
อันความรักที่สุดแสนจะอ่อนหวาน
มันช่างดุจวิญญาณที่สดใส
ความรักนี้ที่มีอยู่ทั้งหัวใจ
ช่างแสนสุดอาลัยถวิลหา
แต่ตอนนี้เดิมทีที่หวานชื่น
กลับขมขื่นเพราะเหตุแม่ยอดยา
เธอมองหน้าแล้วพูดเป็นแต่จากลา
โอ้ชีวาของฉันนั้นแทบมลาย
พี่ขอร้องกลับมาเถิดแม่คุณหนอ
เดี๋ยวใจพ่อจะเจ็บป่วยจนสลาย
กลับมาเถิดยอดรักหญิงคู่กาย
มาร่วมวันคล้ายครบรอบสองเราเอย

สวัสดีที่รัก
อยากรู้จักเธอจริงหนา
อยากให้เธอช่วยมา
เป็นแก้วตาในใจฉัน
คิดถึงแม้ราตรี
มีแต่หน้าเธอทุกวัน
อยากเก็บไปนอนฝัน
ให้มันได้รักสมปอง
เธอสวยและเซ็กซี่
ดูดีดีก็น่ามอง
ตาฉันมันจับจ้อง
ถึงห้องใจของเธอเอย

ได้พบสบตาก็เจอหน้าเธอ
หลงละเมอเซซวนชวนหลับฟัง
รอคอยเธอหวังสิ่งหนึ่งทุกทุกวัน
สิ่งหนึ่งนั้นคือการบอกว่ารักเธอ
อยากบอกให้รู้ว่าฉันชอบเธอ
หัวใจฉันเผลอรักเธอเข้าเต็มทรวง
อยากได้เธอนั้นมาเป็นคู่ควง
คนทั้งปวงยังไม่เท่ากับเธอเอย

อันคารมคมคายคล้ายใบมีด
ล้วนคมกรีดจิตใจในก้นบึ้ง
วลีนี้มีหมู่ปราชญ์ฉลาดถึง
ต่างคำนึงไตร่ตรองก่อนพูดที
บางคนนั้นพูดมากปากปราศัย
แต่จิตใจน้ำเน่ายังเรียกพี่
ดีแต่พูดให้มัวหมองมืดราคี
น่าอัปปรีย์เป็นที่น่าเวทนา
หรืออีกคนพูดดีศรีแก่ตัว
มิหมองมัวชั่วร้ายจริงจริงหนา
คนเช่นนี้น่าคบและพึ่งพา
น่าคบหาจะพาตนเป็นคนดี
เรามาเถิดมาพูดดีเป็นศรีตัว
เลิกพูดชั่วมัวหมองเถิดน้องพี่
มาคุยกันด้วยวาจาและพาที
เพื่อพวกเราเปรมปรีดิ์ฉันท์มิตรเอย

ตนเตือนตนเตือนไว้ให้พ้นผิด
ตนเตือนจิตตนได้ใครจะเหมือน
ตนเตือนตนไม่ได้ใครจะเตือน
ตนแชเชือนใครจะช่วยก็ป่วยการ