23 พฤษภาคม 2545 09:03 น.
dokkoon
เกรงเธอจะรับไม่ไหว
กับหัวใจไม่ใสดวงนี้
เป็นใจที่เคยหมองหม่นป่นปี้
เคยมีเรื่องราวร้าวหวั่น
ขอบคุณสำหรับไมตรี
ยินดีที่เธอดีต่อฉัน
แต่คนดี.ฉันยังไม่อาจลืมวัน
ร้ายร้ายเหล่านั้นที่ผ่านมา
ฟังเรื่องราวฉันก่อนดีไหม
ก่อนตัดสินใจดีกว่า
ฉันเคยมีรักสดใสล้ำค่า
เทอดทูนตลอดมากว่าสิ่งใด
แต่เรื่องราวที่สุขสม
ไม่นานขืนข่มก็แทรกไซร้
เมื่อคนแสนดีของหัวใจ
เธอจากไปไม่มีวี่แววจะกลับมา
หัวใจของฉัน
เสมือนมันวายตายปวดปร่า
รู้สึกหมดใจไร้ชีวา
ถึงรู้ว่ารักมีค่า .แต่ฉันคงไร้ค่าไม่คู่ควร
หัวใจที่เคยมีสุข
เมื่อความทุกข์มาแทรกก็แผกผวน
รู้สึกว่าความสุขที่เคยมีทั้งมวล
แค่ลมพัดหวลก็ป่วนไป
.....ในใจยังลืมเขาไม่หมด
ลึกลึกความหลังยังจดจำไว้
หากเธอเข้ามาเพื่อลบภาพปวดปร่าให้หายไป
เธอจะรับได้ไหม หากบางส่วนของหัวใจ .. ยังมีใคร...ครอบครอง
23 พฤษภาคม 2545 08:00 น.
dokkoon
ข้าวปล้อง
http://www1.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=15514
ฉันก็เป็นอย่างนี้มาตั้งนาน
อย่ามาพาลหาเรื่องจะได้ไหม
ก่อนจะคบก็ตกลงกันแล้วไง
จำได้ไหมเงื่อนไขระหว่างเรา
ฉันก็คิดว่าเราคุยกันรู้เรื่อง
เธอก็ดูปราดเปรื่องไม่น่าจะงี่เง่า
ใครพูดมาเธอก็เชื่อ - - ช่างหูเบา
เธอเชื่อเค้ามากกว่าฉันก็ตามใจ
เธอจะเลือกทางไหนก็บอกมา
อย่ามัวเสียเวลาพูดพร่ำจะได้ไหม
อยากจะคบ อยากจะเลิกก็ว่าไป
ยื้อทำไมในเมื่อเธอไม่เคยเข้าใจกัน
ถ้าเพียงเธอหนักแน่นมากกว่านี้
และมีความมั่นคง - - เชื่อใจในรักฉัน
เพิ่งได้รู้สำหรับเธอคำพูดอื่นนั่นสำคัญ
ก็ต้องถือว่าฉันเลือกคนโง่มาเดินด้วยเท่านั้นเอง
dokkoon
แค่บอกว่าสวยกว่าใครอื่น
ทำไมต้องสะอื้นเหมือนใครข่มเหง
แค่บอกว่าเพื่อนๆเขาชมเท่านั้นเอง
แค่นี้คนเก่ง.จะบอกเลิกเลยหรือไร
จะเชื่อเพื่อนบ้างไม่ได้หรือ
จะทำงอนดื้อไปขนาดไหน
ยอมรับเถอะว่าเธอสวยจับใจ
บอกแค่นี้ทำไมต้องงอนกัน
ข้อเสนอที่จะให้บอก
ว่าจะออกไปหรือจะคบต่อนั้น
ไม่ต้องถามให้มากความหรอกจอมขวัญ
ใครใครก็รู้กันว่าฉันรักเธอกว่าดวงใจ
รู้นะว่าไม่อยากให้ใครเสนอ
ไม่อยากให้เอาเธอไปเทียบกับคนไหน
ที่ฉันชอบชื่นชมเธอกับใครใคร
ยกเว้นกฏไว้สักประเด็นได้ไหม ที่ชมไปเพราะรักเธอ
19 พฤษภาคม 2545 20:01 น.
dokkoon
ชายทะเลยามเย็นเย็น
มาเดินเล่นหาดทรายขาว
บนหาดตื้นและคลื่นยาว
ทุกก้าวย่างช่างรื่นรมย์
เย็นลมทะเลพัด
มีคลื่นซัดฟองคลื่นล้ม
หมู่สนโอนอ่อนลม
เป็นภาพผสมของลม- คลื่น
บนหาดทราย
เปลือกหอยมากมายฝังทรายตื้น
ปูลมวิ่งวนลงรูอยู่บนพื้น
ชีวิตมีดาษดื่นที่คลื่นทราย
อาทิตย์ใกล้ลับฟ้า
หมู่นกกาบินเป็นสาย
ลมแรงสะบัดพัดสนส่าย
เป็นลวดลายของย่ำเย็น
15 พฤษภาคม 2545 23:51 น.
dokkoon
ฉันจะกอดเธอไว้..ให้ใจอุ่น
Jeminine
http://www1.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=15114
ร้องไห้เถอะนะคนดี
หากความทุกข์ที่มีจะจางหาย
ใต้ผืนฟ้าที่มีดาวพร่างพราย
เราจะนั่งร้องไห้เป็นเพื่อนกัน
นั่งฟังเสียงคลื่น....
ตลอดคืน เธอจะมีฉัน
เรื่องราวนับร้อยพัน
จะมีฉันคอยรับฟัง
ซบลงตรงไหล่นี้...
หากจะทำให้รู้สึกดีขึ้นได้บ้าง
ให้ความทุกข์มันเจือจาง
จนกว่าแสงสว่างจะทาบทา
จะกอดเธอไว้ในอ้อมอุ่น
ถ่ายทอดไอละมุน ห่วงหา
จุมพิตรอยน้ำตา
ลบร่องรอยอ่อนล้า...ในใจเธอ
dokkoon
ร้องไห้จนหมดน้ำตา
ยังไม่หายปวดปร่าซึมเซ่อ
เสียใจเพราะรู้สึกว่าเสียเธอ
ที่รักมาเสมอ . ไม่เข้าใจ
ขอบคุณที่มาปลอบเวลานี้
เวลาที่หัวใจจะสลายได้
ยังต้องการอ้อมอกและอุ่นไอ
ความรู้สึกที่อ่อนไหว . . ไม่เปลี่ยนแปลง
เสียงคลื่นที่นั่งฟัง
เมื่อกระทบฝั่งยังเหมือนแกล้ง
ฉันได้ยินเสียงเตือนให้ระแวง
เพราะเคลือบแคลงที่เธอกลับมา
ซบไหล่เธอที่ตรงนี้
ความรู้สึกดีดีกลับมาหา
ลึกลึกยังรักเธอยิ่งวิญญา
หากกลับมาขอรัองอย่าห่างไป
มองตาฉันสักครั้งหนึ่ง
ขอสักครึ่งของหัวใจเธอได้ไหม
จุมพิตที่แก้มอ่อนละไม
ขอสัญญากับฉันจากใจ . . . รักฉันสักนิด ได้ไหมสุดที่รัก
15 พฤษภาคม 2545 23:08 น.
dokkoon
นั่งฟังเสียงคลื่น
ซัดครืนครืนคลื่นกระทบฝั่งเสมอ
ดุจดั่งที่ใจภักดิ์ที่มอบรักให้เธอ
เหมือนคลื่นที่พบเจอผืนทรายตลอดไป
ฉันเปรียบเช่นคลื่น
มีความรักที่ซัดครืนอย่างอ่อนไหว
โถมถั่งเข้าหาฝั่งไม่เปลี่ยนไป
เปรียบเช่นใจที่รักเธอไม่หยุดเลย
เธอเป็นเช่นผืนทรายจะได้ไหม
ที่แนวหาดยาวไกลสุดจะเอ่ย
โอบกอดคลื่นที่โถมมาไม่หนีเลย
เปรียบทรามเชยรับรักพี่ . ที่มากมาย
หน้าส่วนตัว
1007
