หยกในหิน มีก้อนหยกถือกำเนิดเกิดในหิน เป็นก้อนดินสิ้นคุณค่าราคาของ ไม่มีใครเอาใจใส่อยากได้ครอง เพียงแค่มองของต่ำค่าราคาดิน เมื่อทุบหินจึงจะเห็นเป็นก้อนหยก เพราะดินรกปรกคุณค่าราคาหิน พอหินแตกก็แยกหยกตกลงดิน จึงเห็นหินกินก้อนหยกที่ตกตาม ถึงแม้นเห็นว่าเป็นหยกตกตรงหน้า แต่คุณค่าหาใช่เป็นเช่นคำถาม หยกที่เปรอะเลอะด้วยดินสิ้นความงาม ต้องใช้น้ำชำระล้างอีกทางทำ เปรียบเช่นคน..ตนไหนดูคล้ายหิน คล้ายก้อนดินสิ้นคุณค่าดูน่าขำ โดนดูถูกว่ารูปชั่วเนื้อตัวดำ ไม่อาจนำล้ำหน้ากว่าผู้ใด เมื่อรู้ตนชนชาติปามาตรต่ำ แต่เฝ้าทำตามจิตนิมิตรหมาย พัฒนาตัวตนฝึกฝนไป จึงเปรียบคล้ายสลายหินที่กินตน ฝึกแค่ตนใช่หลุดหล่นพ้นไปหมด จะหมดจดต้องฝึกจิตสัมฤทธิ์ผล มีธรรมะคอยขัดถูคู่ใจตน สิ้นกังวลว่าตนต่ำอย่างคำใคร หินก็คล้ายอย่างกายนอกที่บอกเล่า หยกคือใจข้างในกล่าวว่าเท่าไหน หากกายนอกเป็นหยกทำตรงข้ามใจ แต่ข้างในกลายเป็นหินก็สิ้นดี จึงฝากกลอนก้อนหินที่กินหยก เพื่อหยิบยกหยกคือใจในวิถี หินอยู่นอกหยกอยู่ในไร้ราคี คนจะดีหยกจะเด่นก็เช่นกัน อินทนนท์ 6 กุมภาพันธ์ 2555
อินทนนท์(คนเชียงใหม่) 6 ก.พ. 2556 10:58 น. - ID 146589 
3879
0
0
16 กุมภาพันธ์ 2556 23:40 น. - comment id 1156086
ก่อนจะเกิดเป็นทารกในอกแม่ ก็มีแต่แพรที่ปรกเป็นรกกั้น ส่วนชั้นนอกเป็นเนื้อหนังคนตั้งครรภ์ เมื่อครบวันก็กำเนิดเกิดมาดู พอเกิดมาก็สรรหาผ้ามาห่อ เห็นเพียงคอพอแลเห็นเป็นคุณหนู พอโตมาก็ไล่หาเสื้อผ้าดู ที่เป็นอยู่ก็คือแน่อย่าแก้ตัว กายภายนอกบอกเล่าไม่เท่าจิต คอยลิขืตเขียดเขียนให้เวียนหัว เขาเปรียบหยกเป็นคนดีไม่ชี้ตัว อย่าคิดชั่่วตัวจิตคิดไปเอง แสดงตัวว่าตนเด่นเป็นเช่นปราญ์ แต่ยังขาดอิทธิบาทมารตข่มเหง มองทุกคนจนรู้แจ้งกว่าตนเอง มิได้เกรงมีได้กล้าหน้าเอ็นดู เปลือกสำคัญอยู่ที่ใช้อะไรคิด อยู่ที่จิตอยู่ที่ใจอะไรถู ว่าเขาไปใช้สีข้าง ข้างๆคู ไม่เคยรู้ไม่เคยพ้นจากตนเอง เปรียบเหมือนบัวตัวต่ำยังพร่ำบ่น อยู่ในโคลนมิเคยพ้นยังข่มเหง ไม่รู้รสบทกวีที่บรรเลง ไม่รู้เพลงไม่รู้ปี่่ไม่มีกลอง บทกวียังเขียนไปแค่ได้สัก ไม่รู้จักไม่รู้จดเป็นบทคล้อง ไม่รู้ศิลปไม่รู้สายร่ายทำนอง แค่สนองลองกำหนัดเพื่อขัดใจ หากไม่ชอบขออย่าตอบขอบคุณมาก จะเดินจากลงแผ่นดินถิ่นอาศัย หรือจะบินอยู่บนฟ้าเรื่องของใคร ช่้างปะไรใม่เคยสนพวกคนพาล
6 กุมภาพันธ์ 2556 20:09 น. - comment id 1163660
อ่านแล้ว รู้สึกดีขอบคุณสำหรับบทกลอน ดีๆ
6 กุมภาพันธ์ 2556 18:16 น. - comment id 1254791
6 กุมภาพันธ์ 2556 18:35 น. - comment id 1254793
สวัสดีค่ะ คุณอินทนนท์๏เปลือกนอกหินห่อหุ้ม หลบตา ปิดซ่อนมีราคา มากไซร้ พราวแสงส่องหยกหนา เจิดแจ่ม งามนา เปรียบดุจเกาะบังไว้ ปกป้องคนดี... คนจีนเชื่อกันว่า หยกคือสัญลักษณ์ของความดีงาม ปัญญา และความยุติธรรม สบายดีนะคะ รู้สึกดีที่ได้อ่านกลอนของปี้เน้อ
6 กุมภาพันธ์ 2556 23:32 น. - comment id 1254808
สวัสดีครับคุณ ดอกบัว ขอบคุณคุณมะกรูดครับ ขอบคุณคุณแจ๋วครับ แวะมาให้กำลังใจกันเสมอ กลอนนี้แต่ไปตามอารมณ์น่ะครับ คำที่ใช้ก็ธรรมดามาก แต่ก็ดิบดีครับ ไม่ได้ปรุงแต่งอะไรมาก ชอบแต่กลอนที่มีการเปรียบเทียบคิดว่าผู้ที่ได้อ่านกลอน อาจได้สิ่งใดติดใจไปบ้างน่ะครับ เลยชอบเขียนกลอนแบบนี้ครับ ขอบคุณครับแล้วพบกันใหม่
7 กุมภาพันธ์ 2556 13:37 น. - comment id 1254874
เป็นเพียงแค่เปลือกนอกที่ห่อหุ้ม แต่ความจริง.สิแสนยุ่งการหุ้มห่อ เที่ยวคอยหมกซ้อนเร้นเสียจริงหนอ แล้วเที่ยวบอกว่าในนอกนั้นของจริง...///
10 กุมภาพันธ์ 2556 21:55 น. - comment id 1255154
หลงว่าตนเป็นหยกหมกในหิน แท้เป็นเพียงก้อนดินให้หินปรก เป็นดินกรวดปวดแปลบแอบในรก เอาหินปกคลุมกายหลอกสายตา อะไร ๆ ก็อ้างสิ่งที่ห่อหุ้มตัวอย่างเดียว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
