10 กันยายน 2548 13:27 น.

.. รอย ..

"แล้วน้องกี้เป็นอะไรมากหรือป่าว? .. "
เสียงเซลส์ขายรถยนต์ดังมาตามสาย .. จนฉันต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหู
"ไม่เป็นไรค่ะพี่ .. กี้ปลอดภัย" ฉันตอบด้วยเสียงเบาแสนเบา ..
"ขอโทษนะคะที่กี้รบกวนพี่ดึกดื่นขนาดนี้ .. กี้ขอเบอร์ติดต่อประกันได้ไหมคะพี่?"
ฉันถาม .. ด้วยน้ำเสียงละอายเล็กน้อย .. ก็ตอนนี้มันห้าทุ่มกว่าเกือบเที่ยงคืนแล้วนี่ ..

"จ้ะ .. เดี๋ยวพี่ติดต่อให้ .. กี้เป็นลูกค้ารายแรกของพี่ที่เคลมประกันนะเนี่ย .."
เสียงเซลส์ติดตลก .. มีเสียงหัวเราะปนมาเล็กน้อย ..

ฉันเพิ่งถอยรถป้ายแดงมาเมื่อวานตอนหกโมงเย็น ..
แล้ววันนี้ห้าทุ่มครึ่ง .. ก็ชนซะแล้ว .. กับแท๊กซี่ ..
ข้อมูลประกันรถยนต์ของฉันยังไม่เข้าระบบคอมพิวเตอร์ของบริษัทประกันเลยซะด้วยซ้ำ ..

ฉันก้มลงมองรอยบุบข้างประตูหน้าด้านซ้าย ..
รอยขูดบนขอบบันไดข้างรถ .. เป็นสีแดงยาวตลอดแนว ..

รถป้ายแดง .. กับรอยขูดสีแดง ..
อืม .. เข้ากันดีแฮะ .. แค่วันเดียวฉันทำรถใหม่เป็นรอย .. แม้จะไม่ตั้งใจก็เหอะ ..
รถคันใหม่ที่มาจากความภาคภูมิใจ .. น้ำพักน้ำแรง .. มันเป็นรอย ..
เพราะความพลั้งเผลอของตัวเอง ..

เอาน่า .. จะเป็นไรไป .. ประกันมี .. ซ่อมซะ .. รอยมันก็หาย ..

คืนนั้นกว่าจะได้กลับบ้าน .. ตีหนึ่งกว่า .. เป็นครั้งแรกในชีวิตที่รถชนกับรถคันอื่น ..
ทุกทีชนเป้านิ่ง .. 555 ไม่ใช่ไม่เคยชนนะ ..

995

love

comment

4 กันยายน 2548 21:38 น.

.. คนในฝัน ..

keekie

เคยได้อ่านบทสัมภาษณ์ในนิตยสารฉบับหนึ่งนานมาแล้ว ..
	ชายหนุ่มหน้าตาดี .. การศึกษาดี .. เป็นที่หมายปองของบรรดาสาวๆ ..
	เพื่อนๆ ถามเขาว่าทำไมเขาไม่เคยให้ความสนใจใครเป็นพิเศษ ..  ? ..
	เขาตอบว่า .. เขามีคนในฝัน .. เขาเคยฝันเห็นเธอคนนั้น ..
	และจนวันนี้เขายังไม่พบเธอ .. เขาจะรอเธอ ..
	เพื่อนๆ หัวเราะเยาะกันใหญ่ .. บอกว่าเขาเพ้อเจ้อ ..
	
	จวบจนวันหนึ่ง .. เขาไปหาเพื่อนที่บ้าน .. 
	และได้เห็นรูปๆ หนึ่งใส่กรอบวางไว้บนโต๊ะในห้องรับแขก ..
	
	เขาตกตะลึง .. นิ่งมองภาพนั้นอยู่นาน ..
	เป็นภาพหญิงสาวในชุดกระโปรงบานสีขาว .. 
	ยืนหันหลังอยู่บนโขดหิน .. ลมพัดผมยาวสยายปลิวไสว .. 

	เขานิ่งเงียบมองภาพนั้นจนเพื่อนถามเขาว่าเป็นอะไร? ..

	เขาถามเพื่อนว่า .. คนในรูปนั้นคือใคร .. ?
	เพื่อนตอบว่า .. เป็นน้องสาวที่เรียนอยู่ต่างประเทศ .. อีกสามปีจึงจะกลับ ..

	เขาบอกเพื่อนว่า .. เธอคนนี้แหละคือคนในฝัน ..
	เขาเคยฝันเห็นเธอ .. เห็นเธอในอิริยาบถเหมือนที่เห็นในรูปนี้ทุกประการ ..	
	เขาจึงขอชื่อและที่อยู่ .. จับเครื่องบินไปหาเธอที่ต่างประเทศ ..

	ณ วันที่เขาให้สัมภาษณ์ .. เขาและเธอได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกันมากว่า 20 ปีแล้ว ..
	มีบุตรด้วยกันหลายคน ..

	ฉันจำได้ .. หัวใจฉันเต้นแรง .. เมื่ออ่านบทสัมภาษณ์นั้นจบ ..

	.. คนในฝัน .. 

	.. มีคนยืนยันแล้วว่า ..
	เรื่องคนในฝันไม่ใช่เรื่องเหลวไหล .. อย่างที่ฉันคอยบอกตัวเองมาตลอด ..

	ฉันไม่เคยกล้าเล่าให้ใครฟังว่า .. ฉันเคยฝัน .. ถึงใครบางคน .. 	
	ในความฝัน .. ฉันเห็นใบหน้าของเขาเลือนราง .. 
	.. เลือนรางเสียจนบอกไม่ได้ว่าหน้าตาเขาเป็นอย่างไร .. 
	
	มีสิ่งเดียวที่ชัดเจนคือ .. ความรู้สึก .. 

	ในความฝัน .. เขาจับมือฉัน .. 
	กระแสบางอย่างแผ่ซ่านจากปลายนิ้ว .. สู่หัวใจ ..
	
	ฉันจำได้ชัดเจนถึงความรู้สึกแข็งแรง .. มั่นคง .. อบอุ่น .. 
	แม้กระทั่งตอนตื่นขึ้นมา .. 
	กระแสความอบอุ่นนั้นยังคงติดอยู่ที่ปลายนิ้ว .. ติดอยู่ในหัวใจ ..
	.. ทุกอณูแห่งความรู้สึก ..



	หลังจากนั้น ..

	มีมือบางมือ .. จับจูงมือฉันข้ามถนน ..
	อีกบางมือ .. จับจูงมือฉันลุกขึ้นยามฉันหกล้ม ..
	และอีกบางมือ .. พยายามจับจูงมือฉันเพื่อก้าวไปข้างหน้าร่วมกัน .. 

	แต่ ..

	.. ในสำนึก .. ในหัวใจ .. บอกฉันว่า .. มือเหล่านั้น .. ไม่ใช่ ..	
	
	จนฉันคิดว่า .. คงไม่มีมือนั้นในความเป็นจริงหรอก .. 
	ความฝันของฉัน .. มันเหลวไหล .. ไร้สาระ ..
	เลิกเพ้อเจ้อเสียที .. เจ้ากินมากเกินไป .. ทำให้ฝันเฟื่อง ..
	กลับมาอยู่กับความจริงได้แล้ว .. 

	จวบจนฉันได้มาอ่านสัมภาษณ์จากนิตยสารฉบับนั้น ..
	มันทำให้ฉันมีความหวัง .. ที่จะได้พบความอบอุ่นเฉกเช่นที่เคยได้พบ .. ในฝัน ..


	และแล้ว .. วันหนึ่ง ..
	เป็นวันที่เปลี่ยนคนในฝัน .. ให้มีตัวตน ..  	

	วินาทีแรกที่มือแข็งแรง .. จับจูงมือฉัน .. 
	กระแสบางอย่างถ่ายทอดจากมือคู่นั้น .. สู่ปลายนิ้ว ..
	ความรู้สึกในหัวใจ .. รำลึกไปถึง .. คนในฝัน ..

	ชัดเจน .. 

	ความอบอุ่นที่ตามหามานาน ..
	
	วันนั้น .. 
	มือแข็งแรงคู่นั้นจับมือฉันตลอดทางที่เดิน ..
	เป็นระยะทางกว่า 40 กิโลเมตร ..
	เหมือนจะชดเชยช่วงเวลาที่ฉันต้องเฝ้ารอคอยมานาน  .. 
	

	วันนี้ .. 
	ฉันก้มลงมองมือแข็งแรงที่จับจูงมือฉันเดินฝ่าฝูงชน ..

	"มาทางนี้ .. เดี๋ยวหลง"    เสียงห้าวสำทับ ..

	ฉันยิ้ม .. กับหัวใจตัวเอง ..
	บอกตัวเองว่ามันเป็นความจริง ..

	ฉันกระชับมือให้แน่นขึ้นไปอีก ..
	เพื่อย้ำกับตัวเองว่า .. มันเป็นความจริง ..

	มืออบอุ่นบีบมือฉันตอบ ..

	"คราวหน้าจะหาเชือกมาร้อยห่วงตรงจมูกแล้ว .. จะได้ไม่ต้องจูงมือ .. "  
	เสียงห้าวล้อเลียน ..

	ฉันยิ้มให้กับหัวใจตัวเองอีกครั้ง ..
	ก้มลงมองมืออบอุ่นที่กุมมือฉัน ..

	วันนี้ .. คนในฝัน .. มีตัวตน ..

1141

love

comment

2 กันยายน 2548 13:38 น.

ฉันถอดรองเท้า .. วางไว้ตรงนั้น ..

keekie

ฉันยืนอยู่ตรงนี้ .. 
	ณ ตรงที่ .. โดดเดี่ยว .. อ้างว้าง ..
	เหม่อมองท้องนภาคราเลือนลาง ..
	อยู่บนทางเงียบเหงาเพียงลำพัง ..

	เธอยืนอยู่ตรงนั้น .. 
	หวาดหวั่น .. สั่นเทา .. เศร้าสิ้นหวัง ..
	ด้วยอดีตกรีดใจให้ภินท์พัง ..
	เจียนตายแม้ยังมีลมหายใจ .. 

	เขายืนอยู่ตรงโน้น ..
	ถิ่นไกลโพ้นภูผาฟ้าสดใส ..
	มองท้องทุ่งแสงแดดรำไร ..
	ดวงฤทัยไร้ทุกข์ .. มีสุขดี ..

	แล้วคุณ .. 
	ยืนอยู่ตรงไหน? .. 
	
	
	เคยได้ยินใครบางคนบอกว่า ..
	ถ้าเราอยากเข้าใจใครสักคน .. 
	ให้ลองไปสวมรองเท้าของเขาดู ..
	
	.. ไม่ได้หมายความว่า ..
	ให้คุณไปสวมรองเท้าของเขาจริงๆ หรอกนะ ..
	
	แค่ให้คุณลองไปอยู่ในจุดที่เขายืน .. มองในมุมเดียวกัน .. 	
	บางทีคุณอาจจะเข้าใจก็ได้ว่า ..
	อะไรคือสาเหตุที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนั้น .. ทำแบบนั้น .. 
	
	ฉันเชื่อว่า .. ลึกๆ แล้ว .. ทุกสิ่งทุกอย่าง .. 
	ล้วนแต่มีเหตุผลในตัวตนของมันเองเสมอ ..

	เพียงแต่ถ้าเรายังสวมรองเท้าของเราอยู่ ..
	เราอาจจะไม่เห็น .. ในสิ่งที่เขาเห็น ..
	รองเท้า .. คนละคู่ .. คนละที่ .. 
	

	ลองดูสิ ..


	.. ฉันถอดรองเท้า .. วางไว้ตรงนั้นแล้ว ..

990

love

comment

31 สิงหาคม 2548 22:01 น.

.. I will always love you ..

keekie

เสียงโทรศัพท์มือถือดังกังวาน ..
	ฉันหยิบมันออกจากกระเป๋าถือใบสีขาว ..
	มองชื่อที่ปรากฎบนหน้าจอ .. 	
	
	.. มอง .. 

	.. ฉันเก็บมันใส่กระเป๋าถือใบสีขาวตามเดิม ..

	"อ้าว .. ไม่รับหรอ ..? "  เพื่อนตัวดีถามทั้งๆ ที่มีไก่ย่างเต็มปาก ..

	"เคี้ยวของในปากไปพูดไป .. แม่บอกว่าไม่สุภาพ .. "  
	ฉันตอบ พลางตักส้มตำปูปลาร้ารสจัดเข้าปาก .. ทำไม่รู้ไม่ชี้ ..

	"หนอย .. แกว่าฉันนี่หว่า .. แม่ผู้ดีอังกฤษ .. แหม .."  
	มันทำตาปะหลับปะเหลือกใส่ฉัน .. แต่ปากมันก็ยังไม่หยุดเคี้ยว ..
	แล้วมันก็บ่นต่อยืดยาว .. ดี!! .. จะได้หยุดถาม ..

1304

love

comment

26 สิงหาคม 2548 23:08 น.

.. จดหมายจากผู้ให้ ..

keekie

10 มิถุนายน 2546

	สวัสดีครับท่านผู้อุปการะที่เคารพ ..

	ผมชื่อเด็กชายเศรษฐาปกรณ์  ชื่อเล่นชื่อนัทครับ  ผมเรียนอยู่ชั้น ป.1
	ผมอาศัยอยู่กับคุณพ่อและคุณแม่ .. 
	ในห้องเรียนของผมมีเพื่อนเก้าคน ผมชอบเรียนวิชาภาษาไทย 
	กีฬาที่ผมชอบคือฟุตบอล 

	ผมขอบคุณท่านมากครับที่รับอุปการะผม 
	ขอบคุณที่ให้โอกาสผมได้มีการศึกษาสูงๆ 
	ผมจะตั้งใจเรียนครับ ..

	ด้วยความเคารพอย่างสูง ..
	เด็กชายเศรษฐาปกรณ์

	
	ตัวหนังสือโย้เย้ .. บนกระดาษสีขาวตีเส้นธรรมดา ..
	แนบมาพร้อมจดหมายแนะนำตัว ..
	วันนี้ .. ฉันมีแรงบันดาลใจในการทำงานแล้วสินะ ..
	อย่างน้อย .. ชีวิตการศึกษาของใครสักคน .. ก็มีฉันเข้าไปเกี่ยวข้อง ..

	

	21 กรกฎาคม 2546

	สวัสดีครับพี่กี้ ..

	ผมได้รับจดหมายของพี่ .. ผมดีใจมากครับ ..
	ผมจะเรียกพี่ว่า .. พี่กี้ .. อย่างที่พี่อยากให้ผมเรียก ..
	ตอนนี้ผมกำลังสอบครับ ..
	ผมเรียนไม่ค่อยเก่งหรอก .. แต่ผมจะตั้งใจเรียนครับ ..
	ถ้าผมสอบไม่ได้ที่หนึ่ง พี่กี้อย่าเสียใจนะครับ ..
	
	ผมขอให้พี่กี้มีความสุขมากๆ ครับ 

	เด็กชายเศรษฐาปกรณ์ 


	เย็นวันหนึ่ง .. ยามเหนื่อยอ่อนกลับมาจากทำงาน ..
	จดหมายฉบับนี้ถูกวางอยู่บนโต๊ะ ..
	.. เปิดซอง .. พบลายมือเขียนจากดินสอ .. ตัวหนังสือตัวโต .. โย้เย้ ..
	จุดรอยยิ้มบนริมฝีปากฉัน .. มันช่างอ่อนละมุนนัก .. 
	.. ความรู้สึกจากหัวใจเล็กๆ นี้ ..

	ผมเรียนไม่ค่อยเก่งหรอก .. แต่ผมจะตั้งใจเรียนครับ ..
	ถ้าผมสอบไม่ได้ที่หนึ่ง พี่กี้อย่าเสียใจนะครับ ..

	จ้ะ .. พี่กี้ก็ไม่ใช่คนเก่งหรอก .. แต่พี่กี้จะเข้มแข็งนะ ..
	ถ้าวันไหนพี่กี้ทนไม่ได้ ต้องร้องไห้ .. น้องนัทอย่าเสียใจนะ ..
	ที่พี่กี้แสดงความอ่อนแอออกมา ..

	ฉันนึกตอบถ้อยคำจากตัวหนังสือโย้เย้นั้น .. ในใจ ..
	มันช่างน่ารักนัก .. แค่บางประโยคจากใครก็ไม่รู้ .. 
	.. สร้างกำลังใจให้ฉันอย่างประหลาด ..

1088

love

comment