17 กันยายน 2546 17:36 น.
Mercury
24 ชั่วโมงในหนึ่งวัน
365 วันที่ผันผ่าน
1 ปีที่ล่วงเลยไป คล้ายว่านานแสนนาน
เธอจะปล่อยให้ฉันทรมานอีกนานเท่าใด
รอคำว่ารักจากปากเธอ
รู้หรือเปล่าว่าฉันต้องเจอกับความหวั่นไหว
มันยากนักเหรอ แค่เธอบอกออกมาจากใจ
หรือฉันไม่ควรค่าใช่ไหมที่จะได้ยินมัน
17 กันยายน 2546 17:34 น.
Mercury
เธอคงลืมไปแล้วล่ะมั้ง
ว่าเธอนั้นยังมีฉันคนนี้
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานกี่เดือนกี่ปี
ก็คงไม่นึกถึงฉันสักนาที เหมือนกัน
ทำไมต้องรอ ก็ไม่เข้าใจ
ทำไมต้องรักเธอ ฉันก็ตอบไม่ได้อยู่อย่างนั้น
ทำไมต้องเสียน้ำตา ให้กับคนที่ไม่เห็นค่าของมัน
คำตอบคงอยู่ในคำว่า ฉันรักเธอ
16 กันยายน 2546 11:17 น.
Mercury
คืนหนึ่งในฤดูฝน
ผู้หญิงหนึ่งคนที่ยืนร้องไห้
ผู้ชายคนนั้นหันหลังและเดินจากไป
กับสายฝนที่โปรยปรายจนลับสายตา
แม้ฝนจะซา แต่น้ำตายังคงไหล
เปียกปอนและอ่อนไหว ราวคนไร้ค่า
ผู้หญิงคนเก่าที่เจ้าน้ำตา
ไร้เรี่ยวแรงและอ่อนล้าเกินกว่าใคร
จดจำเอาไว้ว่าเขาจะไม่กลับมา
แม้จะร้องไห้เสียน้ำตาไปสักเท่าไหร่
ผู้หญิงคนนั้นที่หนาวสั่นและปวดใจ
คือฉันคนนี้ที่เขาจากไป ในคืนฝนพรำ
15 กันยายน 2546 16:49 น.
Mercury
แล้วเธอก็กลับมา
เพื่อทวงคำสัญญาเก่า-เก่า
ถามหาความเป็นไปได้-ในความเป็นเรา
ที่บัดนี้มีเพียงความว่างเปล่าและเฉยชา
แล้วเธอยังต้องการอะไร
จากคนที่ครั้งหนึ่งเธอไม่เห็นคุณค่า
ไม่ว่าคำว่า รัก หรือว่า คำสัญญา
เธอก็ไม่มีสิทธิ์แม้จะคิดว่า เราเคยรักกัน
คำสัญญาคงจะมีความหมาย
สำหรับคนที่รักษามันไว้ได้เท่านั้น
เธอไม่ใช่หรือ คือคนที่มองห้ามมัน
แล้วจะมาเรียกร้องจากฉัน มันสายไป
11 กันยายน 2546 13:02 น.
Mercury
ฉันไม่เป็นอะไรจริง-จริง
คนกำลังจะโดนทิ้งก็เป็นแบบนี้
ไม่รู้จะหาคำพูดใด แทนความรู้สึกในใจที่มี
มีเพียงน้ำตาหยดนี้ มาอธิบาย
คงใช่ซินะ ฉันมันอ่อนแอ
จึงได้พ่ายแพ้กับอะไรง่าย-ง่าย
เอะอะก็เจ้าน้ำตา ช่างน่าอาย
จะให้ทำยังไงได้ ก็คนมันเสียใจจริง-จริง
หน้าส่วนตัว
1606
