ณ ห้องร้างว่างเปล่ากับเงาหม่น คิดถึงคนชิดเชยเคยเคียงหมอน กับความหลังครั้งเก่าเฝ้ารานรอน บรรจถรณ์ดั่งบ่วงลวงชีวี พิศวาสซาบซึ้งตราตรึงนัก ฝากรอยรักรอยอาลัยให้สุขี รักเราสองสุขสมภิรมย์ฤดี มาวันนี้..หมองเศร้าเหงาเพราะเธอ จะห้องนี้ห้องไหนไม่เปลี่ยนผัน ชั่วชีวันยังรำลึกถึงเสมอ ในหอห้องสองเราเฝ้าปรนเปรอ สนองเสนอด้วยรักจากทรวงใน ก็เพราะรักเต็มฤทัยให้หมดสิ้น เพียงอย่าหมิ่นว่าเลวและเหลวไหล อย่าดูแคลนให้อับอายที่ง่ายไป รักหมดใจจึงยอมพร้อมยินดี กาลเวลาผันผ่านพาลแหนงหน่าย แสนละอายเพราะรักลืมศักดิ์ศรี ความใจง่ายกลับย้อนหลอนชีวี เมื่อเขามีทีท่าว่าหมางเมิน เริ่มไม่ว่างงานรุมสุมเสมอ ที่เคยเจอกลับลาร้างทำห่างเหิน เหมือนเป็นลางบอกนัยให้เผชิญ ทางดำเนินถึงทางแยกแทรกรักเรา ลืมห้องหอคลอกันวันวานแล้ว ไร้วี่แววคืนรอยสุดหงอยเหงา ห้องที่ว่างร้างฤดีมีเพียงเงา กับความเศร้าทุกห้วงของดวงใจ
mayavee 13 พ.ย. 2549 07:37 น. - ID 95039 
2762
6
0
13 พฤศจิกายน 2549 08:35 น. - comment id 626169
เราก็เคยดูเรื่องนี้นะ
13 พฤศจิกายน 2549 11:01 น. - comment id 626235
ยังอาลัยห่วงใยในคุณ...มิอาจถอน..
13 พฤศจิกายน 2549 12:18 น. - comment id 626277
มามะ จะพาไปถอน อิอิ
13 พฤศจิกายน 2549 12:19 น. - comment id 626278
13 พฤศจิกายน 2549 14:55 น. - comment id 626342
ถอนเสร็จยังตัวเอง อิอิ
13 พฤศจิกายน 2549 15:59 น. - comment id 626384
รอยอาลัย..ยากนัก..จักไถ่ถอน จึงอาวรณ์..ร้อนรน..จนบ้าใบ้ เก็บตัวเอง..กักขังตน..หม่นหทัย ไม่อยากออก..ไปพบใคร..ใจตริมตรม...
13 พฤศจิกายน 2549 19:43 น. - comment id 626447
ณ ห้องร้างว่างเปล่ามีเงาซ้อน คอยหลอกหลอนให้ขลาดหวาดผวา แม้ในยามหลับสนิทตอนนิทรา ยังตามมาคอยย้ำให้ช้ำทรวง เหมือนมีโซ่ผูกโพงโยงดวงจิต ให้ชีวิตเศร้าหงอยต้องคอยห่วง ความระกำช้ำชอกมาหลอกลวง ต้องติดห้วงบรรจถรณ์ก่อนสิ้นลม งามครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
