ถ้าความรักถักคิดถึงซึ้งห่วงหา
ยอมรับว่าใจคนเหงาเศร้าเสมอ
มีน้ำตาหล่อเลี้ยงเคียงปรนเปรอ
ยืนมองเหม่อแลจ้องท้องฟ้าไกล
ตะวันดับลับลาฟ้าก็มืด
ใบหน้าฝืดรอยยิ้มพิมพ์สดใส
ตะวันเลื่อนเยือนฟ้าอีกคราใด
รอยยิ้มใหม่ก็ยังเศร้าเหงาเหมือนเดิม.
15 เมษายน 2550 18:20 น. - comment id 683114
มาเป็นเพื่อน..ในยามเหงานะคะ...คิดถึง..ซึ้ง..ห่วงหา..นะคะ..

15 เมษายน 2550 18:45 น. - comment id 683122
ขอบคุณค่ะคุณราชิกา

15 เมษายน 2550 18:55 น. - comment id 683127
ไม่เหงาค่ะ..ไม่เอาๆๆ...มาเป็นเพื่อนแล้วค่ะ..

15 เมษายน 2550 21:31 น. - comment id 683161
ขอบคุณค่ะคุณกุหลาบขาว

15 เมษายน 2550 21:52 น. - comment id 683172
อารมณ์เดียวกันเลยค่ะเหงาเศร้าคิดถึงใครบางคน

15 เมษายน 2550 22:19 น. - comment id 683186
ในบางครั้งความคิดถึงคะนึงหา กลับไร้ค่าในความคิดของจิตหนึ่ง ด้วยหมดเยื่อสิ้นใยใจรักจึง ไม่ลึกซึ้งความอาทรดังก่อนเป็น บางครั้งบางครา ความห่วงใยก็ไร้ค่า ไม่น่าจดจำสำหรับใครบางคนซะแล้วนี่ซิ จะทำไงดีนะนางฟ้า

15 เมษายน 2550 22:48 น. - comment id 683209
ใช่เลยค่ะคุณเฌอมาลย์ ความเหงามันเข้ามาทางประตูหัวใจถ้าเราเผลอนะคะ
แต่อย่าบ่อยมันไม่ดี
คุณปราณรวีขานางฟ้าก็ตกที่นั่งเดียวกันเลย...ม่ะรู้จะทำยังไง
