บทเรียนชีวิต..แมว

tiki

บทเรียนชีวิต..แมว
  ๑
...ในบางครั้ง..เกินยั้ง..ใจจะคิด
ด้วยใกล้ชิดอยู่สนิทไม่เคยห่าง
เห็นทุกวันรักกัน..ไม่จืดจาง
คงแทบวาง..แทบวาย..หากหายตัว...				

คุณ ผู้ชายตัวเล็กที่บ้านเล่าให้ฟังหลายครั้ง
ว่า...ตอนดึงหัวและหางงูไว้ด้วยแขนสองข้างให้กางออกอย่างนั้น
งูหางยาวก็ ตวัด หางของมันมาพันรอบแขนคุณผู้ชายเธอไว้อีก
แต่อ่อนเปลี้ยเพลียแรงลงมากแล้วเพราะโดนไม้ตีหัวไว้

คุณย่าก็บอกว่า
ทีหางแมวเป็นรอยเลือดขนาดนั้นก็เป็นเพราะงูเหลือมหันไปงับหาง
ให้ยกชึ้นแล้วมันจะใช้ปลายหางมันไชทวารสัตว์ตัวที่มันรัดไว้ 
คนก็ถูกงูกลืนได้เพราะ งูมันจะนำหางมันไชทวารเข้าไป
ต้องตายทุกรายที่ถูกงูนำหางไปไชทวาร

...ถ้าไม่มีคุณย่าได้ยินเสียงแม้วร้องแง้วว ลั่นเมื่อช่วงเที่ยงเมื่อวาน
แมวก็คงตายไปแล้ว
ถ้าไม่มีคุณผู้ชายตัวเล็กวิ่งออกไปหาไม้ฟาดหัวงูเหลือมไว้ก่อน
แมวก็คงดับชีพด้วยถูกงูรัดแน่นเป็นแน่แท้

โศกนาฎกรรมที่ถูกสะกัดกั้นไว้ด้วยน้ำมือมนุษย์
...ชีวิตสัตว์ในโลกนี้
เกิด...แล้วตายง่ายดาย				

สวนสัตว์วันเสาร์อาทิตย์ โทรฯ ไปไม่มีคนรับ
เลยแจ้ง 191 ทันด่วน มีคนโทรฯ กลับมาหลายคน
ในที่สุดก็มี ศูนย์ ชาลี นะคะ ขี่มอเตอร์ไซค์มาที่บ้าน
แต่คุณท่านผู้ชายตัวเล็กแต่แข็งแรง ท่านเอาไม้ตีหัวงู
แบบมึน สู้กับงูง้างหางเอาแมวออกมาได้ก่อน
แล้ววิ่งกลับมาสวมถุงมือหนัง พร้อม มีดดาบเตรียม
หากงูทำร้ายจะได้ สวนได้ทัน งูถูกจับหัว ยืดหาง
คุณย่าที่บ้านก็ไปหา กระสอบทรายมาให้ปล่อยงูลง
แล้วใช้สายโทรศัพท์เปล่าๆผูกปากกระสอบไว้
ก่อนที่ศูนย์จะมาน่ะค่ะ

ศูนย์มาก็ขอบคุณที่ช่วยจับไว้ให้แล้วว่าจะนำงูเหลือม
ยาว 2 เมตร นี้ไปปล่อยที่เพชรบุรี

จริงๆแล้วเรื่องงูอาการหนักกว่านี้ก็มีหลายหน
แต่ยังไม่เล่า ไว้เล่าทีละเรื่องค่ะ
ส่วนน้องแมวสบายดีมีเสียงแล้วเมื่อคืนค่ะ
หลังจากถูก สงสาร สงสาร สงสาร เวทนาอย่างยิ่ง
กันทั้งบ้าน ค่อยร้องเมี้ยวค่อยๆออกมาได้ตอนสัก
สามทุ่ม เฮ้อ..นึกว่าจะใบ้ไปตลอดชีพ
หางที่เจ็บก็คงคลาย แล้วนอนหลับได้ในห้องคอมพ์นี้
แหละค่ะไปจนดึกที่ พี่ทิกิ เขียนกลอนปลงอนิจจังวัฎฎะสังขารา ไว้นี้..
.ดึกๆ ก็เห็นว่าเคลื่อนย้ายตัวเองไปนอนห้อง
ลูกชาย...เขาก็เหมือนลูกชายคนเล็กที่รักของเราทุกคน
เช่นกัน...ใจหาย หากแค่6 เดือนที่เขาอยู่กับเราแล้ว
เราช่วยเขาออกจากปากงูไม่ได้				

๑๑
...เป็นละครฉากหนึ่งชีวิตสัตว์
ต้องระมัดระวังตัวกลัวประสม
กำหนดจิตคิดดีมิมีตรม
คืออารมณ์สุดท้าย..ก่อนวายปราณ				

...ครั้นกลับบ้านยามบ่าย..ใจหายวาบ
แมวนอนราบ ซึมเซื่องเงื่องหงอย

  วันนี้เศร้านะคะ 
เช้าวันเสาร์ว่าจะไปเรื่องสร้างพระของอภิธรรมออนไลน์
มังคะ แต่ไปไม่ได้เพราะรถสตาร์ตไม่ติด
เข็นกันจนติด แต่เสียฤกษ์ไม่ไปเลย
แวะไปบ้านคุณน้า ไปบ้านคุณแม่ แล้วพอถึงที่บ้าน
โอ..
เป็นวันที่เศร้าจริงๆ
เห็นเจ้าแมวที่รักของเราทุกคน
กำลังนอนให้คนที่บ้านดูแลรักษาอย่างโกลาหล

มันถูกงูเหลือมรัดจะกินอยู่แล้ว
พอดีคนเห็นเข้าไปตีหัวงู ง้างมันออกมาจาก
ลำตัวงูรัดสามรอบได้
ที่เห็นน่ะงอมแงม หางเลือดไหลเลยนะคะ
น่าสงสารจัง				

๕
...แสนใจหายตลอดบ่ายช่างแสนเศร้า
มองเห็นเจ้าตระหนกอกอัดแผ่ว
ตามีแผลหางเป็นรอยไปทั่วแนว
เคยเมี้ยวแม้ว..เงียบสนิท..ซ่อนมิดมัว..				

๖
...ยังแตกตื่น..ดูฝืนประคองกาย
มิขยับขยายออกเล่นหัว
ผ่านนาทีหางงูรัดมัดทั้งตัว
เหลือแต่หัวงูพร้อมอ้อมกลืนกิน				

๗
...ชีวิตสัตว์สารพัดจะง่อนแง่น
ชีพพร้อมปลงเกิดแสนก็ตายสิ้น
หากมีบุญได้เกิดจักแจ้งจินต์
คนเดินดิน..ดีกว่าสัตว์สาหัสสากรรจ์				

กำลังดีขึ้นแต่หัวใจคงเหลือกระจิ๊ดเดียว
วิ่งขึ้นมาบนบ้านที่ปลอดภัยของเขาอย่างเดียวค่ะ
ถ้าออกไปข้างนอก ก็จะไปนั่งอยู่บนหลังคารถเท่านั้น				

๘
...หากว่าเกิดเป็นสัตว์ต้องยุ่งยาก
แสนลำบากยากเข็ญด้วยโมหันต์
ฝีกสติหนักศีลเป็น.สำคัญ..
ติรัจฉาน..ขวางกั้น...มิเฉียดกราย				

๙
....ชีวิตช่างสั้น
เกิด.ดับ....สารพัน..ล้วนหลาก.หลาย
ชีวิต..เกิด..ลำบาก..อยู่..วุ่นวาย
สิ่งสุดท้าย..ความตาย..ก็เยี่ยมเยือน				

๑๐
...จะมีใครเลือกวันตายได้เมื่อไหร่
ทางล้วนไปแต่กรรมนำเชือดเฉือน
วิบากดีชี้สิทธิ์มิบิดเบือน
วิบากชั่วกลั้วเกลื่อนทางโง่งม				

๒
...เฉกแมวน้อยตัวนั้น..ฉันแอบรัก
ผูกสมัครชิดเชยเคยเกลือกกลั้ว
ห่างไปสองสามวัน..อันมึดมัว
ฟ้าสลัวซึมเซา..เหงาจับใจ				

๓
...ครั้นกลับบ้านยามบ่าย..ใจหายวาบ
แมวนอนราบ ซึมเซื่องเงื่องดั่งใบ้
เห็นรอยเลือดเกรอะกรัง..หลั่ง..เปรอะไป
เกรงกระไร..ชีพจะลับ ไม่กลับมา				

๔
...คนที่บ้านวานฉันแจ้งสวนสัตว์
ว่าถุงผูกเชือกมัดยังแผ่หรา
มีตัวดิ้นขลุกขลักอยู่ไปมา
..คืองูเหลือมราชาเขมือบแมว				

.....หากมนุษย์คนหนึ่งได้เข้าไปช่วยชีวิตสัตว์ที่กำลังจะตายได้ทันควัน
คงเป็นอานิสงค์อันยิ่งใหญ่ที่ได้ต่ออายุให้เขา...แม้ว่าเขาจะใช้กรรม
ในการเกิดเป็นแมวก็ตาม

ทิกิ...รำพึงเสมอว่า
แมวตัวนี้มีบุญนะ
เกิดมาก็มีคนรักไปหมด
ยกเว้นแม่เหมียวของมัน ที่มัวแต่ไปเอาใจพี่ๆสี่ตัวของมันเมื่อเกิด
จนไม่รู้ว่ามีมันหลงในท้องอีกตัวกว่าจะคลอดก็ผ่านไปกือบวัน
แล้วมันก็เป็นต้วเดียวที่หลงอยู่ ร้องแง้วๆติดคน ไม่ติดแม่แล้วเพราะ
แม่ขู่ไม่ให้เข้าใกล้...แต่ในที่สุดแม่ของมันก็หายไปร่วมสามเดือนแล้ว
แต่แรกคิดว่ามันไปคลอดท้องใหม่หายไปบ้านอื่น
แต่การที่มันไม่หวนกลับมาสามเดือนไม่เห็นวี่แววนี้เลย
ก็หมายความว่า
เจ้างูเหลือมตัวนี้คงกินแม่มันไปนานแล้วไม่มีใครรู้เห็น				

แต่เมื่ออยู่กันมา
เจ้าเหมียวที่เคยคิดว่าเป็นนังหนูเหมียว
ก็กลายเป็นตัวผู้ให้เห็นเสียอย่างนั้น
รื่นเริง ไม่กลัวใคร กระโดดเกาะขาให้ลากไปมาทั่วบ้าน
ไม่ยอมปล่อย
เปลี่ยนจากลูกแมวไปเป็นลูกหมาให้หมาเลี้ยง
และกลางคืนก็ขึ้นมานอนกับคนได้ทั่วทุกห้อง..

ความรัก ความเมตตา เอ็นดู ความคุ้นชิน คุ้นเคยที่มีให้กัน
เจ้าเหมียวได้รับความรักล้นเหลือ
จึงเชื่อว่ามันเคยได้ทำบุญไว้มากนัก
แม้นต้องเกิดเป็นสัตว์..ทุกคนก็ยังรักมันมากมาย
มีบ้านอยู่ มีกิน มีใช้ อิ่มหมีพีมัน อ้วนท้วนสมบูรณ์
และ...เมื่อวาน...มันก็รอดตาย...ด้วยบุญของมัน...
ที่คนเข้าไปช่วยทัน

แมวมี ๙ชีวิต คนว่าไว้อย่างนั้น
ที่เป็นชีวิตที่ ๒ ของมันหรือ ?

ทิกิ เพิ่มเติมไว้เมื่อ ๑๓ ๑๖ นาฬิกา อาทิตย์ ๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๔๘
ห้องคอมพ์เรือนนนทบุรี