เยี่ยงนก....อย่างนก...{^_^}

KIRATI

ดั่งดวงหทัย...ในอุ่นแห่งอก...ได้กกได้กอด
แลรักตลอด...เฝ้าพรอดรำพัน...ถึงวันที่หมาย
เปลือกค่อยกะเทาะ...เลาะรอยแตกพ้น...จนเต็มรูปกาย
ไข่น้อยค่อยคลาย...กลายเป็นลูกนก...วิหคออกมา
ดวงตาปรือโปน...โอนเอนโยกคลอน...อยู่นอนในรัง
ส่งเสียงร้องดัง...ดั่งว่าจะบอก...ให้ออกไปหา
เหยื่อเพื่อดับหิว...กิ่วท้องร้องสั่ง...ประทังชีวา
บิดรมารดา...หาเหยื่อมาป้อน...อาทรทุกวัน
เวลาล่วงผ่าน...นานจนเจ้าโต...เริ่มโผบินเก่ง
ขยับปีกเกร็ง...เร่งแกร่งกว่าเดิม...เหมือนเติมความฝัน
พ่อแม่ฟูมฟัก...รักมอบชีวิต...อุทิศเพื่อวัน
ได้ร่อนบินพลัน...มั่นคงกายตน...เริ่มต้นชะตา
วิหคกับเรา...เค้าโครงเริ่มต้น...ฝึกฝนฟันฝ่า
ดั่งดวงแก้วตา...ค่าหวังเพียงมอง...เพื่อปองเปรียบหมาย
จงเป็นวิหค...อกพ่อแม่รัก...ลูกปักใจกาย
อุ้มชูจิตหมาย...ได้แกร่งพลันพ้น...สู่หนทางรอน
ปีกกล้าขาแข็ง...แกร่งกายกลับบิน...ลืมสิ้นทุกอย่าง
หลงลมค้นทาง...สร้างหวังรังรอ...ลืมพ่อแม่สอน
เราเกิดเป็นคน...ค้นหาความฝัน...ถึงวันต้องจร
อย่าลืมอุทร...ร่อนลาดั่งนก...วิหคมันเป็น
รักลูก...เยี่ยงนก....
แต่อย่าเป็นอย่าง...ลูกนก...
เมื่อปีกกล้าขาแข็ง...แล้วบินหายไปเลย...{^_^}