ลมหนาวโบกลมโศกมาอีกคราแล้ว
ไร้วี่แววเสียงนกกาคราฟ้าสาง
สายหมอกโปรยโรยราดูเลือนราง
แสนอ้างว้างหมองหม่นจนเศร้าใจ
เคยสดชื่นกลับสลดแสนทดท้อ
เคยหยอกล้อกลับหมางเมินเกินขานไข
ชาวประชาอาดรูทั่วถิ่นไทย
สะอื้นไห้ใจปวดแปลบแทบพังภินท์
สิ้นพระชนม์สิ้นสมเด็จสิ้นเจ้าฟ้า
คนึงหาอาวรณ์ไหว้ใจถวิล
กราบบังคมอาลัยหาน้ำตาริน
ทั่วแผ่นดินร่ำไห้ใจมลาย
ส่งเสด็จสู่สวรรค์วิมานแก้ว
พริ้งเพลิดแพร้วแวววับลอยลับหาย
พระคุณท่านสถิตย์อยู่มิรู้คลาย
ถวิลถวาย...สมเด็จพระพี่นางกัลยาฯ
ควรมิควรแล้วแต่จะโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม
12 มกราคม 2551 09:41 น. - comment id 810305
รินน้ำตาอาลัยทั้งแผ่นดิน โศกถวิลเพชรพสุธาลาสู่สวรรค์ กรานศิระอธิษฐานจิตตราบชั่วกัลป์ จงน้อมนำพระองค์เสด็จสู่นิรันดร์นิรพานค่ะ เทิดไว้เหนือดวงชีวันทุกชาวไทยในแผ่นดินธรรม แผ่นดินทองค่ะ ที่จักตราจำพระเมตตา กรุณาธิคุณ ไปตราบชีวิตจะหาไม่

12 มกราคม 2551 11:23 น. - comment id 810339
คุณพุดพัดชาครับ งดงามมากครับสำหรับร้อยเรียงอัขรา..ครับในฐานพสกนิกรของพระองค์ท่าน...รู้สึกสำนึกรักอาลัยตราไว้ในดวงจิตครับ
