นอก..งดงามดุจภาพวาด
ใน..ระบบประสาทกำลังมีปัญหา
สิ่งใดหนอจะยับยั้งเยียวยา
ให้คืนกลับมาเหมือนแรกเริ่มดรุณ
นับคืนวันยิ่งถลำย่ำลึก
สู่โลกความรู้สึกอันไม่เคยคุ้น
โชคดีที่เธอมีคุณ
ช่วยคลุมผ้าห่มอุ่นยามเย็นยะเยือก
ถ่ายเทชีวิตสู่นิยายเรื่องแล้วเรื่องเล่า
น้ำดีน้ำเน่าวกวนกระสนกระเสือก
เผชิญรักชังทางเลือก
ถอนหายใจเฮือก...เฮ่อ..โล่งหลังผ่าน

กระทั่งถึงเรื่องสุดท้าย
เหมือนถึงจุดหมายและแล้วเวทีคลี่ม่าน
ภาระกิจในโลกเสร็จสิ้นลากาล
ลาก่อนความหวานหอมขมอมเปรี้ยว

ลาก่อนที่รัก..รักษาตัว
เธอเดินฝ่าความกลัวไปกลางสายชลเชี่ยว
ไม่ว่อกแว่กลังเลหรือเลี้ยว
หลอมละลายรวมเป็นหนึ่งเดียวกับน้ำ

หลังจากนี้คุณไม่เหลือเธอ
แต่ก็คล้ายมีเสมอตลอดทั้งวันยันค่ำ
เสียงตัวละครพำพึมงึมงำ
ฟ้าดำแลบแว่บแว้บ.

แ ง้ ม

กรกฎายน 13 มี.ค. 2550 12:16 น. - ID 39079