1 กุมภาพันธ์ 2549 18:33 น.
Mr.yoda
แม้คนเราเกิดมามีปมด้อย
แต่อย่าเพิ่งท้อถอยวาสนา
ล้มแล้วลุกฮึดสู้สุดยิบตา
แล้วรักษาความเป็นยอดผู้ฝ่าฟัน
บางคนเคยแพ้พ่ายมาตลอด
หรือเจอมารพามอดม้วยภัยมหันต์
หรือคบคนเลวแล้วพาตัวหมดกัน
หรืออีกพันความทุกข์เพราะชะตา
ทุกวันนี้ชาติเรานั้นมอดม้วย
มีคนซวยฆ่าตัวตายกันหลายหน
เหตุเพราะว่าแพ้ชะตาน่าสัปดน
เราจะจนเพราะชะตาของเราขาด
แม้คนเราเกิดมามีปมด้อย
แต่ห้ามถอยกับชะตาเป็นอันขาด
จงลุกขึ้นสู้ต่อไปอย่าขี้ขลาด
แล้ววางมาดผู้ชนะชะตาเอย
1 กุมภาพันธ์ 2549 18:22 น.
Mr.yoda
เราสองมีความรัก ด้วยกัน
เราต่างก็ผูกพัน กลมเกลียว
แต่อยู่แค่เดี๋ยวเดียว ทอดทิ้ง ลงคอ
อีกไม่ยอมแลเหลียว หนีไปไม่สน
1 กุมภาพันธ์ 2549 18:17 น.
Mr.yoda
เรื่องของรักไม่รู้จักว่าเป็นไง
รู้แต่เรื่องหัวใจต้องมาก่อน
ส่วนเรื่องเรียนเขียนไปคิดเป็นตอนตอน
เลยแต่งกลอนเกี่ยวกับรักให้สุดมัน
เรื่องของรักคือเรื่องที่หวานชื่น
ส่วนเรื่องอื่นล้วนแต่ไม่สำคัญ
เรื่องหัวใจคือเรื่องที่สดใสนั้น
อาจเป็นเรื่องเพ้อฝันใครบางคน
ใครใคร่มองมุมรักหักอย่างไร
ก็แล้วแต่หัวใจของปวงชน
ใครเห็นรักเป็นอย่างไรแล้วแต่ตน
ใครคิดค้นมุมรักดีก็ดีใจ
1 กุมภาพันธ์ 2549 18:09 น.
Mr.yoda
ข้อสอบในวันนี้ ดูดีดีก็หนักหนา
ยิ่งเป็นหลายวิชา ก็แทบบ้าและสิ้นลม
บางคนก็ปวดหัว เหมือนไปมั่วกินยาขม
บางคนเหมือนแทบจม เพราะก้มหน้าทำมันยาก
ทำได้หรือไม่ได้ อยู่ที่ใจเราต่างหาก
หวังถูกให้มากมาก แต่ไม่อยากอ่านตำรา
กลับตัวเสียใหม่เถิด เดี๋ยวเตลิดปวดชีวา
หมั่นอ่านเคล็ดวิชา เป็นคาถาศักดิ์สิทธิ์เอย
31 มกราคม 2549 19:34 น.
Mr.yoda
งานวันเกิดยิ่งใหญ่ใครคนนั้น
ฉลองกันในกลุ่มผู้ลุ่มหลง
หลงลาภยศสรรเสริญเพลินทะนง
วันเกิดส่งชีพสั้นเร่งวันตาย
อีกมุมหนึ่งซึ่งเหงาน่าเศร้าแท้
หญิงแก่แก่นั่งหงอยและคอยหาย
โอ้ . . . วันนั้นเป็นวันอันตราย
แม่คลอดสายโลหิตแทบปลิดชนม์
วันเกิดลูกเกือบคล้ายวันตายแม่
เจ็บท้องแท้เท่าไหร่มิได้บ่น
กว่าอุ้มท้องกว่าจะคลอดรอดเป็นคน
เติบโตจนบัดนี้นี่เพราะใคร
แม่เจ็บเจียนขาดใจในวันนั้น
กลับเป็นวันลุกฉลองกับผ่องใส
ได้ขีวิตแล้วก็หลงระเริงใจ
ลืมผู้ให้ชีวิตอนิจจา
ไฉนจึงเรียกกันว่า"วันเกิด"
วันผู้ให้กำเนิดจะถูกกว่า
คำอวยพรที่เขียนควรเปลี่ยนมา
ให้มารดาคุณเป็นสุขจึงถูกแท้
เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดหนา
ควรที่จะคุกเข่ากราบเท้าแม่
ระลึกถึงพระคุณอบอุ่นแท้
อย่ามัวแต่จัดงานประจานตัว
หน้าส่วนตัว
1029
