20 เมษายน 2545 16:19 น.
dokkoon
รู้สึกเฉยเฉย.......
กับการถูกละเลยไม่สน
จะให้เสียใจทำไมยังไม่อับจน
ขาดเธอเสียคนไม่ถึงกับหม่นหมองใจ
ยอมรับว่ารู้สึกขาดอะไรไปบ้าง
แต่ก็เป็นเพียงบางอย่างที่ขาดหาย
สำรวจทั่วทั้งตัวและหัวใจ
ก็ไม่ได้ชำรุดทรุดโทรมลง
ถึงเธอจะห่างหาย
ก็ไม่ได้โทษเธอที่ไล่ส่ง
พยายามเข้าใจแล้วก็ปลง
ชีวิตยังคง..ก็จง...สู้โลกต่อไป
20 เมษายน 2545 16:04 น.
dokkoon
สิบล้านบท...
cool-hearted
ถ้าฉันแต่งกลอนได้สิบล้านบท
เธอจะจดจำสักบทได้มั้ย
เพราะที่จริงทุกบทออกมาจากใจ
ใส่เติมความรู้สึกไว้ แรงบันดาลใจจากเธอ
บางบทเศร้าคละเคล้ากับความเหงา
บางบทสุขของสองเรา มั่นเสมอ
และบางบทเป็นตอนที่ฉันพร่ำเพ้อ
รอคอยเธอกลับมา เพื่อค้นหา ความสุขบทสิบล้านหนึ่ง
บทสุดท้าย
dokkoon
อาจมีบทกลอนเกินสิบล้าน
ที่เคยอ่านเคยเขียนเคยคิดถึง
เคยจำได้หลายบทที่พร่ำรำพึง
หลายบทเกินกว่าหนึ่งซึ่งตัดพ้อเสียแทบตาย
กลอนบทเศร้าเคล้าน้ำตา
บทที่ปวดปร่าไม่ใช่บทสุดท้าย
อาจมีเป็นล้านบทที่ไม่สมใจ
แต่บทสุดท้ายรับรองได้ ฉันรักเธอ ตลอดไป
20 เมษายน 2545 12:43 น.
dokkoon
ฉัน เธอ และเขา
สามคนสามเส้าต่างรักต่างฝัน
ฉันรักเธอ เธอรักเขา เราต่างกัน
สิ่งสำคัญมีใครไหมได้สมใจ
เธอรักเขา เขารักใคร ใช่เธอไหม
ต่างคนต่างใจต่างไปใจสลาย
ประหลาดเหลือเกินนะหัวใจ
ที่ทำไมไม่รักใครที่รักเรา
20 เมษายน 2545 12:00 น.
dokkoon
คนดี..ในสายตา
กาดาษ
มีดวงใจดวงหนึ่งซึ่งรักมาก
อยากจะฝากให้เธอดูแลและรักษา
แล้ววันหนึ่งฉันจะย้อนคืนกลับมา
หอบความคิดถึงซึ้งตรึงตรามาให้เธอ
แม้วันนี้สองเราต้องไกลห่าง
แต่ว่าใจบาง-บางจะมีเธออยู่เสมอ
มั่นใจเถอะนะว่าฉันจะไม่มีวันลืมเธอ
คนดีที่ยังดีเสมอในสายตา
จะรักษากว่าชีวิต
dokkoon
มีใจดวงหนึ่งซึ่งปรารถนา
เจ้าของเขาเอามาฝากให้รักษา
ปลื้มเหลือเกินจนไม่อาจหยุดน้ำตา
ตื้นตันอุราขอสัญญาจะรักษากว่าชีวี
ถึงจะห่างไกลกันอย่าหวาดหวั่น
รับรองว่าฉันไม่มีวันหลีกหนี
ก็ดวงใจที่ได้รับไว้รักษานี้
รักยิ่งกว่าชีวีเท่าทวีที่มีเลย
20 เมษายน 2545 08:38 น.
dokkoon
หวั่นไหวไหมกับการบอกลา
เป็นคนอื่นคงปวดปร่าเกินทนไหว
บอกกับเธอไม่เป็นไรให้เย็นใจ
สำหรับฉันไม่เหมือนใครก็แล้วกัน
ถามว่าฉันผิดหวังบ้างไหม
ขอบคุณที่ยังให้ความห่วงฉัน
การลาจากทำไมต้องเสียใจกัน
ถ้าหากเธอไปสุขสันต์แล้วทำไมฉันต้องเสียใจ
ถามฉันว่ารักเธอบ้างไหม
ไม่ต้องอธิบายมองตาลึกลงไปก็เข้าใจใช่ไหม
เท่าที่ทำให้เห็นก็คงรู้ว่าคิดอย่างไร
ไม่ต้องบอกอะไรเธอคงเข้าใจได้ดี
ถามฉันว่าจากนี้จะไปไหน
ทำไมต้องไปฉันไม่จำเป็นต้องหลีกลี้
ความรักที่ให้เธอเป็นความรู้สึกแสนดี
ถึงไม่มีเธออยู่...ความรู้สึกนี้...ก็ไม่เปลี่ยนไป
หน้าส่วนตัว
642
