....กระทบผิวกายแต่ใจสั่น
ไร้สีสันรูปรสและกลิ่นสี
เย็นยะเยือกจับจิตขึ้นทวี
ทุกครั้งที่ลมแห่งเหงาเข้าครอบใจ
ยิ่งเย็นย่ำใกล้ค่ำยิ่งย้ำเจ็บ
ฝืนทนเก็บซ้อนอุราน้ำตาไหล
ทำได้เพียงแหงนมองดาวบนฟ้าไกล
เฝ้าระบายเรียกหารักใครสักคน
เมื่อไรเล่าลมแห่งเหงาเจ้าจะจาก
พัดพาฝากความเศร้าไปให้ไกลพ้น
เก็บความรักหอบไออุ่นมีตัวตน
ให้ได้ยลใครสักคนจนนิรันดิ์
ขอสายลมแห่งเหงาที่เฝ้าพัด
โบกสะบัดพัดวีวจีฉัน
โปรยคำหวานผ่านกวีที่รำพัน
มอบกำนัลแด่รัก...ที่ภักดี
ปล. พรุ้งนี้จะกลับบ้านนอกแล้วครับ ขอสายลมแห่งความเหงาอย่าได้พัดมาในชีวิตเพื่อนๆ ทุกคนมากนัก เพียงแค่รู้สึกเบาๆ ก็พอ
ขอบคุณครับ.......
8 สิงหาคม 2551 16:03 น. - comment id 884025
ขอส่งใจไปบ้านย่านภูธร

8 สิงหาคม 2551 16:16 น. - comment id 884031
ขอบคุณมาก....จริงๆ ครับ คุณกฤตศิลป์ กลับบ้านย่านภูธร หยุดยาว 4 วัน กลับไปหาแม่ จะกลับไปเก็บบรรยากาศดีมาฝากเพื่อนๆ เจอกันอีกทีวันพุทธหน้าครับ "ขอบคุณครับ"

8 สิงหาคม 2551 17:54 น. - comment id 884077
เดินทางโดยสวัสดิภาพครับ

8 สิงหาคม 2551 18:35 น. - comment id 884093
3 ขอบคุณครูกระดาษทราย ผมจะกลับไปเล่าความสุขใจว่าในเมืองใหญ่ยังมีมุมเล็กแสนสงบที่บ้านกลอนหลังนี้อยู่4 คุณเอื้องคำ ผมขอขอบคุณด้วยครับ ยินดีในมิตรภาพ ของเพื่อนกลอนมาก.....

8 สิงหาคม 2551 21:28 น. - comment id 884158
สัมผัสแผ่วผิวกายหลายครั้งครา เกิดความล้าทุกหนจนใจหาย สายลมเหงาพัดผ่านผู้เดียวดาย โลกกลับกลายมืดมนจนเศร้าซึมขอให้เดินทางอย่างปลอดภัย และได้รับความสุขใจกลับมามากๆ นะคะ

9 สิงหาคม 2551 10:43 น. - comment id 884247
เดินทางปลอดภัยครับ
