๑. เรือผุเก่าลำน้อยยังลอยล่อง
ใครอาจมองไม่เห็นไม่เป็นท่า
เมื่อฝีพายพายจ้ำข้ามธารา
หยดน้ำตาหยาดหนึ่งพึ่งเข้าใจ ...
๒. มือยังพายถึงฝั่งยังที่สุด
มิอาจหยุดหน้าที่เรามีได้
โลกหมุนเวียนเปลี่ยนทางเป็นอย่างไร
มิเปลี่ยนใน...ศรัทธา...คุณค่า ครู ...
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)