22 กุมภาพันธ์ 2550 17:51 น.
Niramai
โยนมันทิ้งไปเสียดีกว่า...วันเวลาเก่า-เก่า
เธอจะเอาสาระอะไร กับใครคนนี้
ไม่ว่าจะเป็นเยื่อใย ในความรู้สึกดี-ดี
มันจะมีความหมายใดในวันจากลา
ยึดยื้อยืดเยื้อไปเพื่ออะไร
ก็เมื่อใจทั้งใจเธอก็รู้ว่า
ควรปล่อยมือจากกัน...เพราะมันถึงเวลา
ถือซะว่า เป็นครั้งสุดท้าย...ที่จะได้ทำเพื่อกัน
ซื้อเวลาปวดใจทำไมกันเล่า
ระหว่างเรา...คงหยุดหัวใจ...เอาไว้ตรงนั้น
ถึงเวลาเกมส์โอเวอร์ เมื่อฉันและเธอต้องจบกัน
เพียงหันหลังแล้วจากลา ก็น่าจะพอ
อย่าร้องไห้ล่ะ.....
ลูกผู้ชายเขาไม่ทำกันหรอกนะ ถือว่า....ฉันขอ
เก็บฉันไว้เพื่ออะไร....เมื่อหมดใจคงไม่ต้องรั้งรอ
เป็นคำขอสุดท้าย......อย่าติดค้างอะไรต่อกันอีกเลย
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
21 กุมภาพันธ์ 2550 19:07 น.
Niramai
ถ้าเธอถามหา....ความเป็นหนึ่งเดียว
ในเศษหนึ่งส่วนเสี้ยวของความแตกต่าง
ฉันจึงให้เธอได้...เพียงความ เป็นกลาง
เพราะในความแตกต่าง คือ ความงดงาม
.
.
ถ้าเธอถามหา.....ความ จริงใจ
ภายใต้หน้ากากแห่งความเลวร้ายหยาบหยาม
ฉันคงให้เธอได้เพียงเงาของจันทร์ฉายในผืนน้ำ
ที่สะท้อนความงดงามในตัวของมัน
.
.
ถ้าเธอถามหา....คำว่า รักแท้
ในห้วงกระแสสังคมที่แปรผัน
หัวใจยังแกว่งไกว...ไปตามแรงแห่งความต้องการ
รักแท้..ที่เธอเรียกขาน...คงตามหาไปแสนนานเท่าลมหายใจ
.
.
~*~*~*~**~*~*~*~*~*~*~**~*~*
21 กุมภาพันธ์ 2550 17:21 น.
Niramai
เมื่อพรุ่งนี้ไม่ได้มีไว้เพื่อเรา
เหลือเพียงความว่างเปล่าอยู่ตรงหน้า
ความสัมพันธ์ที่ร้าวรานและด้านชา
การเข้ามาของคนใหม่..ก็ทำให้อะไร-อะไรไม่เหมือนเคย
จับมือเธอครั้งใด ก็เหมือนไม่ใช่ใครคนเก่า
ระหว่างเราในวันนี้มีแต่ชาเฉย
รักที่ไร้การใส่ใจ...กับการเป็นใครที่เธอละเลย
เหมือนไม่เคยมีกันและกัน...เมื่อเธอเอาใจไปผูกพันไว้กับใคร
แสงตะวันของวันพรุ่งนี้ ...คงไม่ได้มีไว้เพื่อฉัน
มีเพียงความเงียบงันอันโหดร้าย
การตัดสินใจของคนหนึ่งคน อยู่บนเหตุผลของอีกคนที่ปวดใจ
เมื่อคำว่า คนที่ใช่ ไม่ได้หมายถึงฉันอีกต่อไป...คนดี
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
20 กุมภาพันธ์ 2550 19:14 น.
Niramai
เชื่อเถอะว่า.....ฉันจะไม่เป็นไร
อย่าทำเหมือนฉันดูอ่อนไหว....ขนาดนั้น
อย่าห่วงนักเลย ...แม้เราจะเคยได้ชื่อว่ารักกัน
พ้นพรุ่งนี้แล้วเธอกับฉัน...ก็เป็นแค่คนรู้จักกัน...คนนึง
อย่าทำหน้าตาเหมือนกับว่าเธอห่วงใย
กลัวหัวใจจะแปลความหมายเป็นลึกซึ้ง
พอเถอะ...พอที..ความรู้สึกดี-ดีที่มีให้เพียงครึ่ง
เมื่อไม่ได้เป็นที่หนึ่ง...ก็อย่ามาฉุดดึงฉันด้วยเยื่อใย
หันหลังแล้วจากลา.
อย่าสนใจถึงแม้ว่าฉันจะร้องไห้
ก็แค่การแสดงออกของคนปวดใจ
แต่เชื่อเถอะนะว่าต่อไป...เธอจะไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้ฉันมีน้ำตา
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
19 กุมภาพันธ์ 2550 17:51 น.
Niramai
มือขวาที่ไร้ความหมาย...กับมือซ้ายที่ไร้ไออุ่น
ในฐานะของคนเคยคุ้นที่ไร้คุณค่า
ไม่มีทางให้ร่วมเดิน เป็นส่วนเกินที่เธอเย็นชา
จะเก็บมือไว้เช็ดน้ำตา ถ้าที่แล้วมา...เธอหมดใจ
เป็นเหมือนคนแปลกหน้า...ที่รู้จักกันมาทั้งชีวิต
จากคนเคยสนิท....ที่หมดความหมาย
เหมือนสายน้ำไม่ไหลคืน...เมื่อไม่รักก็อย่าฝืนอีกต่อไป
ประโยชน์อะไร...เมื่อไม่มีใจ ก็ไม่มีทาง....
คนที่รักร้างไกลอาจเจ็บไปไม่นาน
อยู่กับคนไม่รักกันยิ่งใกล้ยิ่งห่าง
เหมือนเดินมาจนสุดท้ายที่ปลายทาง
สายสัมพันธ์ที่แผ่วบางจึงร้างลา
หน้าส่วนตัว
1102
