7 มิถุนายน 2548 15:15 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ไม่โกรธพี่ ไม่เกลียดพี่ ที่ชังนก
ถูกหักอกนกนั้นไม่หวั่นไหว
จะทอดทิ้งชิงชังช่างประไร
ขอได้ไหมอย่าหลอกนกไปตกงาน
อยู่บ้านนอกก็หรรษาประสานก
เช้าไปตกปลาใหญ่ในละหาน
ไปฆ่าปูฆ่าปลามาทำทาน
อยู่กับบ้านถึงขัดสนไม่จนใจ
นกรับจ้างเลี้ยงหมูอย่าดูถูก
รับเลี้ยงลูกปลูกปอทอผ้าไหม
เป็นภารโรงล้างห้องน้ำก็ทำไป
เก็บเงินไว้ซื้อลิปแดงแป้งมีสทีน
ไม่ถนัดโหนรถเมล์เข้าตลาด
นกขี้ขลาดแต่หัวใจไม่ขาดศีล
ลุยทำนาสบายบรื๋อทั้งมือตีน
สาววัยทีนหนึ่งเดียวในท้องนา
เก็บผักสดสวนครัวรั้วกินได้
ไม่ต้องไปแย่งยื้อเงินซื้อหา
ลวกไว้จิ้มน้ำแกงแจ่วแมงดา
ไร้เงินตราก็อยู่รอดแถมปลอดภัย
งานออฟฟิศติดแอร์ล้อมกระจก
บอกตรงตรงว่านกทำไม่ไหว
ติดธุระไล่ควายสบายใจ
ต้องรีบไปเข้ากะทุกเช้าเย็น
นกรับจ้างซักผ้าห้าโมงเสร็จ
จะเสด็จเอาข้าวเปลือกใส่รถเข็น
ไปสีข้าวมากรอกหม้อเพราะจำเป็น
จนเล็บแดงหักกระเด็นเป็นลมไป
ลอยกระทงสงรานต์มีงานวัด
นกมีนัดเกล้าผมห่มผ้าไหม
ประกวดทุกเวทีที่เปิดไฟ
นกขาวใสเป็นนางงามของตำบล
ไม่มองพี่ใช่ว่าน้องมองใครต่อ
หนุ่มแทรกเตอร์หรือสิบล้อก็ไม่สน
ที่ไม่เข้ากรุงเทพฯใช่เก็บตน
แต่กลัวคนหลอกเหน็บให้เจ็บใจ
ไม่โกรธพี่ ไม่เกลียดพี่ ที่ชังนก
อย่าโกหกด้วยคำหวานให้หวั่นไหว
จะว่านกบ้านนอกก็ว่าไป
ขอได้ไหมอย่าหลอกนกไปตกงาน
6 มิถุนายน 2548
7 มิถุนายน 2548 14:51 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
(translate = ลาบวัวกลั้วน้ำตา)
สลดแสนแฟนเก่าถูกเขาเบียด
ขยับเฉียดเสียดสีตรงผิวขาว
เห็นภาพรักชักพาน้ำตาพราว
จิบเหล้าขาวหนึ่งคำห้ามน้ำตา
ได้รับเกียรติมาเป็นมือสังหาร
ฆ่าวัวเพียงเลี้ยงงานให้หรรษา
จับข้าวคั่วหัวหอมพร้อมน้ำปลา
ปรุงลาบในงานวิวาห์น่าภูมิใจ
วัวดิ้นลับดับลงตรงลานฆ่า
หยาดน้ำตาเปื้อนคมจอบลอบร้องไห้
ตัวนี้เอยเคยวอนอ้อนทรามวัย
เจ้ายังหาหญ้าให้มันได้กิน
มองเห็นเลือดเดือดพล่าน หันหลบหน้า
วัวถูกฆ่า รักถูกข่มล้มตายดิ้น
เสียงประกาศบ้านน้อยใหญ่ต่างได้ยิน
คนใจหินแต่งหน้าขาวอ่อนเยาว์วัย
นั่งเคียงหนุ่มธนาคารปานเทพบุตร
ทั้งสองสุดสมกันเกินต้านไหว
รัศมีเพชรทองผ่องอำไพ
กลางบายศรีสวมใส่สายมงคล
รินน้ำสังข์หลั่งลงตรงมือน้อง
พี่รินน้ำตานองอยู่สองหน
หนึ่งลาวัว สองลาแฟนแสนอับจน
จะอดทนส่งทางให้ไปดี
แขกอิ่มหนำสำราญกันสุขสม
น้ำอัดลมเบียร์เหล้าเมาสุขี
เคี้ยวลาบวัวรสเข้มสุดเปรมปรีดิ์
เนื้อเพื่อนที่ร่วมทุกข์ยากลำบากมา
เสียงวัวร้องคล้ายมีดกรีดใจพี่
เจ้าสุขีเอียงอายแก้มซ้ายขวา
ญาติสนิทหยิบช้อนป้อนข้าวปลา
คือลาบวัวกลั้วน้ำตาให้เจ้ากิน
ญาติส่งสาวเข้าหอรอบ่าวเบียด
พี่เจ็บเสียดเหมือนเพื่อนใจที่ตายดิ้น
รับค่าจ้าง มือปรุงลาบน้ำตาริน
ไปจ่ายบิลค่ามารดาผ่ามะเร็ง
6 มิถุนายน 2548
6 มิถุนายน 2548 17:30 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
โบคับคล้ายลายตาผัวอย่าทิ้ง
สายพานวิ่งทั้งวันโบหวั่นไหว
เพื่อนโรงงานหยอกล้อชอบพอใจ
ว่าท้องอืดหรือไรจึงพองโต
โบปวดเนื้อปวดตัวผัวอย่าทิ้ง
อย่าได้ชิ่งชิงชังทั้งโมโห
มีสิ่งใดว่ายว่องในท้องโบ
เป็นแตงโมกลมนูนละมุนละไม
โบเหนื่อยอ่อนนอนผวาผัวอย่าทิ้ง
คำแม่เตือนเพื่อนติงจะจริงไหม
ว่าพี่เป็นหนุ่มโสดรักลดไว
โบเย็นใจแต่อุทรมันร้อนตัว
โบพักงานรักษาตัวผัวอย่าทิ้ง
ขอพักพิงพึ่งพี่ว่าที่ผัว
พี่อย่ากลั่นน้ำโหให้โบกลัว
ช่วยอุ้มโบข้ามรั้วเขตหัวใจ
โบถูกเพื่อนนินทาผัวอย่าทิ้ง
โบช้ำยิ่งล็อกห้องยืนร้องไห้
ถ้าใครถามว่าท้องโบโตเพราะใคร
ขอยืมชื่อพี่ได้ไหมในบางยาม
โบอาเจียนเวียนหัวผัวอย่าทิ้ง
อย่ามองเห็นว่าเป็นหญิงแล้วหยิ่งหยาม
มีสิ่งหนึ่งซ่อนกายในความงาม
อย่ามองข้ามว่าใครไม่สำคัญ
โบหน้ามืดหน้ามัวผัวอย่าทิ้ง
อย่าลืมสิ่งที่เราเรียกว่า สวรรค์
โบหน้ามืดพี่ก็มืดเหมือนๆกัน
จึงเกิดความสัมพันธ์จนเรื่องแดง
โบซูบซีดเซียวโซผัวอย่าทิ้ง
อย่าทำนิ่งคับคล้ายว่าใจแข็ง
สิ่งแปลกปลอมนับวันมันดิ้นแรง
หากโบท้องพี่อย่าแกล้งให้แท้งใจ
6 มิถุนายน 2548
6 มิถุนายน 2548 17:03 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ไปอมโบสถ์มาให้ดูกูถึงเชื่อ
สันดานเสือเห็นเนื้อหวานหรือคลานหนี
ตายเพราะฆ่ามึงตาย...ไม่ตายฟรี
หลงไว้ใจมาหลายปีมีแต่ซวย
พอได้เป็น อบต. นั่งไม่ติด
ทำตัวฟิตแอคทีฟตามจีบหมวย
มีมือถือซื้อสร้อยทองของอวดรวย
ไปคลอเคล้าสาวสวยชั้น ม. ปลาย
คืนนี้แน่ได้กินข้าวกับด้ามเสียม
เมียตระเตรียมอาหารให้ขวัญหาย
เฝ้ารอวัน อบต. เอาใบตาย
นอนรอข่าวผัววายร้ายจากสายตรง
วันนี้ท่าน อบต.ประชุมเสร็จ
ซิ่งเสด็จไปหาสาวที่เฝ้าหลง
ร้าวทะลวงทรวงอกสั่นยกทรง
เหมือนมีดเซาะเจาะจงเจาะจิ้มใจ
อีแหล่ยอมโสตายถวายหัว
เรื่องปล่อยผัวมีเมียน้อย...คุณปล่อยไหม
ไปHappy Endเด้งกับสาวใด
พูดมาได้ว่าประชุมกลุ่มกำนัน
ประชุม ประชุม.. ข้ออ้างสำเร็จรูป
แท้ไปลูบขาขาวนกเขาขัน
เดี๋ยวมึงเจอฤทธิ์ดาบ วงพระจันทร์
อีกสามวันนอนซึ้งคีย์ดนตรีไทย
เมียเกียรติยศวันผัวตาย วันหายกลุ้ม
กลับกระชุ่มกระชวยผิวสวยใส
เริ่มตรงนี้โดยมีเมรุเป็นเส้นชัย
ชีพฝากไว้กับการล่าคุณสามี
เป็ดในเล้ายังชูคอรออาหาร
โปรดกลับมาทำทานอย่าคลานหนี
ตายเพราะฆ่าผัวตาย...ไม่ตายฟรี
เจ็บครั้งนี้ อีแหล่ ... ยอมแพ้ฟาวล์
6 มิถุนายน 2548
30 พฤษภาคม 2548 12:17 น.
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ฉันเอาความสัตย์ซื่อมาสื่อสาร
ร้อยคำไหวไร้คำหวานจะหว่านหวัง
เป็นดวงจันทร์ที่เปล่งแสงแรงพลัง
แม้บางครั้งไม่อาจเทียบเปรียบตะวัน
แต่แสงน้อยนิดนี้ที่เธอเห็น
มันก็เป็นความเต็มใจในตัวฉัน
รักเธออยู่อย่างเรียบเรียบและเงียบงัน
ไม่แปลกใหม่เมามันชวนหันมอง
มีภาพเธอประทับยิ้มอยู่เสมอ
มีเสียงเธอประทับไว้ในสมอง
เป็นสิ่งเดียวโลกมอบไว้ให้หมายปอง
ตาทั้งสองจ้องซึ้งเพียงหนึ่งเดียว
อย่าเที่ยวเปรียบเทียบใครในโลกหล้า
ฉันด้อยค่าถ้าเธอไม่แลเหลียว
คลื่นทะเลเรรวนม้วนเป็นเกลียว
ไม่ถึงเสี้ยวความวุ่นวายภายในใจ
ฉันเอาความสัตย์ซื่อมาสื่อสาร
ร้อยคำหวามไร้ความหวานชวนหวั่นไหว
ฉันรักเธอใช่เผลอรักแต่อย่างใด
หากแต่ใช้ความแน่นหนักเพื่อรักเธอ
24 กุมภาพันธ์ 2548
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
หน้าส่วนตัว
845
