31 ธันวาคม 2545 16:19 น.
LuCky
เธอคือ...อุ่นไอบางเบา
เธอคือ...ความเงียบเหงายามไกลห่าง
เธอคือ...ผู้ปัดเป่าความอ้างว้าง
เธอคือ...ความเต็มในที่ว่างของหัวใจ
เธอคือ...ความแตกต่างที่ลงตัว
เธอคือ...ผู้ลบความมืดสลัวให้แจ่มใส
เธอคือ...ทุกๆอย่างในหัวใจ
เธอคือ...ผู้ให้ความรักแก่ผม...รักคุณที่สุดนะ คนดี
30 ธันวาคม 2545 12:08 น.
LuCky
คิดถึง...คิดถึง...คิดถึง
เป็นอีกอาการหนึ่งของคนมีความรัก
ใครที่รู้ซึ้งก็คงประจักษ์
ว่าทรมานนัก...มันสุดจะทน
เหงา เหงา เหงา...เหงา...เหงา
วันวันได้แต่นั่งเศร้า หมองหม่น
ไม่กิน ไม่นอน ไม่ห่วงตน
เพราะมัวห่วงแต่คนที่อยู่ไกล
ฮือ ฮือ ฮือ...ฮือ...ฮือ
อยากเก็บเสียงสะอื้นเอาไว้
แต่จนใจจริงๆ ที่ทำไม่ได้
จึงต้องร้องไห้ฟูมฟายออกมา
เศร้า เศร้า เศร้า...เศร้า.เศร้า
ทำไม...ถึงเหงาอย่างนี้...คนดีจ๋า
อยากได้ยินเสียง อยากมีเธอเคียงคู่ทุกเวลา
ต้องทำฉันใดเล่าหนา...เธอถึงจะมาอยู่ด้วยกัน
30 ธันวาคม 2545 11:42 น.
LuCky
ดึกแล้วนะครับ...คนดี
เวลานี้คุณทำอะไรอยู่
ทำไม...ไม่พักผ่อนผมอยากรู้
คิดถึงผมอยู่หรืออย่างไร
คิดถึงก็น่าจะโทรหา
เผื่อว่าอารมณ์คุณจะแจ่มใส
ไม่ใช่ประเดี๋ยวก็ดีประเดี๋ยวก็ร้าย
นี่...ผมไม่ได้จะว่าคุณนะครับ
ก็แค่ผมนั้นเป็นห่วง
เห็นดึกล่วงแต่คุณก็ยังไม่หลับ
ผมห่วง กลัวคุณไม่สบายนะครับ
โทรมาแล้วก็หลับซะนะ...คนดี
ถึงแม้ตัวผมจะไม่ได้อยู่ใกล้
แต่ดวงใจผมยังอยู่กับคุณนี่
มันจะอยู่คู่เคียงคุณไม่หลีกหนี
ถ้าไม่มีใจใครมาทดแทน
คืนนี้ขอให้ดาวแทนไออุ่น
หมียัดนุ่นที่ให้แทนท่อนแขน
ผ้าห่มผืนโตคือตัวแทน
ห่มมันให้แน่น เหมือนที่ผมอยากกอดคุณ
นอนเสียเถอะนะ...คนดี
แม้คืนนี้ท่อนแขนที่คุณหนุน
จะเป็นเพียงเจ้าหมียัดนุ่น
แต่เวลาหนุน รับรอง อุ่นถึงใจ
สัญญานะครับผม..คนดี
ว่าไม่เกินสองปี แล้วผมจะไปอยู่ใกล้
จะอยู่ร่วมกันกับคุณตลอดไป
แล้วเราจะได้นอนหลับไปได้ด้วยกัน
หน้าส่วนตัว
792
