแบบเพ้อเจ้อ
พอเข้าใจว่าฉันไม่รักทำดีใจนะเออ
หรือรอมาเสมอเพื่อที่เธอจะจากไป
เพราะฉันรักเธอมากจากยากถอน
เพราะฉันไม่คลอนไหวมีรักใหม่
เธอยังครองที่หนึ่งได้ในหัวใจ
ห้ามเธอจากไป..ยอมไม่ได้.รู้ไหมเธอ
23 เมษายน 2545 21:07 น.
dokkoon
เหนื่อยใจ
แว่นหนา
ไม่รู้จะพูดอะไร
เพราะใจมันหวั่นมันท้อ
เหน็ดเหนื่อยกับการเฝ้ารอ
อยากหยุดอยากพออยากพักหัวใจ
กว่าเธอจะกล้ามาบอกรักฉัน
กว่าเราจะรักกันมันนานแค่ไหน
ยังมีคนมาขวางให้ห่างไป
ท้อแท้จนร้องไห้เสียน้ำตา
จบกันไปเลยจะดีไหม
ถึงว่าใจของฉันจะเคยกล้า
แต่ตอนนี้มันตายและด้านชา
เสียเวลาฉันเหนื่อยล้าเกินทน
dokkoon
สิ่งที่เธอคิดเห็น
ฉันเชื่อว่าเป็นเพราะเธอท้อหม่น
เธอคงเหนื่อยใจหมดกล้ากังวล
ที่มีคนเล่าเรื่องราวให้ฉาวใจ
เธอยังจำวันเหล่านั้นได้หรือเปล่า
วันเก่าเก่าที่เราเคยร่วมใช้
กว่าเราจะรักกันมากมายได้
ก็ผ่านอุปสรรค์น้อยใหญ่ใช่ง่ายดาย
แค่มีคนอื่นเดินข้างข้าง
ไม่ใช่คนที่มาขวางทางเราอย่าหมาย
โปรดเข้าใจกว่าจะรักกันได้ก็แทบตาย
จะทิ้งกันได้ไง.ฉันไม่ใช่คนหลายใจ.นะตัวเอง
หน้าส่วนตัว
1957
