แม้รักมากแค่ไหนฉันก็ต้อง
ฝืนเดินจากมา
ประโยคกล่าวลาเธอคงไม่เห็นว่า
ถูกซ่อนรอยน้ำตาไว้
เธอคงไม่รู้ว่าการบอกลาทั้งยังรัก
มันเจ็บปวดหัวใจ
ภายนอกฉันดูเข้มแข็งยิ่งใหญ่...แต่ลึกลงไป
หัวใจอ่อนแอ
.......................................
ก็แค่อยากให้เธอคิดทบทวน
เวลาที่ผ่านมา
เหตุใดฉันต้องบอกลา
ทั้งน้ำตาแบบนี้
กับประโยคคำถาม ฉันมีค่าแค่ไหน
กับเธอ...คนดี
ให้คิดทบทวนความรักของเธอที่มี
ว่าคนที่รักเธอคนนี้...มีค่าแค่ไหนเธอ
19 มิถุนายน 2551 15:59 น. - comment id 863848
ยังเพราะเหมือนเดิม ไม่ผิดหวัง สมแล้วกับการรอคอย อิอิ

19 มิถุนายน 2551 18:47 น. - comment id 863888
ชอบครับ ดีใจที่ได้อ่าน ความรู้สึกมันโดนใจครับ

20 มิถุนายน 2551 15:58 น. - comment id 864107
ตอบ น้องสุ ขอบคุณนะครับสุ ที่เข้ามาแวะทีกทายกัน รู้สึกดีจัง ที่เขียนกลอนแล้วมีคนอยากอ่าน แล้วจะมาลงกลอนให้อ่านเรี่อยๆนะครับ รักษาสุขภาพด้วย ตอบ คุณยิปซี4 สวัสดีครับ คุณยิปซี ผมแวะเข้าไปแจมกลอน ของคุณด้วยนะครับ ลองเข้าไปอ่านดูจ๊ะ ไม่รู้ว่าชอบรึเปล่า ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันครับ

20 มิถุนายน 2551 16:59 น. - comment id 864120
น้ำตาหนอ จะขอหลั่ง ตาหลับยัง พรั่งพรูสาย เจ็บตรงนี้ ที่บอกไป เจ็บแค่ไหน ต้องบอกเอง

20 มิถุนายน 2551 19:50 น. - comment id 864143
ไม่รู้ว่าถามใคร แต่ถ้าจะให้ตอบแทน คุณมีค่ามาก ของมีค่ามาก บางทีก็ไม่อาเอื้มจะจับต้องหรอกนะค่ะ เพราะมันมีเจ้าของแล้ว
