30 มีนาคม 2550 18:25 น.
Niramai
สุดปลายมือจะเอื้อมคว้า
สุดปัญญาจะคว้าไขว่
สุดแรงรักเกินหักใจ
สุดแรงกายจะใกล้เธอ
ไม่มีคำใดในวันเลิกลา
มีเพียงน้ำตาที่รินล้นเอ่อ
ไม่เคยมีคำว่า รัก จากปากเธอ
มีเพียงฉันที่พร่ำเพ้ออยู่ลำพัง
ควรหรือไร...รักเธอไป-ได้ช้ำกลับมา
อย่านำพาสิ่งใดในความหลัง
เพียงครั้งหนึ่งของหัวใจที่ใกล้พัง
อย่าคิดหวังร้องเล่าให้เขากลับคืน
7 มีนาคม 2550 19:36 น.
Niramai
มันคงเลยเวลาที่จะมาบอกว่า เธอรักฉัน
เมื่อการใส่ใจกันและกันไม่เคยมีความหมาย
ทำไมคนเราต้องมาเห็นคุณค่า...ต่อเมื่อเวลาที่สูญเสียกันไป
ทำไมมาบอกว่าเสียใจ...ในวันที่สายเกินไปทุกที
เพราะรอคำคำนั้นมานานจนท้อ
มันเกินใจจะรั้งรอแล้วต่อจากนี้
การตัดใจจากลาน่าจะเป็นคำตอบที่ดี
แล้วจะมาบอกรักกันตอนนี้...มันสายเกินไป
หยุดเถอะนะ ......หยุดหลอกตัวเองเสียที
ถ้าความรู้สึกที่เธอมีมันไม่ใช่
อย่าพูดคำว่า รัก ให้มันง่ายดาย
กลายเป็น คำมักง่าย ที่ไร้ราคา
มันคงหมดเวลาที่จะมาบอกว่า เธอเสียใจ
และคงไม่ช่วยให้ฉันมีคุณค่า
น้ำตาที่เสียไปกับความเสียใจที่ได้มา
เธอจะซื้อวันเวลา...ที่ฉันทุ่มเทเพื่อคนไร้ค่าเช่นเธออย่างไร
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~~*~*
1 มีนาคม 2550 12:01 น.
Niramai
นัดมาเจอกันร้านเดิมที่เก่า
บรรยายกาศในนั้นมันปวดร้าวอย่างช่วยไม่ได้
แต่เธอก็ดีที่ยังมีแก่ใจ
ส่งยิ้มฝืน-ฝืนแบบคนอื่นคนไกลมาให้กัน
ขอโทษทีนะที่นัดออกมาอย่างนี้
คนของเธอคงไม่ยินดีกับเรื่องแบบนั้น
ในฐานะของ เพื่อนเก่า ที่ร้าวร้าน
ก็ทำให้ฉันทรมานมากมายกว่าใคร
เพราะความคิดในหัวใจมันไม่มีเสียง
จะส่งสำเนียงสื่อสารกันแบบไหน
เธอคงไม่รู้ว่า ลึกลึกแล้วน้ำตาฉันตกข้างใน
เลิกได้-แต่ลืมไม่ได้ ฉันจะทำยังไงดี
ฉันคงดูไม่ดีเท่าไร ขอใจอย่าถือสา
และถ้าเห็นน้ำตาฉันในวันนี้
ไม่ได้ตั้งใจให้เธอรู้สึกไม่ดี
เพียงห้ามน้ำตาไม่ได้ทุกที ที่เห็นหน้ากัน...
เสียงที่ยังดังอยู่ในหัวใจ
มันเรียกร้องบอกว่า อย่าไปจากฉัน
แต่มันก็สายเมื่อยืนอยู่ที่ปลายสุดของความสัมพันธ์
ได้แต่ปล่อยเธอไปจากกัน...
....................แล้วเก็บความร้าวรานเอาไว้เหมือนเคย
*~*~*~*~*~*~**~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
หน้าส่วนตัว
1284
