บ้าน......
				
								สุรศรี
				
								
คือวิมานบนดินถิ่นอาศัย
คือร่มไทรหมู่นกที่ผกผิน
คือแดนสุขาวดีของชีวิน
คือหยาดเหงื่อที่ไหลรินอยู่โทรมกาย
	คือดวงจิตวิญญาณที่หลอมหล่อ
	คือใยรักที่ถักทอมิขาดสาย
	คือก้อนกรวดเหล็กหินอิฐดินทราย
	คือนิยายคือตำนานคือบ้านเรา
....................................................
หวัดดีครับ...
มานอนพักบ้านเพื่อน  นี่เป็นบทกลอนที่แต่งให้เขาตอนขึ้นบ้านใหม่
หลายปีมาแล้ว  นำมาลงแบ่งปัน คนเรามีสิ่งที่ใครหลายคนไม่มี บางคนอาจยังหาไม่เจอ ขอให้เจอเข้าสักวันครับ   ขอให้มีกำลังใจที่แข็งแกร่ง
สู้กับการงานครับ....
ด้วยรัก.....