วันนี้แล้วแก้วตาขอลาก่อน จะจากจรแรมไปถึงไกลห่าง เฉพาะหน้าที่จำเป็นไม่เว้นวาง สุดจะอ้างคว้างจัดอนิจจัง ตื่นแต่เช้าเฝ้ารอเวลาจาก จะขอฝากดวงใจไว้ข้างหลัง จะจากแล้วแก้วตาพะว้าพะวัง จะฝากฝังฝากไว้กับใครดี จะฝากฟ้าฝากดินไม่สิ้นห่วง กลัวจะลวงลอบกล้ำให้ช้ำศรี จะฝากลมดมดอมหอมแก้มที โอ้ครั้งนี้พี่หมองนองน้ำตา หรือจะฝากเทพไท้ในสวรรค์ ฝากตะวันจันทร์เจ้าเฝ้าเหลียวหา ก็กลัวถูกภูติผีปีศาจมา ลักลอบพาหนีห่างไม่วางใจ อยากจะมีมนต์ขลังดังคาถา เสกแก้วตามาแทนเป็นแหวนใส่ สวมสนิทติดตัวไม่กลัวใคร อยู่ที่ไหนใกล้กัน..นิรันดร .................................................... คุณพ่อสำเนียง รามดิลก (บิดาไหมแก้วสีฟ้าคราม) : ประพันธ์ไว้เมื่อ ท่านอายุประมาน 20-23 ปี ปัจจุบันท่านอายุ 73 ปี
 
							
						
						6 มิถุนายน 2551 18:20 น. - comment id 858112
แวะมาอ่านด้วยคนค่ะคุณไหมฯ
สวัสดีวันฝนตกหนักอีกวันค่ะ ระวังสุขภาพกันด้วยนะคะ

สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่

 
							
						
						6 มิถุนายน 2551 20:15 น. - comment id 858164
หวัดดีจ๊ะน้องนิจ หายไปตั้งหลายวันพี่เป็นห่วงจังเลย ไม่สบายหรือเปล่าคะ หรือติดภาระกิจ กลอนของของพ่อเพราะจังเลยค่ะ

 
							
						
						6 มิถุนายน 2551 21:21 น. - comment id 858209
พ่อเขียนได้อารมร์ทีเดียวครับ....แสดงว่าช่วง นั้นพ่ออินเลิฟสุดๆ..เลยเชียวแหละ.... อิอิ..บอกพ่อด้วยว่าฝากฝันก็แล้วกัน...จะรักษษ ไว้ให้... แต่น่าแปลก...อยากให้เป็นแหวนแทนที่เป็นสร้อย ซึ่งคนทั่วไปนิยมกัน...

 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 01:03 น. - comment id 858284
มาเยี่ยมตอนดึก ครับ

 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 06:20 น. - comment id 858308
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นค่ะ มิน่าถึงว่า คุณไหมแก้วสีฟ้าครามเก่งเหมือนใคร เหมือนคุณพ่อนะเอง คุณพ่อคงสบายดีนะคะ 36%

 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 07:26 น. - comment id 858325
น่ารักดีน้อ คุณไหมแก้ว เก็บรักษาผลงานคุณพ่อ ไว้ชื่นชม และสืบทอดต่อไป

 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 07:47 น. - comment id 858332
โห กลอนบทนี้มีอายุประมาณ 50 ปีเลยน่ะครับ ผู้เก็บคงประทับใจ ในบทกลอนนี้ ผู้อ่านก็ทราบซึ้งครับ
อยากอ่านอีกจัง มาลงเรื่อยๆ น่ะครับ อ้อ ฝากกราบคุณพ่อด้วย บอกว่า ชื่นชมผลงานท่านครับ

 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 08:26 น. - comment id 858352
จะกล้าสวมแหวนไหมเนี่ย เสกแก้วตามาเป็นแหวนนี่คงหนักน่าดูเลยนะคะ แวะมาแซวค่ะ คุณพ่อคุณลูก เขียนกลอนเก่งเหมือนกันเลยนะคะ

 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 09:41 น. - comment id 858380
แด่ คุณโอเลี้ยง
      ขอบคุณค่ะที่เข้ามาปลอบใจให้หายเหงา
      ญามี่  กับ แยมมี่  ใช่คนเดียวกันหรือ
      เปล่าเอ่ย
       



							
							
 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 09:48 น. - comment id 858385
แด่  พี่ดวง
       ติดราชการค่ะ
       สบายดีค่ะพี่
       กลอนของพ่อชิ้นนี้พบว่าสอดอยู่ใน
       สมุดไดอารี่เก่าๆและกระดาษเริ่ม
       ชำรุดแล้ว และเก็บไว้หัวเตียงแม่
       เกรงว่าจะสูญหาย  หรือกลัวว่า
       ลูกหลานบริจาคเตียงให้วัด
       จะติดไปด้วยค่ะจึงรีบขอมาดำเนินการ
       บันทึกในเว็บไทยโพเอ็ม
       ต้องขอบคุณเว็บนี้อย่างมากๆด้วยค่ะ




							
							
 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 10:01 น. - comment id 858393
แด่ คุณฝากฝัน
      คุณพ่อไหมแก้วฯตอนเป็นหนุ่มรูปหล่อ
      มาก  แต่ไม่อนุญาตให้ลงรูป
      กลอนนี้ได้มาจากแม่  อนุญาตให้มาลงได้
      เพราะกระดาษเก่ามากๆแล้ว
      เดี๋ยวจะสูญหายค่ะ
      ยังมีอีกหลายชิ้นแต่ยังไม่อนุญาตค่ะ
      กว่าจะลงผลงานนี้ได้
      ก็ต้องรอลูกชายไหมแก้วฯมาทำให้
      เพราะไม่เก่งคอมฯมากมาย
     ช้าหน่อยค่ะ
     เป็นแหวนซิดี  สวมติดมือตลอด
     เป็นสร้อยเดี๋ยวใส่ เดี๋ยวถอดค่ะ
     



							
							
 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 10:15 น. - comment id 858402
คุณไหมแก้ว กลอนเพราะและเป็นอมตะจังเลยค่ะ เหมือนเป็นสมบัติล้ำค่า ที่คุณพ่อท่านมอบไว้ ด้วยจิตวิญญาณ ทีเดียว

 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 12:43 น. - comment id 858429
แด่ คุณจ่าน้อย
      ดีใจค่ะที่คุณจ่าน้อย
      เข้ามาทักทายเยี่ยมเยียน
      งานยุ่งไหมคะ
      ขอให้มีสุขภาพดีๆค่ะจะได้ชื่นชมผลงานกันและกัน



							
							
 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 12:47 น. - comment id 858430
แด่ อาจารย์เจี๊ยบ
      พี่เจี๊ยบชมมากไปค่ะ  แต่ก็ภูมิใจค่ะ
      และขอขอบคุณที่พี่ให้กำลังใจมาตลอด
      แต่ต้องขอขอบคุณเว็บไทยโพเอ็มอย่างมากๆที่ได้มีโอกาสบันทึกผลงานของครอบครัวเราค่ะ



							
							
 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 12:53 น. - comment id 858431
แด่  คุณกันนาเทวี
      คุณแม่ท่านเก็บไว้ค่ะ
      แต่ผลงานชิ้นนี้คุณแม่บอกว่า
      พ่อไม่ได้เขียนถึงแม่แต่เขียนให้
      กับผู้หญิงคนหนึ่งขณะที่พ่อไปอบรม
      และผู้หญิงคนนั้นเป็นนางพยาบาล
      คงจะสวยค่ะ  และเวลาจากกันตอนอบรม
      จบแล้วก็คงอาลัยเธอประมาณนั้น
      
    



							
							
 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 13:00 น. - comment id 858432
แด่ คุณไร้อันดับ
      กลอนชิ้นนี้มีอายุมากกว่าไหมแก้วฯ
      เสียอีกค่ะ  เพราะเป็นกลอนที่แม่ยังไม่ได้
      แต่งงานกับพ่อเลย  แต่แม่เป็นคน
      ชอบเก็บจดหมายเก่า  รูปภาพเก่าๆไว้
      ถ้าเป็นกลอนพ่อจีบแม่มีค่ะ
      แต่ยังไม่อนูญาตค่ะ คงจะเขินมั้ง
      ต้องรอจังหวะดีๆ
      ขอบคุณค่ะที่ชื่นชมผลงานท่าน
      
      



							
							
 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 13:05 น. - comment id 858433
แด่ คุณเพียงพลิ้ว
      ขอบคุณค่ะคุณเพียงพลิ้ว
      ความหมายลึกซึ้งนะคะเสกเป็นแหวนนี่
      คืออยากให้อยู่ใกล้ชิดตลอดไปน่ะค่ะ
      ป่านนี้ผู้หญิงคนที่พ่อไหมแก้วเขียนกลอนถึง  เขาจะรู้เรื่องหรือเปล่าเนาะ
      และก็คงแก่พอๆกันแล้ว
      



							
							
 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 13:13 น. - comment id 858437
แด่ คุณนิลวรรณ
      เป็นกลอนที่คุณแม่เก็บไว้ค่ะ
      แต่เป็นกลอนที่แม่บอกว่าผู้หญิงในกลอนไม่ใช่แม่ เป็นหญิงที่พ่อไปพบตอนอบรมฯ
      เป็นนางพยาบาล
      และเมื่อจะจากกันคงอาลัยเธอกระมัง
      ป่านนี้คงชราภาพพอๆกับคุณพ่อแล้ว
      กลอนที่พ่อจีบแม่ยังไม่อนุญาต
      แม่คงจะอาย
      แม่เก็บใส่กล่อง
      ไว้อย่างดีค่ะแถมใส่กุญแจอีกแฮะ
      แต่ชิ้นนี้เก็บไว้ในไดอารี่เก่าๆค่ะ
      เลยรีบคว้ามาบันทึกไว้ในเว็บเสียเลย
      ขอบคุณมากๆค่ะที่เป็นกำลังใจมาตลอด
      



							
							
 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 13:46 น. - comment id 858472
แวะมาชื่นชมบทกลอนแห่งความทรงจำค่ะ

 
							
						
						7 มิถุนายน 2551 16:25 น. - comment id 858553
แด่  คุณโคลอน
      ดีใจค่ะที่มาทักทาย
      เป็นบทกลอนที่ต้องขอบคุณ
      เว็บบ้านกลอนที่ได้บันทึกเก็บไว้
      คุณพ่อแก่แล้วท่านทำคอมฯไม่เป็นค่ะ
      เลยต้องดำเนินการให้ค่ะ
     



							
							

