27 กุมภาพันธ์ 2550 22:37 น.
Niramai
วันใดที่ใจเธอสับสน
ยังมีใครหนึ่งคนคอยอยู่ตรงนี้
มีที่ว่างตรงหน้าตัก พร้อมกับความรักและหวังดี
เท่าที่มนุษย์คนหนึ่งจะมี ให้สักคนที่รักจนหมดใจ
วันใดที่ใจเธออ่อนล้า
ไร้ซึ่งใครนำพาจะคว้าไขว่
โดดเดี่ยวอ้างว้างบนหนทางมองไม่เห็นใคร
หันกลับมามองตรงนี้ดีไหม มีฉันนี่ไงที่ยังเฝ้ารอ
เพียงแต่เธอจะหันมาหากันสักหน่อย
อย่างน้อย-น้อยในวันใดที่ใจท้อ
จะคอยเป็นกำลังใจไม่รั้งรอ
เพียงเท่านี้คือสิ่งที่ขอและพอใจ
เพียงเธอจะคิดถึงกันสักครั้ง
เพียงเสี้ยวนาทีก็ยังหวังจากเธอได้ไหม
คนเล็กเล็กตรงนี้จะไม่ขอสิ่งใด
ความสุขของเธอคือความหมาย
..................ของการมีชีวิตต่อไปของใครอีกคน
27 กุมภาพันธ์ 2550 12:47 น.
Niramai
อย่าฝืน.. อย่าทน
รักไม่ใช่การบังคับใจคนให้เกิดขึ้นได้
แค่ต้องยอมรับก็เท่านั้น...เพื่ออยู่กับมันต่อไป
ถ้าต้องเจ็บก็ช่วยไม่ได้....เพราะถึงยังไงคงมีสักวัน
ถ้าความพยายามที่ฉันมี...ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น
การทนฝืนของเธอ...มันดีแล้วเหรอที่จะเป็นแบบนั้น
อย่าเอาความสุขทั้งชีวิต แลกกับความรู้สึกผิดที่มีต่อกัน
จะเป็นบาปติดตัวฉันไปแสนนาน
คนแบบฉันมันก็แบบนี้
ทั้งที่ไม่ใช่คนดีอะไรอย่างนั้น
แต่การต้องอยู่กับคนหนึ่งคนที่ไม่รักกัน
ชีวิตแบบนั้น มันทรมาน
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
26 กุมภาพันธ์ 2550 22:10 น.
Niramai
หลับตาลง......ยังคงรู้สึก
หนาวลึก-ลึกอยู่ในใจคนไร้ค่า
ด้วยความรัก มาพัดพราก และจากลา
ฉันจึงหนาวน้ำตา ด้วยอาลัย...
สัมผัสแผ่วผ่านผิวระลิ่วลม
สอดผสมเสียงสะอื้นคืนหม่นไหม้
หยดน้ำค้างยังพร่างพราวยิ่งหนาวใจ
สุดอาวรณ์ทอดถอนใจให้คำนึง
รักลอยลมลอยไกลไปไหนหนอ
ปล่อยฉันท้อทดใจไร้ที่พึ่ง
ยามเมื่อรักจากลาพาพรั่นพรึง
เพียงนึกถึงความเปลี่ยวเหงา ยังร้าวรอน
หมดแล้ว..คืนและวันจะผันต่อ
ยิ่งรั้งรอ....ยิ่งปวดร้าวกว่าเก่าก่อน
ไม่อาจหวังสิ่งใดในความไม่แน่นอน
แม้ไม่อาจย้อนหัวใจกลับไปเหมือนเดิม
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*--*-*-
26 กุมภาพันธ์ 2550 07:47 น.
Niramai
ได้ยินเสียงหัวใจที่อ่อนล้า
มันแปร่งปร่าอยู่ลึก-ลึก...รู้สึกได้
ถามหัวใจอีกครั้ง...ว่ายังเต้นต่อก็เพราะใคร
ทั้งที่ไร้เรี่ยวแรง...แห่งกำลัง
I believe...คำนั้น
เธอบอกกับฉันเหมือนเป็นความหวัง
Believe in yourselfอีกครั้ง
อย่าปล่อยให้ความหวัง
...............เป็นเพียงความรู้สึกที่ไร้พลังอีกต่อไป
Trust in me
เธอเอ่ยคำ-คำนี้และบีบมือฉันไว้
เหมือนเป็นคำสัญญาว่าเธอจะมาหาฉันก่อนใคร
และจะเป็นคนสุดท้ายที่ไปจากกัน
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
23 กุมภาพันธ์ 2550 11:14 น.
Niramai
เกิดมาบนผืนดินเดียวกัน
ใช้พื้นที่บนหนทางฝัน....ที่แตกต่าง
ผลลัพธ์สุดท้าย...ที่ปลายทาง
ก็เหลือเพียง...ความว่าง...ดั่งนิทรา
.
.
เกิดมาใต้ฟ้าเดียวกัน
เส้นทางชีวิตยังเหหันโหยหา
คว้าและไขว่...ทุกอย่างดั่งใจ....ให้ได้มา
สุดท้ายเมื่อไร้ซึ่งวิญญา...
...............ความว่างเปล่า....ก็กลับเข้ามาชั่วนิจนิรันดร์
.
.
เกิดมาร่วมใช้...ลมหายใจ...เพื่อนเอย
ใยละเลยการเจือจาน..ด้วยการแข่งขัน
ยื้อแย่งเข่นฆ่า....สุดท้ายของชีวา หาได้ต่างกัน
ความว่างเปล่าชั่วกัปกัลป์...
.............. คือปลายทางที่เรานั้นจะร่วมเดิน
.
.
หน้าส่วนตัว
1861
