6 มกราคม 2549 13:39 น.

.. ดื่มดาว ..

keekie

"พี่มาทำอะไรที่นี่ครับ? .."  เสียงทุ้มนุ่มถามไถ่ด้วยความสงสัย 
	ฉันได้แต่นั่งทำตาปริบๆ ..
	ไม่ใช่ด้วยซาบซึ้งกับแสงจากเทียนเล่มน้อยท่ามกลางความมืดแห่งป่า
	แต่เพราะไม่รู้จะตอบคำถามนั้นยังไง

	"ที่กรุงเทพฯ มีงานฉลองตั้งเยอะแยะ ไฟก็สวย .. ที่นี่ไม่มีอะไรเลย .. 
	พี่มาทำไมครับ?"   เขาขยายความช่างสงสัยนั้น 

	"อืมม .. "  ฉันนั่งคิดอยู่ชั่วครู่ .. 
	
	"บางทีสิ่งที่ดีที่สุดอาจจะอยู่ในความไม่มีอะไรก็ได้นะ .. "
	ในที่สุดฉันก็พอจะนึกคำตอบออก

	หรืออีกบางทีคนเราก็ไม่ได้ต้องการความมีอะไร .. 
	แต่อาจต้องการความไม่มีอะไรต่างหาก .. 
	ประโยคหลังนี่ฉันนึกตอบเขาอยู่ในใจ .. 

	ฉันแหงนหน้ามองดูท้องฟ้าที่ถูกแบ่งเป็นส่วนเสี้ยวจากกิ่งก้านไม้ .. 
	ดาวทอแสงระยิบระยับผ่านช่องโหว่เหล่านั้น .. 
	แม้จะเห็นไม่ชัดนักเพราะแสงดาวถูกบดบังจากใบไม้ ..
	หากแต่มันก็ยังส่องประกายระยิบระยับลอดเงาไม้ให้เราได้รู้ว่า .. 
	.. บนฟ้ามีดวงดาวอยู่จริง .. 				
25 ธันวาคม 2548 16:44 น.

.. Christmas Pie ..

keekie

คืนวันคริสมาสต์อีฟ .. 

	ฉันนอนอยู่บนเตียง .. แกล้งหลับตา ..
	ฉันรอซานต้า .. 				
16 ธันวาคม 2548 21:59 น.

เก็บตกชาวค่าย ..

keekie

ยินดีต้อนรับสู่ค่ายเยาวชน ..				
15 ธันวาคม 2548 13:37 น.

.. เพียงสัมผัส ..

keekie

เคยหลับตาไหม? ..
	หลับตาท่ามกลางความมืดมิด .. 
	สิ่งที่คุณเห็นคือความมืดมิดที่ยิ่งกว่ามืดมิด .. 	
	หากคุณไม่อยากอยู่กับความมืดมิดนั้น .. 
	แค่เพียงลืมตา .. คุณก็จะหลุดพ้นจากมัน ..

	หากแต่คุณเคยต้องหลับตาเพราะความเจ็บปวด .. ทรมาน .. จากบางสิ่ง ..
	เจ็บปวด - ทรมานเหมือนมีมดสักร้อยตัวกำลังไต่ - กัดแทะดวงตาคุณ .. คุณบอกเช่นนั้น 

	ฉันรู้ว่ามันทรมาน .. แต่คงไม่อาจรู้สึกลึกล้ำถึงความเจ็บปวดนั้นเท่าคุณ .. 
	ฉันทำได้เพียงแค่รู้ .. ว่ามันทรมาน .. 
	และหากฉันทำสิ่งใดๆ ได้ .. คงอยากร่วมรับความรู้สึกนั้นกับคุณ
	ไม่ต้องแบ่งปันกัน .. แต่เราจะร่วมรับความรู้สึกนั้นด้วยกัน ..
	เราจะเจ็บปวดเท่าๆ กัน .. 

	ฉันจำได้ .. คุณพยายามจะรับความเจ็บปวดทรมานนั้นทั้งหมดด้วยตัวเอง .. 
	ปฎิเสธความช่วยเหลือใดๆ จากผู้อื่น .. 

	นั่นเป็นความต้องการของคุณ ..
 
	ฉันทำได้เพียงแค่นั่งอยู่ข้างๆ คุณ .. 
	.. เฝ้ามอง .. 
	..  และรอคอย ..

	นั่นเป็นความต้องการของฉัน ..

	ฉันรู้ .. คุณมองไม่เห็นฉัน .. 
	แต่ในความมืด ..  ฉันเห็นคุณกัดกรามจนเป็นสันนูนเพื่อพยายามข่มความเจ็บปวดทรมาน .. 
	โดยไม่ปริปากแม้เพียงสักคำ .. 
	
	ลมเย็นยามค่ำคืนพัดโชย .. 
	ฉันเห็นคุณลุกขึ้นยืน .. ทั้งที่ยังหลับตา .. ทั้งที่ยังเจ็บปวด .. 
	พยายามควานหาเสื้อมาสวม .. ควานหายาแก้ปวด .. 
	โดยไม่ปริปากเอ่ยคำใดแม้เพียงสักคำ .. 	
	
	ฉันรู้ .. คุณมองไม่เห็นฉัน .. 
	คุณรู้ .. ว่าฉันอยู่ที่นั่น .. ข้างๆ คุณ .. 

	และนั่นทำให้ฉันได้รู้ว่า .. 	

	คุณอยู่ได้ด้วยตัวของคุณเอง .. 
	คุณทำให้แจ้งชัดในข้อนั้น .. คุณอยู่ได้ด้วยตัวเอง .. 	
	
	ความเจ็บปวดทรมานทางกาย .. มิอาจทำลายความเป็นตัวคุณ ..
	ความเจ็บปวดทรมานทางใจ .. ยิ่งมิอาจก้าวล่วงล้ำความเป็นตัวคุณ .. 

	คุณรู้ไหม? .. 
	ฉันนั่งยิ้มมองดูคุณในความมืด .. 
	ยิ้มนั้นมิได้เย้ยเยาะที่ได้เห็นคุณเจ็บปวดทรมาน .. 
	เพราะฉันมั่นใจว่าเพียงแค่นั้นมิอาจทำร้ายคุณได้ .. 
	
	แต่ยิ้มนั้น .. คือยิ้มแห่งความภูมิใจในตัวคุณ .. 
	.. ลูกผู้ชาย .. ที่พยายามต่อสู้ด้วยตัวเอง .. 

	ความเจ็บปวดที่คุณพยายามต่อสู้ .. 	
	ฉันเชื่อเหลือเกินว่า .. มิมีความเจ็บปวดใดๆ ในโลกจะสามารถทำร้ายคุณได้ .. 

	คุณเข้มแข็งมากพอ .. 

	หากจะมีความเจ็บปวดใดๆ ที่กำลังรุมทำร้ายคุณ .. 
	และคุณกำลังพยายามต่อสู้กับมัน .. 

	ฉันรู้ .. คุณมองไม่เห็นฉัน .. 
	คุณรู้ .. ฉันอยู่ตรงนี้ .. ข้างๆ คุณ ..
	
	.. เฝ้ามอง ..
	.. และรอคอย .. 
	ที่จะยิ้มอย่างภาคภูมิใจในตัวคุณ .. 
	ยามคุณผ่านพ้นความเจ็บปวดนั้นไปได้ .. ด้วยตัวคุณเอง .. 
	
	ไม่ต้องมองเห็นฉัน ..
	แค่เพียงรู้อยู่ข้างกันไม่หันหนี 
	หลับตาพักผ่อนเถอะคนดี ..
	ขอเพียงรู้ .. ฉันคนนี้ที่อยู่เคียง 

	ไม่ต้องเอ่ยคำหวาน .. 
	หนึ่งวจีเมื่อวันวาน .. ยังยินเสียง 
	หนึ่งคำนั้น .. แม้วันนี้มันเป็นเพียง 
	หนึ่งคำพูดในอดีต .. เคยกรีดใจ .. 

	ยื่นมือมาสิ .. คนดี 
	หากวันนี้ .. หวาดหวั่นสั่นไหว
	รอบข้างมิมีแม้เงาของใคร
	โปรดรู้ไว้ .. เธอยังมีฉัน 				
4 ธันวาคม 2548 16:14 น.

.. Over Come Fear ..

keekie

' คุณเคยกลัวบ้างไหม? ..'    ใครบางคนเคยถามฉัน ..
	' เคยสิ '    ฉันตอบอย่างไม่ต้องคิด .. ใครบ้างจะไม่เคยกลัว ..
	
	' กลัวอะไร?'   เขายังคงตั้งคำถามต่อ 
	'โอ๊ย!! เยอะแยะ ..  '   ก็มันแยะจริงนี่ ถามซะกว้างแบบนั้นใครจะตอบได้ 

	' เช่นอะไรบ้าง ยกตัวอย่างมาหน่อยสิ '  
	' อืมมมม .. ความมืดมั้ง .. '  

	' คุณรู้สึกยังไงตอนอยู่ในความมืด .. '  ช่างถามจริง 
	' ก็รู้สึกว่ามันมืดไง '   ฉันมันก็คนช่างตอบ 

	' ข้อนั้นผมรู้ .. ผมหมายถึงว่า .. จิตใจคุณเป็นยังไงตอนอยู่ในความมืด
	สมองคุณคิดอะไร หรือว่าเห็นภาพอะไร? ' 
	ถ้าเขาใจเย็นไม่ถึงขนาดคงไม่อาจเค้นคำตอบจากปากฉันได้ล่ะมั้ง
	' ก็ใจเต้นแรง .. หวาดระแวงว่ามีอะไรในความมืดมั้งนะ .. บางครั้งก็นึกถึงผีในหนังเรื่องที่เคยดู ' 
	ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจตัวเองเท่าไหร่ .. 
	
	' คุณคิดว่าภาพผีที่ผุดในสมองคุณตอนอยู่ในความมืดน่ะ ..
	เป็นภาพผีจริงๆ ที่คุณเห็นตอนนั้นหรือป่าว? ' 
	' แหม ก็บอกแล้วไงว่านึกถึงผีในหนังที่เคยดู .. ภาพที่เห็นมันก็ต้องเป็นจินตนาการสิ .. 
	จะเป็นภาพที่เห็นจริงๆ ได้ไง .. มืดขนาดนั้นถึงมีผีอยู่จริง ก็คงมองไม่เห็นหรอก '

	' คุณก็บอกเองว่าเป็นจินตนาการ .. แล้วทำไมใจต้องเต้นแรงด้วยล่ะ ..'   เขาสงสัย ..
	' ก็ผีมันน่ากลัวนี่ แล้วในหนังน่ะ ผีมันมักจะโผล่มาตอนมืดๆ ไม่นับรวมซอมบี้นะ
	แล้วจะไม่ให้คิดได้ไงตอนอยู่ในความมืด  ' 
	 	
	' เอ.. อาการใจเต้นแรง และหวาดระแวงนั่นน่ะ .. คุณคิดว่ามันคือความกลัวไหม? '
	' ถามอะไรงี่เง่าอีกแล้ว มันก็ต้องใช่สิ ก็บอกแล้วไงว่ากลัวความมืด '   ฉันชักฉุน

	' ผมเริ่มงงละ .. ตกลง คุณกลัวความมืด หรือคุณกลัวจินตนาการตัวเองกันแน่ .. ' 
	น่ะ .. มีคำถามแปลกๆ อีกแล้ว .. 	' กลัวความมืด '    ฉันยืนยัน

	' คุณบอกเองว่าคุณมองไม่เห็นอะไรในความมืด .. แล้วคุณจะกลัวอะไร? .. 
	สิ่งที่คุณมองเห็นในความมืดก็มีแต่จินตนาการของคุณเอง .. 
	ผมถามอีกครั้ง .. ตกลงคุณกลัวความมืด หรือกลัวจินตนาการของตัวเองกันแน่? ' 

	ฉันเงียบ .. 
	
	' กลัวความมืด ..... '   ฉันยืนยันด้วยเสียงแผ่วๆ 
	
	' ความมืดทำให้คุณกลัว หรือภาพผีในความมืดที่ทำให้คุณกลัว ' 
	' ............................................ ' 

	' ผมถามใหม่ .. ถ้าไม่มีภาพผีผุดขึ้นในสมองตอนอยู่ในความมืดคุณจะกลัวไหม? 
	หรือถ้าคุณไม่เคยดูหนังและไม่เคยรู้มาก่อนว่า ผีจะโผล่มาตอนมืด .. 
	คุณจะกลัวไหม? ' 

	' ไม่มั้ง .. '   สนทนากันมาถึงตอนนี้ .. ฉันชักไม่แน่ใจ เขาหรือฉันกันแน่ที่เพี้ยน

	' ตอนคุณอยู่ท่ามกลางความมืด คุณบอกว่าคุณกลัว .. 
	ผมถามหน่อย .. ถ้าตอนนั้นคุณไม่กลัวคุณจะรู้สึกยังไง? ..'
	' เอ๊ .. ใครจะรู้เล่า .. คำถามตอบยากชะมัด ' 

	' ลองทำให้รู้สิคุณ .. ถ้าคุณไม่กลัวคุณจะเป็นยังไง? .. ' 
	' ........ ก็คงอยู่ท่ามกลางความมืดได้ล่ะมั้ง .. '  ฉันเริ่มคิดตาม 

	' ผมถึงถามไง ตกลงคุณกลัวอะไรกันแน่ .. 
	คุณกลัวสิ่งที่คุณจินตนาการขึ้นมาจากประสบการณ์ว่ามันเคยมี .. 
	คุณเลยสรุปว่า .. คราวนี้มันต้องมี .. ทั้งๆ ที่มันไม่มี .. เอ ผมพูดเองชัก งง เอง ..
	ตกลง คุณเคยเห็นผีจริงๆ ในความมืดหรือยัง? .. ถ้าคุณจะตอบว่าเคยแล้วไอ้ผีตัวนั้น
	มันหน้าตาเหมือนแดร๊กคิวล่าล่ะก็ .. อย่าตอบมาเลย .. นั่นคุณเอาการ์ตูนมาใส่จินตนาการแล้ว .. ' 

	' ไม่เคย .. '    ฉันตอบ

	' แล้วคุณจะกลัวความมืดไปทำไม? .. ' 
	' นั่นสิ .. ' 

	' ถึงคุณจะเคยเห็นผีจริงๆ .. ผมว่าคุณก็ไม่น่าต้องกลัวความมืด .. ' 
	' ทำไมล่ะ? ..' 

	' ก็เพราะมันไม่ใช่ทุกครั้งที่อยู่ในความมืดแล้วจะเห็นผีจริงๆ น่ะสิ .. 
	ยามคุณหลับตา .. อยู่ในห้วงหลับลึก .. ไม่ได้ฝัน .. มันมืดไหม? .. ' 
	' อื้มม .. มืด .. '

	' ตอนนั้นน่ะ .. มีความสุขไหม? .. ' 
	' อื้มม สุดๆ .. ' 

	' นั่นไง .. ความมืดที่สร้างความกลัวก็มี .. ความมืดที่สร้างความสุขก็มี .. 
	แล้วทำไมคุณถึงเลือกจำแค่ว่า .. มืดแล้วน่ากลัว .. ทำไมไม่เลือกจำว่า ..  มืดแล้วสุข .. ' 
	' ....................... '

	' ผมว่านะ .. สิ่งที่น่ากลัวมากที่สุด ก็คือ ตัวเรานี่ล่ะ .. 
	มักจินตนาการนั่น .. สร้างสรรค์นี่ .. เนรมิตโน่น .. 
	ถ้าคิดดีก็ดีไป .. แต่ถ้าคิดไม่ดีใส่ตัว .. มันก็ทำร้ายตัวเราเองใช่ไหม? ..
	.. คุณเลิกกลัวความมืดเห๊อะ .. กลัวตัวเองให้มากๆ แล้วกัน .. 
	จะได้ควบคุมตัวเอง .. ไม่ไปจินตนาการให้เกิดความรู้สึกที่ไม่ดีเข้าสู่ตัว .. 

	' ก็จริงของคุณนะ .. '  เขากล่อมฉันสำเร็จ .. 

	' ออกมาซะเถอะ .. ออกมาจากความกลัว .. ไปทำให้ตัวเองรู้เสียว่า ..
	ถ้าคุณไม่กลัว .. คุณจะทำอะไร? .. ' 
	' อื้มม .. เข้าใจล่ะ .. นี่คุณ .. ฉันนึกออกอีกอย่างแล้วล่ะ .. ' 

	' นึกอะไรออก? .. ' 
	' ความกลัวอีกอย่างไง .. ' 

	' อะไร? ' 
	' คุณนั่นแหละ น่ากลัวที่สุด .. ' 				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟkeekie
Lovings  keekie เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟkeekie
Lovings  keekie เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟkeekie
Lovings  keekie เลิฟ 0 คน
  keekie
ไม่มีข้อความส่งถึงkeekie