หน้าส่วนตัว
ความรักเหมือนโรคา บันดาลตาให้มืดมน
ไม่ยินและไม่ยล อุปสรรคใดใด
ความรักเหมือนโคถึก กำลังคึกผิขังไว้
ก็โลดออกจากคอกไป บ ยอมอยู่ ณ ที่ขัง
ถึงหากจะผูกไว้ ก็ดึงไปด้วยกำลัง
ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง บ หวนคิดถึงเจ็บกาย
บุญสิตา 28 มิ.ย. 2550 17:32 น. - ID 104227 
10719
2
0
28 มิถุนายน 2550 17:52 น. - comment id 717204
แพรวชอบตรงนี้ค่ะ ..................
อ้าอะรุณแอร่มระเรื่อรุจี
ประดุจมะโนภิรมระตี ณ แรกรัก!
แสงอะรุณวิโรจน์นะภาประจักษ์
แฉล้มเฉลาและโศภินัก นะฉันใด,
หญิงและชายณะยามระตีอุทัย
สว่าง ณ กลางกะมลละไม ก็ฉันนั้น;
ต่ออีกยาวค่ะ มีคนส่งมาให้อ่านตอนนี้ยังไม่ได้ส่งคืนเจ้าของเลย ชอบมากเหมือนกันค่ะ แม้ทีแรกจะอ่านไม่รู้เรื่องก็ตาม ....
28 มิถุนายน 2550 18:49 น. - comment id 717221
ครับ ไพเราะมากครับ ทั้ง 2 บทเป็นบทพระราชนิพนธ์ ในรัชกาลที่ 6 ครับ
28 มิถุนายน 2550 19:30 น. - comment id 717238
แหม ได้อารมณ์จริง ๆเลยคะ คนจะรักอะไรก็ฉุดไม่อยู่จริง ๆ คะเห็นด้วย
28 มิถุนายน 2550 23:20 น. - comment id 717327
เหมือนบทเรียนที่นู๋เรียนตอนม.6เลยคะ อิอิ อ่านแล้วซึ้งเลยคะ อิอิ
29 มิถุนายน 2550 11:00 น. - comment id 717460
ได้ยินมาตั้งแต่เด็ก คุณยายแกท่องบ่อย ๆ แกอ่านจากหนังสือ คนแก่รุ่นเก่า ๆ ชอบกลอนชุดนี้มาก อิอิ
29 มิถุนายน 2550 18:55 น. - comment id 717647
แหม ยังไม่แก่นะ แต่ชอบมากจริงแหละจ๊ะ ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด