นกตัวนั้นบินออกนอกหน้าต่างไป
เธออยู่ตรงนั้นตลอดยอดหญิง เธอมีใจรักจริงนิ่งสงบ คล้ายเธอจะรักฉันตลอดชาติภพ ถ้าไม่ถึงจุดจบไม่จาก ทุกทีที่เธอมาฉันมีความสุข ถึงระคนปนทุกข์อยู่มาก ทุกข์ที่เห็นเธอตรำลำบาก ต้องคอยเวียนวนเข้ามาในฉากนั่งเป็นเพื่อนกัน เธอเข้ามาทางประตูพร้อมกับดอกไม้ หน้ายิ้มแย้มละไมแลแล้วฤทัยสะเทือนสั่น ถ้าเกิดวันหนึ่งเธอไม่ปรากฏตัวตรงนั้น จะเกิดอะไรกับฉันกันนะ คงจะเหงาหง็อยคอยรอ กลั้นใจมีชีวิตอยู่ต่อหวังสบพบปะ เชื้อโรคร้ายลุกขึ้นมากัดกินชีวิตเป็นระยะ ฉันเป็นสัมภาระบนบ่าน้อย ยลรอยยิ้มเธอความทุกข์ปราศนาการ เธอคือของขวัญซึ่งฟ้าประทานมอบมาเกี่ยวก้อย รักแท้ลึกล้ำ ที่ใครๆคอย โชคดีไม่ใช่ย่อยชีวี แต่... ฉันรู้สึกหมดท่าเมื่อไม่สามารถมอบความสุข แถมยังทำเธอขลักขลุกในทุกเวลาที่... ถ้าสัมภาระบนบ่าน้อยถูกปลดเสียที เธอคงพบเสรีชีวัน คนดี ฉันรู้เธอมากมีฤดีฝัน แต่ต้องมาติดแหง่กอยู่ด้วยเหตุใดใยกัน ไม่ยอมตีจาก..ดังนั้นฉันจึงได้... กางปีกร่อนออกนอกหน้าต่าง เวหากว้างว้างเหนือกิ่งไม้ไหว ยกต้นรักของเราให้โลกไป รินน้ำตาไหลหยดรด ฉันเดินเดียวดายได้จ่ะคนดี เธอจงอยู่ใช้ชีวีจนหมดจด สวมบทบาทใหม่หลังจากระทดลด ฉันจะแหกกฎ..ปลดปล่อย เธอ เราอาจเจอกันหลังตะวันคล้อย ลาก่อนที่รักเมื่อถึงกาลนั้นแล้วค่อย.. แม้จะนานนับร้อยพันหมื่นแสนล้าน ปี โปรดยกโทษที่ฉวยโอกาสนี้หนี นกตัวใหม่จะมาเชื่อซี นกซึ่งโชคดีที่สุด. ภ า พ ใ น แ ส ง ฟ้ า
นอก..งดงามดุจภาพวาด ใน..ระบบประสาทกำลังมีปัญหา สิ่งใดหนอจะยับยั้งเยียวยา ให้คืนกลับมาเหมือนแรกเริ่มดรุณ นับคืนวันยิ่งถลำย่ำลึก สู่โลกความรู้สึกอันไม่เคยคุ้น โชคดีที่เธอมีคุณ ช่วยคลุมผ้าห่มอุ่นยามเย็นยะเยือก ถ่ายเทชีวิตสู่นิยายเรื่องแล้วเรื่องเล่า น้ำดีน้ำเน่าวกวนกระสนกระเสือก เผชิญรักชังทางเลือก ถอนหายใจเฮือก...เฮ่อ..โล่งหลังผ่าน กระทั่งถึงเรื่องสุดท้าย เหมือนถึงจุดหมายและแล้วเวทีคลี่ม่าน ภาระกิจในโลกเสร็จสิ้นลากาล ลาก่อนความหวานหอมขมอมเปรี้ยว ลาก่อนที่รัก..รักษาตัว เธอเดินฝ่าความกลัวไปกลางสายชลเชี่ยว ไม่ว่อกแว่กลังเลหรือเลี้ยว หลอมละลายรวมเป็นหนึ่งเดียวกับน้ำ หลังจากนี้คุณไม่เหลือเธอ แต่ก็คล้ายมีเสมอตลอดทั้งวันยันค่ำ เสียงตัวละครพำพึมงึมงำ ฟ้าดำแลบแว่บแว้บ. แ ง้ ม
หลังจากเด็กน้อยเจ้าถูกทอดทิ้ง ก็ซ่อนตัวจากความจริงอยู่ในดงพงฝัน กลางอาณาจักรจินตนากาลนานนิรันดร์ ไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนกันเลยสักคนเดียว แต่เด็กน้อยก็เติบโตมาได้ ย่างสู่วัยผู้ใหญ่เด็ดเดี่ยวโดดเดี่ยว เดินผ่านไม่รู้กี่แยกเลี้ยว ล้วนแต่เปลี่ยวเปล่าเหงาเงียบ ไม่น่าเชื่อว่าเด็กน้อยจะเติบโตมาเป็น... จนต้องปิดบังซ่อนเร้นในซอกมืดชืดเฉียบ โดมิโน่ระเนระนาดล้มเรียบ ต้นรักถูกเหยียบโดยตีนสัตว์ประหลาด กระทั่งวันหนึ่งเด็กน้อยล้มหายตายไปจากโลก จนคนข้างหลังเศร้าโศกคล้ายอวัยวะถูกตัดขาด เด็กน้อยเอยยังต้องเกิดอีกกี่สิบร้อยพันชาติ กว่าจะพิชิตพิฆาตซาตานฆาตรกร กลับมาเกิดใหม่อ่านหนังสือที่ตนเคยเขียน กลับมาเข้าโรงเรียนเริ่มต้นเหมือนเมื่อหนก่อน กลับมาสวมบทบาทละคร กลับมาโคจรแก้ตัว ใหม่ แก้ไขร้ายชั่ว ผุดจากน้ำขึ้นมาเบ่งบานดุจบัว ขอให้เด็กน้อยแกร่งกล้าไม่กลัว ขอให้เด็กน้อยผ่าน ลาก่อนชีวิตเว้ย อย่าลงเอยซ้ำยามอวสาน หลังม่านหม่นอนธกาล ป ร ะ ตู จั ก ร ว า ล แง้ม . เรื่องจบลงด้วยความตาย เขารู้สึกว่ามันเป็นความตายที่งดงามนัก เขาจะตายแบบนั้นได้หรือเปล่า ทิ้งชีวิตไป ปล่อยร่างให้จมลงๆในน้ำ ทิ้งตัวออกจากหน้าต่าง ตึกชั้น เจ็ด ปล่อยร่างให้ลอยลมละลิ่ว โบกครีบ กระพือปีก ปลดปล่อยตัวเอง ปลดปล่อยคนอื่น มันอาจจะผิด มันอาจจะถูก หนังเรื่องนี้ทำให้เขามีโอกาสได้รู้จัก กับ นิโคล คิดแมน ในบท "เวอร์จิเนียร์"นักประพันธ์สาวสวย ที่มีปัญหาทางด้านสุขภาพจิต เธอกำลังคิดว่านิยายของเธอเดินทางมาถึงเรื่องสุดท้ายแล้ว แล้วเธอก็ตัดสินใจโยนปากกาทิ้ง โยนชีวิตทิ้ง โครมมมมม แต่มีใครเก็บขึ้นมา เขาค่อย ๆเก็บชีวิตเธอขึ้นมา.. ป.ล.ความดีทั้งหมดถ้ามีเป็นของ ภาพยนตร์ เรื่อง The hours : ลิขิตชีวิตเหนือกาลเวลา ครับ ส่วนความไม่ดีเป็นของ.... เป็นของ.....
กรกฎายน 13 มี.ค. 2550 12:07 น. - ID 7906 
1310
0
0
13 มีนาคม 2550 13:22 น. - comment id 95349
ไม่ได้มาแย่งกะเค้านะครับ แค่แวะเข้ามาชมงาน
16 มีนาคม 2550 11:49 น. - comment id 95386
ดอกกุหลาบแห้งเต็มห้องแล้วคุณ nig... เอ้ย ว่าแต่ขอชมงานคุณ nig... มั่งดิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ