เหมือนฟ้านภาพื้นระรื่นสนาน วายุผ่านลัดลิ่วปลิวใบสน ปักษางามไหวหวั่นครั่นกมล สุดที่วอนผ่อนปรนต่อเมฆา อย่าอ่อนไหวใจนี้..ที่เคยภักดิ์ สุดห้ามหักใจลืมปลื้มโหยหา เคยบินเลาะเลียบชมสมเรื่อยมา สิ้นใบลา...ดั่งใจข้า...สิ้นอาลัย เสียงสุดท้ายพร่ำไว้ให้คิดถึง ว่าครั้งหนึ่งวิหคเอยเคยหวั่นไหว เคยสุขเคียงพฤกษาแต่คราใด วาสนาน้อย...ฝากรอยใจ...ไว้นิรันดร์
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์ 7 ส.ค. 2556 23:49 น. - ID 147578 
2339
3
3
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
