ก่อนเกิดกลิ่นความงาม
pigstation
ระยะหนึ่งของการรอคอย อาจคงคล้ายการคืบคลานของทากน้อย หรือไวปานวอก หากเรารู้จักคำว่ารอคอย ไม่น้อยเลยที่เราจะได้เจอ(ของ)ดี
วานหนึ่งของวันนั้น ฉันพลีกายให้ความขี้เกียจ ปล่อยให้อาการขย้อนความขยันเอ่อขึ้นมาจุกคอหอย จึงได้แต่ปล่อยให้เวลาอันแสนมีค่า และมีเท่ากัน ไหลลอดผ่านร่องนิ้วมือแห่งโอกาสไปหวุดหวิด
แต่กระนั้น ฉันยังไม่หงุดหงิดหายใจฟุดฟิดคิดร้อนแรง ได้แต่แกล้งอมลมหายใจไว้งืดงาด วางแผนการสันหลังยาวไว้กลางเตียง พร้อมหนุนหมอนดัลล๊อฟพิลโล ขาดแต่หมอนวดแผนโบราณมานวดเคล้นเท่านั้น
อากาศรวมตัวกับโอกาสไหลเลยผ่านไป ค่อยงัวเงียด้วยงอมแงมในความง่วงงุนของตัวเอง จึงลุกมาบิดขี้เกียจเอาไปตากที่ราว
ต่อมากระโจนตัวขึ้นคร่อมรถเครื่อง(ในเมืองเรียกแมงกะไซ) ลัดเลาะไปตามรายทางสู่ใจกลางไร่อ้อยที่ปลายหมู่บ้านไม่ไกล
ถนนราดยางผ่าสู่ริมเขาตระหง่าน ทำให้คิดถึงราดหน้าเคี้ยงเอ็มไพร์(หลังห้อยเทียนเหลาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
ที่ตรงนั้นมีไฟป่าลุกลามเลียเป็นสีส้มอมแสดระยะยอดภู สีเหลืองสลับน้ำตาลทอดตัวเป็นแนวยาว มองลงมาตามลำดับพบแต่เพียงลำต้นของไม้พร้อมเขียวคล้ำยืนอยู่สองสามสี่ห้าไม่แน่นขนัด ที่เหลือนั้นคือ ต้นอ้อยสร้อยดูหวานซึ้ง
ยังมีต้นทองกราวพราวแดงเด่นเสร่อเผยออกดอกระยะสุดท้าย เหยียดยืนสูงเด่นเป็นร่างออกเสียงความงามอย่างโวยวายว่าตัวนั้น สะพรั่งสำรวยดอกสวยสีร้อนรุนแรง แยงนัยน์ตา
กลิ่นกระไอชายเขาชานทุ่งโชยมา ให้โล่งปอด ทว่ายังมีกลิ่นหนึ่งสอดแทรกมาตามสายลมโชย
มันคือกลิ่นขี้แท้ๆ ขี้จริงๆที่งอกออกมาจากปลายลำไส้ใหญ่เรา จากก้นนุ่มเธอ เป็นขนาดของกลิ่นใหญ่เกินกว่าคำว่าตดของตัวเอง จึงเลิกลั่กหันมองไปทั่ว
พบเจอรถดูดส้วมต้วมเตี้ยมอยู่กลางไร่อ้อย ค่อยเคลื่อนคล้อยออกมาหลังจากปลดทุกข์ให้กลายเป็นปุ๋ยบำเรอพืชพรรณ
กว่ากลิ่นจะหอมงามผ่านดวงดอก หรือหวานล้ำของรสอ้อย รสน้ำตาล ต้องผ่านกระบวนการหลายซับซ้อน กว่าความรักจะลอยลมบนก็ต้องผ่านการเง้างอนกี่กระบุงกัน
กว่าความลงตัวของการงานนั้นต้องผ่านกี่อุปสรรคจึงสำเร็จ
กลิ่นขี้จางๆยังติดปลายจมูกเชิดๆของฉัน เพื่อย้ำเตือนว่า ความจริงที่เห็นไม่ได้หอมฉุยเสมอไป ยังมีอะไรอีกพะเรอเกวียนให้เรียนรู้