หนาวใจเมื่อห่างไกล1

ลูกหว้า

ระดะดาวพราวฟ้าคราเดือนดับ
หนาวลมจับจิตจนเกินทนไหว
จำลาร้างห่างแดนแม้แสนไกล
อีกเมื่อใดได้กลับรับขวัญคืน


หอมไอดินเคยกรุ่นละมุนหวน
กลีบลำดวนอวลกลิ่นระรินชื่น
เกล็ดน้ำค้างกลางน้ำตาข้าฯกล้ำกลืน
ยังหยาดเคียงเสียงสะอื้นอันขื่นคราง


รอวัสสานผ่านฝนอีกหนก่อน
จะกลับคอนคืนเหย้าคราวฟ้าสาง
จงรอรับซับน้ำตาอย่าแรมร้าง
ยามแสงทองส่องทางกลางใจคอย
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน