31 กรกฎาคม 2546 12:47 น.
Mercury
รู้ดีว่าไม่มีทาง
ครอบครองพื้นที่กลางใจเธอได้
เขาคนนั้นที่เธอคงมั่นเกินกว่าใคร
ฉันคงแทนเขาไม่ได้เลยคนดี
ฉันคนนี้ก็ดีแต่รักเธอ
ไม่อาจไปเผยอให้มากกว่านี้
คงทำได้แค่รักเธอเท่าที่ใจมี
ไม่ได้มาเพื่อแทนที่-ฉันรู้ดีแก่ใจ
31 กรกฎาคม 2546 12:45 น.
Mercury
อยู่เพียงลำพังอย่างที่เคยเป็น
ฟ้าที่เห็นก็ยังเป็นเช่นวันเก่า
ไม่ว่าวันไหนหรือวันนี้ก็มีแค่เรา
ตัว/ใจ/เงาเท่านั้น....ที่ฉันมี
จนเมื่อเธอนั้นได้ผ่านเข้ามา
คืนวันที่เคยไร้ค่าก่อนหน้านี้
กลายเป็นวันที่สดใสเท่าที่ใจเคยมี
ยอมรับเลยคนดี ว่าเป็นเพราะเธอ
ที่เข้ามาวุ่นวายให้ใจหวั่น
คนที่เคยคงมั่นยังหวั่นไหว
ฟ้าวันนี้ที่ฉันเห็นเช่นเปลี่ยนไป
เพราะมีเธอเติมความหมายให้คืนและวัน...
30 กรกฎาคม 2546 22:37 น.
Mercury
เส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบ
การมองเธอในภาพลบนั้นปวดร้าว
ทั้งที่ใจหวังไว้ให้รักยืนยาว
กลับจบลงที่เรื่องราวบนความไม่เข้าใจ....
รู้แก่ใจว่าไม่มีวันเกลียดเธอ
แต่ความจริงที่เจอก็ปฏิเสธไม่ได้
เขาอ่อนแอเกินกว่าที่เธอจะกล้าทำให้เสียใจ
ความอธิบายง่ายๆที่เธอให้ก่อนจากลา
เมื่อความสัมพันธ์มาถึงทางตันเช่นนี้
คงไม่มีทางออกใดที่ดีไปกว่า
เธอเลือกเขา-และจากไป-แล้วทิ้งฉันไว้-กับน้ำตา
และหวังเป็นอย่างยิ่งว่า เราจะไม่กลับมาพบกัน
29 กรกฎาคม 2546 18:49 น.
Mercury
ปิดประตูลงกลอน
ข่มตานอนก็ยังไม่หลับ
1 1000 ฉันก็นับ
ทำไมจึงหลับไม่ลงสักที
เหม่อมองเพดานก็พาลจะร้องไห้
ทำไมหนอทำไมเป็นไปได้ขนาดนี้
แค่คน-คน นั้นจากไปไม่ใยดี
จะเป็นจะตายทันทีเลยหรือเรา
เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รู้
แต่ที่ก้องอยู่คือคำของเขา
ต่อจากนี้ไปไม่มีคำว่าเรา
มันปวดมันร้าวจนมีน้ำตา
เช้าของอีกวันที่ฉันเหงา
ค่ำคืนที่ปวดร้าวยังวนมาหา
จะผ่านคืนนี้ไปอย่างไร้ค่า
เผื่อว่าวันใหม่จะหายทรมาน
29 กรกฎาคม 2546 18:40 น.
Mercury
ในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น
และสัมผัสที่เคยคุ้นเช่นนี้
จะตัดใจจากไปอย่างไรดี
ก่อนแสงแห่งวันพรุ่งนี้จะกลับมา
ถ้อยคำพร่ำรำพันนั้นอ่อนหวาน
นานเท่านานที่หัวใจนั้นใฝ่หา
อยากอยู่เคียงใกล้ในทุกเวลา
ใต้แสงจันทร์อันเจิดจ้า-ฟ้าเกลื่อนดาว
ฟังนะฟังเสียงแผ่วบางจากหัวใจ
แต่ไม่รู้เธอจะได้ยินหรือเปล่า
คำว่ารัก ที่ฝากไว้ใต้ฟ้าพราว
แม้เหน็บหนาวยังอุ่นไอเมื่อใกล้เธอ
หน้าส่วนตัว
1958
