20 พฤษภาคม 2553 21:43 น.
mayavee
เป็นเหมือนเบี้ยถูกหลอกให้ออกหน้า
ไร้ราคาชีพดับลับโลกล่วง
หลงคำยุปลุกระดมจึงตรมทรวง
ใครทักท้วงกลับดื้อด้วยถือดี
ด้วยอารมณ์วิปลาสขาดสติ
ถือทิฐิอวดอ้างว่าต่างสี
จึงเผาบ้านเผาเมืองเขื่องธานี
แล้วราวีฆ่าฟันไทยกันเอง
เอากฏหมู่เย้ยกฏหมายทำลายชาติ
ด้วยอุกอาจปล้นสดมภ์ทั้งข่มเหง
เป็นบ้านป่าเมืองเถื่อนเกลื่อนนักเลง
ไม่กลัวเกรงกฏหมายในสายตา
จึงเป็นเหยื่อเพราะใจไม่เปิดรับ
ยากจะกลับดวงจิตเพราะมิจฉา
เห็นสิ่งผิดเป็นชอบกอปรอัตตา
จึงนำพาชีวิตให้ปลิดปลง
เพราะผิดบทกฏหมายจึงวายวอด
เพราะใจบอดมิเปิดใจจึงไหลหลง
เพราะลืมชาติเชื้อเหง้าลืมเผ่าพงศ์
เพราะประสงค์ผลประโยชน์..จะโทษใคร?
เพราะเห็นแก่อามิสสินจ้างถึงกับทำร้าย ทำลายชาติ
ถูกประนามไม่พอ น่าจะถูกประหารด้วย
ที่มาของภาพ http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/152/152/images/JAOL3574_resize.JPG
3 มกราคม 2550 06:15 น.
mayavee
" อยากจะได้สิ่งไหนฉันให้หมด "
ยังคิดคดหักหลังน่าชังเหลือ
คำว่าพอมีไหมให้จุนเจือ
หรือเป็นเหยื่อหลอกใช้ไปวันวัน
ทนทดท้อทรมานมานานแล้ว
ที่ผ่องแผ้วลบเลือนเหมือนผกผัน
ฉันคนเก่าหมดค่ามารำพัน
ปลดปล่อยฉัน..เถิดหนาโปรดการุณ
ถูกพันธนาการรานชีวิต
ใครลิขิตดั่งถูกสาปบาปกรรมหนุน
ชั่วชีวิตคิดมาแสนทารุณ
วอนผลบุญนำทางกระจ่างชีวี
8 ธันวาคม 2549 00:13 น.
mayavee
หนึ่งชีวิตผ่านผันตราบวันนี้
มากมายมี อุปสรรคล้วนหลากหลาย
สู้ผจญฝ่าฟันจนบั้นปลาย
ผลสุดท้ายยังลำเค็ญแสนเข็นใจ
เคยทดท้อ ถดถอย อยู่บ่อยครั้ง
เคยผิดหวัง ท้อแท้ แลหวั่นไหว
เคยสับสน วังเวง เคว้งฤทัย
เคยหมองไหม้..หลายครา อ่อนล้าชีวี
สู้อดทนจนใจเริ่มไหวหวาด
ความเขลาขลาดแทรกกลางหว่างวิถี
ก้าวที่กล้า ..ล้าแรง..แล้งเต็มที
คว้างฤดี..พ่ายแพ้..แก่ชะตา
จึงอยู่อย่างร้างใจไร้ความฝัน
ไปวันวัน...ซ่อนตรมปมปัญหา
ภาพ-นอก-ใน -แตกต่างพรางมายา
จนชินชา.. สา สะกะใจตน
หนึ่งชีวิตผ่านผันตราบวันนี้
สุข-ทุกข์-มี มากมายอีกหลายหน
หวังสุดท้าย ชีพสิ้นเลิกดิ้นรน
หลุดวังวน..เวียนว่ายวุ่นวายเอย..
3 ธันวาคม 2549 20:27 น.
mayavee
ชีวิตนี้หมดสิ้นหวัง ทุกข์ประดังจนท้อถอย
สิ่งฝันนั้นเลื่อนลอย เลิกรอคอยเลิกน้อยใจ
ปล่อยไปตามยถา จะนำพาไปทางไหน
วันวันให้ผ่านไป แบบร้างใจไร้อารมณ์
ชินชาจนสาสะ หลากภาระที่ทับถม
สะสางอย่างระทม จนซานซมจนระอา
เหนื่อยหน่ายพ่ายชีวัน สารพันกับปัญหา
รุมเร้าเผาชีวา จิตอ่อนล้าพาท้อใจ
ทนอยู่อย่างผู้แพ้ แบบอ่อนแอและอ่อนไหว
ชีวิตดำเนินไป เพียงทำใจรับชะตา
คิดเป็นเวรกรรมเก่า มาให้เราชดใช้หนา
ทำใจให้ชินชา คิดเสียว่ามาใช้กรรม...
13 พฤศจิกายน 2549 07:37 น.
mayavee
ณ ห้องร้างว่างเปล่ากับเงาหม่น
คิดถึงคนชิดเชยเคยเคียงหมอน
กับความหลังครั้งเก่าเฝ้ารานรอน
บรรจถรณ์ดั่งบ่วงลวงชีวี
พิศวาสซาบซึ้งตราตรึงนัก
ฝากรอยรักรอยอาลัยให้สุขี
รักเราสองสุขสมภิรมย์ฤดี
มาวันนี้..หมองเศร้าเหงาเพราะเธอ
จะห้องนี้ห้องไหนไม่เปลี่ยนผัน
ชั่วชีวันยังรำลึกถึงเสมอ
ในหอห้องสองเราเฝ้าปรนเปรอ
สนองเสนอด้วยรักจากทรวงใน
ก็เพราะรักเต็มฤทัยให้หมดสิ้น
เพียงอย่าหมิ่นว่าเลวและเหลวไหล
อย่าดูแคลนให้อับอายที่ง่ายไป
รักหมดใจจึงยอมพร้อมยินดี
กาลเวลาผันผ่านพาลแหนงหน่าย
แสนละอายเพราะรักลืมศักดิ์ศรี
ความใจง่ายกลับย้อนหลอนชีวี
เมื่อเขามีทีท่าว่าหมางเมิน
เริ่มไม่ว่างงานรุมสุมเสมอ
ที่เคยเจอกลับลาร้างทำห่างเหิน
เหมือนเป็นลางบอกนัยให้เผชิญ
ทางดำเนินถึงทางแยกแทรกรักเรา
ลืมห้องหอคลอกันวันวานแล้ว
ไร้วี่แววคืนรอยสุดหงอยเหงา
ห้องที่ว่างร้างฤดีมีเพียงเงา
กับความเศร้าทุกห้วงของดวงใจ
หน้าส่วนตัว
1226
