ไม่มีใครรู้ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครทราบว่าคนอย่างเรา-เรา จะบ้าได้ขนาดนั้น มานั่งคิด-คิดดูแล้วช่างน่าขำทำไปได้นะเรา ยัยบ๊องส์เอ๊ย มันเป็นเหตุการณ์เมื่อปีที่แล้วช่วงเปิดเทอมเดือนมิถุนา มันเป็นช่วงที่พวกเราปีสุดท้ายออกทัวร์นาเม๊นฝึกงาน เพื่อชิมลางในการทำงานในอนาคตอันใกล้... เราก็เป็นนิสิตที่ได้ไปลองงานที่แห่งนึง..ไปรูจักรุ่นน้องที่เขาเทียบ มาเรียนปีเดียวกับเรา..เราในตอนแรกไม่ได้คิดอะไรหรอก คือเพื่อนสาวไปฝึกที่เดียวกับเขา.เราไปรับเพื่อน.. เพื่อนเราคนี้ก็แอบชอบแล้วอีตานั่นก็แบบว่าชอบมาชวนเพื่อนเราคุย เพื่อยเราก้อนำเรื่องเขามาเล่าให้เราฟังเสมอ.. จนเหมือนว่าเรารูจักกันงั้นแหละ จำได้หมดว่าเขาหุ่นแบบไหน ขับรถมอไซด์รุ้นไหน สีอะไร(เรียกว่าบ้าเข้าขั้น)ตอนแรกก็ยุเพื่อนนะ แต่เพื่อนบอกว่าเขาดูไม่ได้คิดแบบเดียวกับเพื่อนเราเลย เขาเป็นคนปากร้าย ใจดี...ในคววมคิดของเรากับเพื่อนสาว และพอได้คุยกัน..เราก็เลยลองถามเขาว่าชอบเพื่อนเรีมั๊ย เขาบอกว่าถึงเพื่อนจะตรงสเป๊คแต่เขาว่ามันไม่ใช่... เราต้องปลอบเพื่อนขณะเดียวกันเขาก็คุยกับเรา มาปรึกษาเรื่องแฟนของเขาเกือบทุกวัน จนเราติดกลับ ...เหมือนกับว่าหากไม่ได้คุยเราจะตายอย่างไรอย่างงั้น...(อาการคล้ายคนหลงมากกว่า) บางวันโทรศัพท์มาร้องไห้..ว่าแฟนบอกเลิกเจ็บ..เขาก็เล่าให้ฟัง แต่ช่วงนั้นเขาไม่รูว่าเราก็ชอบเขา..เขาเลยคุยสม่ำเสมอ แต่เรากับเขาคุยกันไม่ได้หวานไรในช่วงแรกออกแนวกวนประสาทเบื้องล่างซะมากกว่า..แต่มาหลังๆที่เริ่มจะคุยแนวรักๆเลิฟๆ คิดถึง.. ซึ่งจุดเปลี่ยนเรื่องของเรากับเขาก็คือเขาว่าเราเหมือนทอมบอยซึ่งเราไม่ได้เป็น เลยเผลอท้าทายเขา...ว่างั้นมาพิสูจน์... ปล.ขอค้างไว้ก่อนแล้วจะมาต่อให้จบ
ลูกหว้า 21 เม.ย. 2553 16:54 น. - ID 10966 
1691
1
0
21 เมษายน 2553 20:34 น. - comment id 116711
แล้วไง แล้วไงต่อ???
23 เมษายน 2553 11:23 น. - comment id 116740
หน้าส่วนตัว
หวัดดีลูกหว้า
คิดถีงจังเลยไม่เห็นหน้าตั้งนาน
ทำอะไรอยูเอ่ย พี่ยังรักและคิดถึงลูกหว้าทุกลมหายใจเข้าออกเสมอ ๆ นะเชื่อสิ
นะ ๆ เขียนเมล์มาเล่นบ้างสิเหงาจะแย่อยู่แล้ว
นายสุรศรี
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ