26 พฤษภาคม 2545 22:07 น.
dokkoon
ใจดวงนี้
Jeminine
http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=15409
เป็นเจ้าของ หัวใจ ใครทั้งหล้า
แต่น้ำตา ยังรินไหล ในใจฉัน
เพราะหัวใจ ของใคร ไม่สำคัญ
เท่าคนที่ หัวใจฉัน ฝันละเมอ
เขาคนนั้น อยู่ไกล ทั้งใจกาย
ต่อให้ยก หมดทั้งใจ ไปเสนอ
คงไม่มี วันไหน ที่ได้เจอ
ความรักนี้ คงเก้อ เพ้อเดียวดาย
ความรักของ ใครใคร ไม่เคยซึ้ง
เท่าความรัก ใครคนหนึ่ง ซึ่งห่างหาย
หากไม่ได้ รักนี้ ที่หวังใจ
จะกี่ร้อย คนใกล้ ก็ไม่เอา
Dokkoon
แม้หัวใจตัวเองยังไม่อาจเป็นเจ้าของ
ยังไม่อาจแม้จับจ้องดวงใจเหงา
ใจรักเธอแต่ไม่อาจทึกทักเอา
เพราะใจเจ้าเขาไม่ว่างต้องร้างรา
ฉันคนนี้อยู่ใกล้เหมือนไกลห่าง
เธอก็ช่างวางใจห่างเสียจริงหนา
ฉันคนนี้จะอยู่ใกล้ตลอดเวลา
แม้นรู้ว่าไม่มีค่าสำหรับเธอ
หัวใจเธอเป็นของใครที่ไกลห่าง
เถอะก็ช่างแต่ฉันยังรักเสมอ
รู้ทั้งรู้ใจเธอคงไม่อยู่ให้พบเจอ
ก็จะยังขอเสนอจะดูแลเธอตลอดไป
ความรักของฉันอาจไม่ซึ้ง
เพียงแค่หนึ่งของใจที่มีนี้
ยกให้เธอตลอดไปทั้งชีวี
แม้ไม่มีทางเป็นไปได้สักนิดเดียว
26 พฤษภาคม 2545 21:12 น.
dokkoon
เพราะรักยังอยู่ที่เดิม
พิมพ์ชล
http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=15706
ไม่ใช่เพราะความรักจากไป
ฉันจึงยังเสียใจอยู่ยังนี้
แต่เพราะ..ความรักยังอยู่ในใจทุกวินาที
เพราะยังมีเธอคนดีอยู่ตรงนี้..ที่เดิม..ตลอดมา
ความรักของฉันอยู่ที่เก่า
แต่ความรักของเธอเล่า..หายไปไกลหนักหนา
ไม่มีเหลือเลยเยื้อใย เพราะรักจากเธอไปไกลสุดตา
คงมีแต่ฉันที่อ่อนล้า เพราะความรักไม่เคยร้างลาไปจากใจ
Dokkoon
เพราะความรักยังอยู่อย่างนี้
ระดับความรักไม่คงที่ทวีเพิ่มรู้ไหม
เธออาจมีใจรักให้ใครใคร
แต่ฉันยังรักและห่วงใยไม่เปลี่ยนแปลง
ความรักของฉันมันอับเฉา
เพราะเห็นแต่เงาเธอที่เหมือนแกล้ง
คิดแต่รักคนที่เขายังเคลือบแคลง
คงต้องรอความรักของเธอแล้ง....จึงจะพอขอแบ่งใจได้ใช่ไหมเออ
26 พฤษภาคม 2545 20:49 น.
dokkoon
ต้นอ้อล้อลมเล่น
โอนอ่อนเอนเต้นพลิ้วไหว
ลมแรงอ้อก็ราบทั้งกิ่งใบ
ฟื้นขึ้นใหม่เมื่อลมซา
พายุชีวิต
หมุนคลั่งดั่งจะปลิดชีวิตล้า
โอนอ่อนแล้วค่อยผ่อนตามลีลา
เพียงใจแกร่งกล้าในไม่ช้า...จะคืนคง
26 พฤษภาคม 2545 20:41 น.
dokkoon
ขอโทษที่ไม่สามารถ
ที่ไม่อาจทำใจไหว
ที่รักแล้วไม่ยักลืมได้
ที่ยังหวั่นไหว...แม้เข้าใจเธอได้ดี
รู้ว่าเธอเห็นฉันเป็นเพื่อน
ก็คอยเตือนใจไว้ทุกวันวี่
คิดว่าวันหนึ่งคงทำใจได้สักที
นี่ก็นานเป็นปีปียังไม่มีวี่แวว
ขอโทษที่ยังอยากถาม
อยากติดตามถามถึงดวงแก้ว
เพราะฉันเปลี่ยนใจไม่ได้แล้ว
ความสัมพันธ์เราเปลี่ยนแนวได้ไหมเธอ
26 พฤษภาคม 2545 05:48 น.
dokkoon
ถ้อยคิดถึงของคนช่างฝัน
Jeminine
http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=15501
เช้า...
ฉันเฝ้ามองเมฆเคลื่อนผ่าน
นั่งรับไอแดดอุ่นจากตะวัน
อยากเกี่ยวเมฆมาระบายสีหวาน...ปั้นเป็นรูปหัวใจ
สาย...
ฉันนั่งคุยเรื่องความรัก..กับดอกไม้
สมมุติให้ดอกเยอบีร่าสีขาว..เป็นคนห่างไกล
บรรจงจุมพิตที่กลีบอ่อนไหว..บอกคิดถึงสุดหัวใจ..เหมือนทุกวัน
บ่าย...
ฝนเริ่มโปรยสาย...ปลุกความอ่อนไหวที่ใจฉัน
เขียนบันทึกถึงคนของความผูกพัน
หวังว่าสักวัน...เธอจะได้อ่านมัน นะคนดี
ค่ำ...
นั่งทบทวนความทรงจำ..ของเรื่องราวที่นี่
ไม่รู้จะหาคำใด...บอกเล่าความรู้สึกได้เท่าที่มี
..ได้แต่มองฟ้า..แล้วปล่อยอิสระให้ใจดวงนี้...คิดถึงเธอ
.
dokkoon
เข้า.......
ตื่นมาพร้อมความเหงาเพราะเราเพ้อเจ้อ
หลับฝันเมื่อไรทำไมฝันเห็นแต่เธอ
ทั้งที่พบเจอเกือบทุกวันไม่รู้ว่าใจนั้นเป็นอย่างไร
สาย.....
ความรู้สึกคิดถึงขยายมากมาย......เป็นไปได้
ท้องฟ้าเข้มยังเต็มไปด้วยเมฆขาวรูปหัวใจ
ลมที่พัดไหวละมุนยังกรุ่นไปด้วยไออุ่นที่คุ้นเคย
บ่าย..
ความร้อนคลายเพราะสายฝนปรายแต่รักในใจกลับไม่ระเหย
ความคิดถึงที่มีเวลานี้ทวีเพิ่มเสียเกินเลย
แม้ห่าฝนมากล้นยังไม่เคย มากกว่าที่ฉันคิดถึงเธอเลย คนดี
ค่ำ..
ยิ้มให้กับดาวที่เคยขึ้นประจำที่ขอบฟ้านี้
วานดาวส่งข่าวไปให้คนของหัวใจฉันที
หลับคืนนี้ฝันถึงฉันบ้างนะจ๊ะคนดี .... พบกันที่ในฝันแล้วฉันจะจุมพิตที่แก้มละมุน
หน้าส่วนตัว
614
