โน้มเสียงศัพท์ขับสร้อยคำร้อยถัก
ทอสานลักษณ์สู่สมคำห่มเขา
เข้ามหาป่าสัณฑ์สวรรค์เรา
หลบหลีกเงางานหนักพิงพักกาย
หมายเลือนลดปลดแอกออกแหวกม่าน
ล่องลอยกานท์ผ่านวันก่อนผันผาย
แดดสายสาดสาดเลียโอ้เสียดาย
ยามแสงหายห่างเขามอบเงาดำ
คำขนาบทาบทอให้พอหลง
หนอไพรพงพฤกษาพาถลำ
ร่ำระดมคมถ้อยร้อยลำนำ
ชมพอฉ่ำชูจิตประดิษฐ์กลอน
พรเพลงไพรเพลินพาอุราอิ่ม
ได้เลาะริมล่องลัดทัดสิงขร
ก้อนความเหนื่อยเมื่อยล้าเวิ้งอาวรณ์
ถูกตัดตอนเข่นฆ่าด้วยป่าพง
ทดลองเขียนกลอนที่ครูแก้ว ให้ลองครับ
ขออภัยเพราะยังไม่ค่อยคุ้นเคยนัก
29 สิงหาคม 2555 03:38 น. - comment id 1243719
ไพเราะมากค่ะพี่นก... แซมพยายามจะต่อ.. ได้แค่ 1 บท.. ยังจับจุดไม่ได้เลยค่ะ.. ที่คุณครูแก้วท่านสอนไว้.. แซมก็ยังงงๆ.. เดี๋ยวว่างๆ แซมเอา 1 บทมาให้ดูนะคะ.. ไปทำงานก่อนค่ะ..
แซม

29 สิงหาคม 2555 08:14 น. - comment id 1243724
จินตนาการถูกฆ่าตัดตอนแล้วค่ะตอนนี้

29 สิงหาคม 2555 11:14 น. - comment id 1243757
ไพเราะจ้ะ แต่ก็เหมือนแซม คือยังงงๆอยู่เหมือนกัน

29 สิงหาคม 2555 12:40 น. - comment id 1243767
เป็นอย่างไรสนุกมากไหม ของแปลกๆ ระวังคำรับต้องสัมผัสและมีความหมายใน วรรคนั้นด้วยนะ ใช่ว่าจะรับอย่างเดียว มิใช่ว่าจะรับจะทำให้เสียไปทั้งกระบวนวรรค เดี๋ยวก็จะชำนาญ เก่งอยู่แล้วไม่ต้องห่วง หรอกจ้า รักศิษย์เราเสมอ
แก้วประเสริฐ.
