...แสงระยิบพริบพราย ณ ปลายฟ้า
กระจ่างจ้าเจิดจรัสประภัสสร
เมฆินทร์มองคล้ายนางละคร
ระบำจรร่อนละล่องผ่านผองดาว...
...เคียงชิดเยี่ยงมิตรสนิทนิ่ง
วอนวิงอิงร่างอย่างหนุ่มสาว
ปนแสงแย้งระยับกับเพ็ญพราว
ส่องสกาวราวสีมณีนิล...
...แสงน้อยด้อยกว่ากล้าประชิด
มิเคยเกรงเพ็ญพิศจ้าวฐานถิ่น
ยอมแม้แหลกสลายมลายภินท์
กู้เกียรติกินกลางกาลผ่านเมฆา...
...ล่วงละเมิดเกิดระบอบกรอบกำหนด
กำเนิดพจน์จรดจารผ่านภาษา
เมื่อดวงดาวก้าวล่วงห้วงจันทรา
อ่านอาญาค่าโทษทรชน...
...บัดนี้สืบไปในเบื้องหน้า
ห้ามดาราเปล่งแสงเกินแห่งหน
จงประพฤติตามธรรมเนียมในเขตตน
อย่าล่วงล้นก่นอ้างอย่างจันทรา...
...... สิ่งที่ควรระลึกไว้เสมอ...
๑.ห้ามท้าพระจันทร์เปล่งแสง
๒.ห้ามแสดงความกล้าท้าผู้อื่น
๓.ห้ามเพลิดเพลินเดินป่าท้ากลางคืน
๔.ห้ามข่มขืนฝืนตัวเองให้เกรงกลัว...
6 กุมภาพันธ์ 2552 20:15 น. - comment id 946751
งดงามมากครับใช้ภาษาสละสลวยอ่อนหวาน ควรจัดในลำดับต้นของกวี ผู้ใช้ภาษาได้งดงามครับ
*หมายเหตุ "เมฆินทร์" ที่ถูก ควรใช้ "เมฆิน" นะครับ เพราะเมื่อ เมฆ + อินทร์ (ผู้ยิ่งใหญ่) ความหมายจะเปลี่ยนไป ไม่ใช่เมฆธรรมดาครับ

6 กุมภาพันธ์ 2552 20:17 น. - comment id 946753
สวัสดีค่ะ ไม่เจอเสียตั้งนาน สบายดี? หวังว่ายังคงจำกันได้นะค่ะ

7 กุมภาพันธ์ 2552 13:17 น. - comment id 947040
...... สิ่งที่ควรระลึกไว้เสมอ...
๑.ห้ามท้าพระจันทร์เปล่งแสง
๒.ห้ามแสดงความกล้าท้าผู้อื่น
๓.ห้ามเพลิดเพลินเดินป่าท้ากลางคืน
๔.ห้ามข่มขืนฝืนตัวเองให้เกรงกลัว...
ขอบคุณสิ่งดีๆที่นำมาฝากค่ะ

7 กุมภาพันธ์ 2552 15:49 น. - comment id 947101
สุดยอดครับสวัสดีครับ เพื่อนเก่า..คิดถึงนะครับ
