18 เมษายน 2546 18:47 น.
LuCky
หยาดน้ำตาที่พร่างพรู
ทำให้รู้สึกถึงความเหงาเยียบเย็น
แลไปทางไหน...ก็ไม่เห็น
ไม่รู้เธอหลีกเร้น ณ ที่แห่งใด
หยาดน้ำตาที่พราวพร่าง
จะทำรักเราจืดจางไปหรือไม่
ไม่อยากเลยนะ...ให้รักเราเป็นไป
ไม่เคยอยากให้เหมือนคนเคยรักกัน
หยาดน้ำตาที่ไหลริน
แม้แต่หินก็ยังหวั่น...จะนับประสาอะไรกับใจฉัน
ไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนมันที่คงมั่น
จะได้ไม่หวั่นกับอะไรที่ผ่านมา
หยาดน้ำตาที่รินรด
ทำให้ไม่สามารถอดกลั้นทำหรรษา
หลอกลวงว่าไม่เหน็ดเหนื่อยเหมื่อยล้า
กับการเผชิญหน้าระหว่างความรักกับความห่างไกล
หยาดน้ำตาที่หยดหยาด
บอกถึงความผิดพลาดที่ผ่านมาและผ่านไป
คำว่า ระยะทาง เป็นแค่ข้อแก้ตัวของหัวใจ
ที่ไม่อยากให้ใครคนนั้นไม่สนใจตัวเรา
16 เมษายน 2546 17:25 น.
LuCky
คิดถึงคนดีจัง
ยามได้ฟังเพลงเหงา ๆ
คุณทำอะไรอยู่นะเอ่ ! หรือว่าคิดถึงเรา
หรือว่าคุณยังเศร้าอยู่เหมือนเคย
ผมรู้ว่าคุณน้อยใจ
กับความห่างไกลจนทำให้คุณเมินเฉย
คุณจะรู้บ้างไหมว่าผมก็ไม่ได้มองผ่านมันเลย
ผมเองก็เคยคิดแบบคุณเช่นกัน
ผมอยากให้คุณเข้าใจผมหน่อย
การรอคอยถึงแม้มันจะข่มขื่นนั้น
มันพิสูจน์ได้ว่ารักเราจะคงความสำคัญ
และจะคงมั่นถ้าเราผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยดี
คนดีฟังผมหน่อยนะ
ผมสัญญาว่าจะตามคุณไปทุก ๆ ที่
ผมรักคุณนะ เชื่อผมหน่อยเถอะคนดี
อย่างอน อย่าเศร้านักสิ ผมปวดใจ
หน้าส่วนตัว
1113
